09 de maio de 2010 Faro de Vigo Texto: M. Méndez
A Asociación pola Recuperación dá Memoria Histórica (APMH) do Grove puxo o punto final ao seu ciclo anual de actividades coa tradicional cea republicana, que reuniu a ao redor de sesenta comensais no restaurante Rúa Mar. Xusto antes ofreceuse unha conferencia na que presentar en Galicia a iniciativa lexislativa popular "Lei da verdade, xustiza e reparación para as vítimas do xenocidio e a ditadura franquista".
Para esta presentación, a asociación que preside Xan Caneda González invitara a Miguel Anxo Rodríguez, catedrático de Dereito Penal da Universidade de Castela a Mancha; Mónica Zapico, investigadora de Dereito Penal da Universidade de Vigo e a José Luís Pitarch, profesor de Dereito Constitucional da Universidade de Valencia. O primeiro non puido acudir, como consecuencia da suspensión de voos nos aeroportos españois pola nube de cinza chegada desde Islandia.
Con esta conferencia informouse aos asistentes sobre os trámites e contidos da amentada lei, empezando por aclarar que "o pasado 27 de decembro de 2007 publicouse no Boletín Oficial do Estado a lei 52/2007, comunmente coñecida como da memoria histórica, unha norma de ámbito estatal formulada de costas ás amplas responsabilidades de todo Estado de Dereito en materia de verdade, xustiza e reparación? e aos dereitos humanos inalienables e indisponibles das vítimas dos crimes e violacións manifestas dos dereitos humanos labores polos golpistas que, a partir do 17 de xullo de 1936, subleváronse contra a Constitución española e as súas institucións públicas, e deron inicio a unha guerra de agresión grazas ao apoio da Alemaña de Hitler e a Italia de Mussolini".
Mediante devandita lei, e a través do que representa "unha das máis escuras regulacións xurídicas da historia da nosa democracia", estableceuse "un inxustificable modelo de auto exhumación familiar dos centos de fosas clandestinas, con meras axudas económicas do Estado, contrario ao incuestionable deber estatal de emprender unha investigación oficial efectiva e independente e de devolver os restos mortais ás familias".
Aquela lei "non dedicaba no seu articulado unha soa palabra ao lacerante crime aberto dos ?nenos perdidos do franquismo?; non se establecía a nulidade dos asasinatos de Estado levados a cabo baixo unha mera aparencia teatral de legalidade; non se contemplaba deber algún en materia de verdade, xustiza e reparación de xénero, de restitución de bens mobles e inmobles expoliados como mero botín de guerra; e non se mencionaba a cuestión das vixentes responsabilidades pendentes respecto do escuro pasado dos empresarios e empresas de Franco".
O que ocorre é que ?no medio dun tal quebracabezas de claras ilegalidades, de situacións gravemente excluídas de todo recoñecemento pola propia lei, da ausencia do seu debido desenvolvemento regulamentario, da existencia dun constatable caos xudicial en tales formulacións, e ata da sorprendente escenificación de distintas polémicas entre numerosas comunidades autónomas e o mesmo Estado, especialmente dramática continuou resultando a situación de incerteza e o sufrimento das familias dos desaparecidos?.
Segundo a APMH é ?unha situación constitutiva de trato inhumano contrario ao artigo 3 do Convenio Europeo de Dereitos Humanos e ao artigo 7 do Pacto Internacional de Dereitos Civís e Políticos, e que máis aló dos propios actos delituosos do franquismo e o sufrimento dunha vida á espera continuaron vendo, ademais, violado o seu dereito humano á vida familiar?.
Para esta presentación, a asociación que preside Xan Caneda González invitara a Miguel Anxo Rodríguez, catedrático de Dereito Penal da Universidade de Castela a Mancha; Mónica Zapico, investigadora de Dereito Penal da Universidade de Vigo e a José Luís Pitarch, profesor de Dereito Constitucional da Universidade de Valencia. O primeiro non puido acudir, como consecuencia da suspensión de voos nos aeroportos españois pola nube de cinza chegada desde Islandia.
Con esta conferencia informouse aos asistentes sobre os trámites e contidos da amentada lei, empezando por aclarar que "o pasado 27 de decembro de 2007 publicouse no Boletín Oficial do Estado a lei 52/2007, comunmente coñecida como da memoria histórica, unha norma de ámbito estatal formulada de costas ás amplas responsabilidades de todo Estado de Dereito en materia de verdade, xustiza e reparación? e aos dereitos humanos inalienables e indisponibles das vítimas dos crimes e violacións manifestas dos dereitos humanos labores polos golpistas que, a partir do 17 de xullo de 1936, subleváronse contra a Constitución española e as súas institucións públicas, e deron inicio a unha guerra de agresión grazas ao apoio da Alemaña de Hitler e a Italia de Mussolini".
Mediante devandita lei, e a través do que representa "unha das máis escuras regulacións xurídicas da historia da nosa democracia", estableceuse "un inxustificable modelo de auto exhumación familiar dos centos de fosas clandestinas, con meras axudas económicas do Estado, contrario ao incuestionable deber estatal de emprender unha investigación oficial efectiva e independente e de devolver os restos mortais ás familias".
Aquela lei "non dedicaba no seu articulado unha soa palabra ao lacerante crime aberto dos ?nenos perdidos do franquismo?; non se establecía a nulidade dos asasinatos de Estado levados a cabo baixo unha mera aparencia teatral de legalidade; non se contemplaba deber algún en materia de verdade, xustiza e reparación de xénero, de restitución de bens mobles e inmobles expoliados como mero botín de guerra; e non se mencionaba a cuestión das vixentes responsabilidades pendentes respecto do escuro pasado dos empresarios e empresas de Franco".
O que ocorre é que ?no medio dun tal quebracabezas de claras ilegalidades, de situacións gravemente excluídas de todo recoñecemento pola propia lei, da ausencia do seu debido desenvolvemento regulamentario, da existencia dun constatable caos xudicial en tales formulacións, e ata da sorprendente escenificación de distintas polémicas entre numerosas comunidades autónomas e o mesmo Estado, especialmente dramática continuou resultando a situación de incerteza e o sufrimento das familias dos desaparecidos?.
Segundo a APMH é ?unha situación constitutiva de trato inhumano contrario ao artigo 3 do Convenio Europeo de Dereitos Humanos e ao artigo 7 do Pacto Internacional de Dereitos Civís e Políticos, e que máis aló dos propios actos delituosos do franquismo e o sufrimento dunha vida á espera continuaron vendo, ademais, violado o seu dereito humano á vida familiar?.
Nenhum comentário:
Postar um comentário