O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

terça-feira, 31 de agosto de 2010

Olga Camiña



Amigas e Amigos:

Recibimos da súa filla Alejandra (amiga da Asociación Verbo Xido alén mar), a triste nova da morte de Olga Camiña Monteagudo, no seu domicilio de Bos Aires.

Olga, filla de Carmen Monteagudo, nacera en Figueroa (Cerdedo) hai xa moitos anos. Da súa nai, dí Dionísio Pereira no seu derradeiro traballo “As vítimas do franquismo na Terra de Montes. Beariz, Cerdedo e Forcarei” (Verbo Xido, 2010):

Carmen Monteagudo (Figueroa): De ideas republicanas, aturou unha tentativa de asalto nocturno do seu domicilio por parte de falanxistas do seu lugar, así como numerosos rexistros. Ameazada de “paseo” por parte dos falanxistas cerdedenses, debeu abandonar a súa casa deixando as tres fillas a cargo doutros veciños. Reclamada dende EEUU polo seu home, a familia abandonou Figueroa en 1948 para non volver.

Por razóns que non veñen ao caso, a familia desfíxose, marchando Olga á Arxentina, onde levaba décadas residindo.

Olga, nunca esqueceu a súa terra, nen o uso da súa língoa.

Olga, conservou a lembranza das penalidades que os franquistas fixeron pasar a súa familia.

Olga, sempre pensou que esta memoria debería servir para construír un mundo mellor.

Olga, criou á súa filla Alejandra Cachafeiro Camiña nestes mesmos valores.

Olga, deixou o seu testemuño da represión falanxista en Cerdedo ao Proxecto Interuniversitario “Nomes e Voces”, para que as novas xeracións coñeceran o que aconteceu.

Olga, autorizou que o seu testemuño servira de proba no xuízo contra Dionísio Pereira, tras a demanda presentada polos familiares do ex alcalde falanxista de Cerdedo, Manuel Gutiérrez Torres.

Olga Camiña Monteagudo era d@s nos@as e a súa lembranza perdurará connosco.

En Cerdedo, 27/8/2010

Asociación Ecoloxista e Cultural da Terra de Montes "Verbo Xido"

A Asociación Viguesa pola Memoria do 36 pide intervir ante o pleno para esixir a derriba da cruz do Castro

A cruz na actualidade. // FDV

Traducción Estación Atlántica

O monumento foi inaugurado por Franco o 14 de setembro de 1961e o seu custo roldou o millón de pesetas

Faro de Vigo. 27 de Agosto 2010
JAVIER MOSQUERA A "Asociación Viguesa pola Memoria do 36" solicitou formalmente intervir nun pleno municipal para esixir o cumprimento da Lei da Memoria Histórica coa eliminación da cruz do Castro, que cualifica de "testemuño dá ignominia e vergoña do municipio".

A "Asociación Viguesa pola Memoria do 36", recoñecida no título de "Vigueses Distinguidos", considera que o citado monumento debe ser retirado "polo seu tamaño, a súa localización fronte ao Concello e nun parque público, polo seu sentido relixioso nun Estado que se declara aconfesional, polo seu impacto visual contaminante e especialmente polo seu significado político de exaltación do franquismo."

En xuño xa entregaron un escrito no Concello avalado por máis de catro mil firmas pedindo a demolición do monumento e aseguran que non van a cejar no empeño ata que se cumpra a lei "porque a nosa reividicación está xa na memoria da xente".

O monumento foi inaugurado por Franco o 14 de setembro de 1961e o seu custo roldou o millón de pesetas. Durante o mandato de Soto retirouse toda a simboloxía franquista e a Cruz pasou a ser considerada unha homenaxe a todos os falecidos durante a guerra civil.

Casa dás Artes

En cumprimento desa lei e por medio dun convenio co Obispado, elimináronse xa os símbolos franquistas encostados ás fachadas dalgunhas igrexas da cidade mentres que a retirada dos símbolos franquistas da Casa dás Artes, antiga sede do Banco de España, segue á espera do informe favorable de Patrimonio Histórico.

O proxecto, redactado por arquitectos municipais e que foi remitido a Patrimonio Histórico, contempla o rebaixe e substitución dos sillares onde se localiza o escudo, central, e aos lados as lendas "Año de la  Victoria" e "Anno Dómini MCMXXXIX", todo iso situado no frontispicio, do mesmo xeito que as dúas figuras situadas nos extremos superiores e que se manterán "porque non teñen nada que ver coa época franquista".

Estímase que o custo da actuación roldará os 50.000 euros e as alegorías permanecen ocultas por unha pancarta alusiva á función cultural do inmoble.

domingo, 29 de agosto de 2010

Anguieiro vístese de morado

Camilo Caamaño diríxese ao público que asiches á ofrenda. foto Gonzalo Núñez


Traducción Estación Atlántica

Cangas volveu homenaxear onte aos once veciños que foron torturados e asasinados polas tropas franquistas na Portela

J.CALVO - CANGAS Faro de Vigo 29/08/2010

O morado da bandeira republicana destacaba onte no Alto da Portela onde as tropas franquistas fusilaron a 11 milicianos que trataban de impedir que o totalitarismo apropiásese de Cangas. Logo dun verán de bandeiras vermellas e gualda confraternizando coas doutras comunidades autónomas por aquilo do Mundial de Fútbol, o morado da insignia da República recordaba que houbo homes que morreron pola liberdade, que moi preto de onde hoxe se festexan ao patrón, fusiláronse a once cangueses, mariñeiros, canteiros, jornaleros e albaneis, de entre 16 e 46 anos de idade, que non fixeron outra cousa que oporse á sublevación das tropas franquistas. Eles tamén lanzaron o berro de ¡Non pasarán!, pero a súa voz quedou calada pola cruel represión que fixo que as tropas fascistas foron a buscar aos seus domicilios aos que despois habían de fusilar sen miramientos, logo de ser encarcerados e torturados con sadismo no Instituto Local de Hixiene e noutro local situado enfronte habilitado polos falanxistas. Cangas estremeceuse ese día. Cangas chorou de rabia, de impotencia e xurou telos sempre presente na súa memoria. Os actos de onte non fai máis que homenaxear a eses cangueses que na escura madrugada do 27 ao 28 de agosto foron metidos nunha camioneta propiedade de Francisco Cervera e custodiada polo escuadrón da morte que dirixía o alemán nazi Bruno Seveiger. . O "paseo" está datado. Foi ás 4 da madrugada na estrada de Cangas a Pontevedra, no quilómetro 3, lugar de Angueiro. Alí aplicóuselles a lei de fugas. Matáronos un a un e despois trasladáronos á fábrica de Cervera onde foron atados ás grellas de tostar o peixe.

quarta-feira, 25 de agosto de 2010

Ultima xeira do IEM



Nova Xeira do Instituto de Estudos Miñoranos

Rematan con esta as Xeiras 2010 que organiza o IEM. A oitava rota deste verán lévanos ás terras enriba de Saians

Por Saiáns

· Mércores, 25 de agosto de 2010

· Hora: 22,00

· Saída do Centro Cultural de Priegue (baixo gasolineira), Nigrán

· Guías: Xosé Lois Vilar, Eduardo Méndez


Val Miñor, 24 de agosto de 2010
Xosé Ramón García Martínez, Vocal de Xeiras do IEM

sexta-feira, 20 de agosto de 2010

Xornada homenaxe ao combatente e loitador antifranquista Segundo Vilaboy Martínez en Ferrol o 28 de agosto de 2010


Xornada homenaxe ao combatente e loitador antifranquista Segundo Vilaboy Martínez en Ferrol o 28 de agosto de 2010.

Ferrolán, traballador dos estaleiros e Secretario Político do comité ferrolán do Partido Comunista, foi asasinado no ano 47 a garrote no cárcere de Caranza despois de ser detido, torturado e paseado pola Garda Civil durante días polos distintos lugares da comarca coa intención de que delatara aos seus camaradas, cousa que non foron quen de conseguir.

Obreiro e comunista, adicou toda a súa vida á loita pola liberdade da súa clase. Podemos lembrar a súa participación, canda aos seus irmáns, na coñecida como folga do aceite nos estaleiros. Segundo Vilaboy era un combatente e un loitador, un exemplo de compromiso e adicación á loita antifranquista, e ademais, como lembran os máis achegados, unha gran persoa, un verdadeiro Camarada, alguén no que se podía confiar, todo un exemplo a seguir.

Actos da xornada

17:00 Ofrenda Floral no cemiterio de Catabois. Cadro 352.

18:30 Charla a cargo de Bernardo Máiz Vázquez(Historiador).

"Segundo Vilaboy no Antifranquismo Galego(136-1954)"

Bar Chimarrao(Rúa Sartaña 61)

21:30 Concerto:

RPG 7

MOSSIN NAGANT

MENCER VERMELLO

Bar Chimarrao(Rúa Sartaña 61)

Entrada 5€

Agardamos a máxima difusión posible desta xornada.


VII Marcha Irmandinha o 22 de agosto


Programa VII Marcha Irmandinha. A festa do patrimonio

11,00 H

Inicio da Marcha

Praza do concello

"PALAS DE REI"

14,00 H

Recibimento dos Irmandinhos

"CASTELO DE PAMBRE"

14.30 H

Xantar campestre

16.30H

Roteiro irmandinho

Visita ao Castelo

Xogos populares

Actuacións musicais


Organizan:

Veciños, asociacións e outros colectivos do Alto Ulla

Máis sobre Ánxel Casal (ler gratis)


Para quen queira saber máis sobre Ánxel Casal, neste encalce a Universidade da Coruña


Achará o rigoroso estudo do amigo da nosa asociación Ernesto Vázquez Souza. E, para ampliar máis, velaí outras publicacións do historiador:


Un cordial saúdo,
A directiva da Oliveira de Teo

Acto Sábado 21 agosto de b2010 no Auditorio Municipal de Cangas



Proxección da longametraxe documental "Galiza Mártir" de Xan Leira el sábada 21 de agosto as 20.30h. no Auditorio Municipal de Cangas

sexta-feira, 13 de agosto de 2010

Unha investigación recolle as historias de 234 vítimas do franquismo en Terra de Montes



Traducción Estación Atlántica
Dionisio Pereira presenta mañá o seu estudo no acto de homenaxe aos falecidos en Pedre La voz de Galicia. Patricia Calveiro. A estrada/ La voz. 12/8/2010


José Torres Paz, Jesús González, Manuel Pedreira Pazos. Son só tres dos 234 nomes e historias que recolle Dionisio Pereira na investigación As vítimas do franquismo na Terra de Montes (1936-1953) Beariz, Cerdedo e Forcarei .

Máis de trinta páxinas relatan cada caso particular, cada fusilamento, os asasinatos na noite, as mortes nas prisións e nos campos de concentración, ou aquelas derivadas de malos tratos. En total, son 36 os veciños da comarca -na que se inclúe o concello limítrofe de Beariz-que morreron durante o franquismo e a Guerra Civil.

A eles súmanse outras corenta vítimas, entre as mortes en combate e as persoas de fóra que foron asasinadas no territorio. Pero a cifra segue aumentando se se teñen en conta outras represalias cometidas contra 158 cidadáns baixo a mesma bandeira. O autor fala de violacións, encarceramentos, extorsións, malleiras, fuxidas e exilio entre outras prácticas. A lista non é definitiva, e aínda quedan expedientes nos caixóns expedientes cuxos casos non saíron aínda á luz pública segundo Dionísio Pereira.

O coruñés e ex concelleiro de Cerdedo leva desde 2003 recuperando a memoria de «os vencidos» na Guerra Civil. «É unha débeda de recoñecemento lexítimo cara todos eles e tamén un xeito de devolverlle a esta terra todo ou que me deu nos quince anos que levo vivindo aquí», explica. Pereira involucrouse na investigación fai sete anos, cando asistiu a un congreso no que oito persoas maiores da zona relataron as historias que viviran de forma próxima. «Ao comezo partimos desas fontes orais, e máis tarde acudimos ás fontes arquivísticas para completar as testemuñas», apunta o historiador.

A súa últimas achegas serán distribuídas gratuitamente mañá, na homenaxe que a asociación Verbo Xido fai ás vítimas asasinadas no lugar de Ponche dá Barca, Pedre. En total, 300 exemplares onde aparece a historia destes e outros centos de persoas que sufriron a represión da Ditadura nas súas formas máis implacables.

Lembrando Ánxel Casal



Achegamos cartel que recolle os actos que se van celebrar en Teo os días 18, 19 e 20 do mes que andamos, co título "Lembrando Ánxel Casal, a Pepiño Areosa e todas as vítimas da infamia en calquera tempo e lugar".

Un cordial saúdo,

A directiva da Oliveira de Teo

segunda-feira, 9 de agosto de 2010

Cerdedo 13 de agosto. Homenaxe ás víctimas do franquismo


Compañeiras e compañeiros, amigos e amigas:

Cumprindo cunha obriga moral de lembrar aos que deron a súa vida pola liberdade, como todos os anos o día 13 de agosto acompañaremos a Rogelio Arca (que cumpríu xa os 95 anos) no 74 aniversario do asasinato por parte dos falanxistas do seu pai, Francisco Arca Valiñas, e do seu amigo Secundino Bugallo Iglesias, na Ponte do Barco (Pedre-Cerdedo).

Tal e como se decidiu vai para cinco anos, “Verbo Xido” pretende que a data do 13 de agosto forme parte doutro calendario alternativo ao das enchentas dos estómagos agradecidos: o da cidadanía consciente e sensible, no que as ideas de memoria, emancipación, fraternidade e igoaldade se encarnen nas intervencións de amigos e amigas afeitos a crear sentimentos liberadores a través das palabras.

Por iso, no vindeiro 13 de agosto, ás 20 horas, ao pé do humilde monumento que lembra os canteiros asasinados na Ponte do Barco, coa renovada ledicia de nos xuntar, contaremos con dous poetas ben coñecidos e benqueridos por nós, Elvira Ribeiro e Xosé Luís Santos Cabanas, comprometidos dende sempre coa “memoria dos oprimidos”.

Como sabedes tamén, “Verbo Xido” aproveita estas xuntanzas para presentar algunha que outra novidade impresa. Desta volta, distribuiremos unha nova publicación titulada “As vítimas do franquismo na Terra de Montes (1936-1953). Beariz, Cerdedo e Forcarei”, da autoría de Dionísio Pereira, que tamén fará algunhas breves consideracións sobre esta temática.

¡¡Vos agardamos a todos e a todas!!

VERBO XIDO

Triacastela colaborará na exhumación dos corpos de tres guerrilleiros


Traducción Estación Atlántica

Lugo, 6 ago (EFE).- O alcalde de Triacastela, o socialista Miguel Angel Fernández López, anunciou hoxe que o concello colaborará coa Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica na exhumación dos cadáveres de tres guerrilleiros que combatían contra Franco e que foron abatidos a tiros en 1943.

O alcalde ofrece esta "colaboración" a pesar de que dixo que esta asociación non se puxo en contacto co Concello.

Fernández López dixo ter coñecemento de que se produciu un "enfrontamento coa Garda Civil e morreron varias persoas". Fai tres anos, concretou, pedíuselle ao xulgado de Triacastela as partidas de defunción de tres persoas e están inscritos aí "sen nome". Reflicte que foron asasinados por tiros de bala.

O alcalde dixo descoñecer se o obispado de Lugo puxera problemas para realizar os labores de exhumación. Si advertiu que estas tres persoas están enterradas "pegadas" ao peche do cemiterio, co que supón que aí non pode facer nada o obispado ao estar "fose do camposanto".

A Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica confirmou que a mediados de mes teñen previsto trasladarse a este Concello da montaña lucense para desenterrar os cadáveres destes combatentes do franquismo

terça-feira, 3 de agosto de 2010

Programa del acto de homenaxe a Moncho Reboiras



Estimado amigo, amiga:

Lémbroche que o próximo sábado día 7 a partires das 19 horas, celebraremos no cemiterio de Imo e no lugar da Cruz do Avelán a homenaxe popular a Moncho Reboiras. Mándoche o programa de actos e na páxina web podes consultar o acceso ao lugar e os demais detalles. Como resume: Imo queda a 5 Km de Padrón na estrada AC305 dirección Dodro. Contamos contigo. Comisión 35 aniversario.

A COMISIÓN 35 ANIVERSARIO MONCHO REBOIRAS.


SÁBADO 7 DE AGOSTO DE 2010


HOMENAXE POPULAR A MONCHO REBOIRAS

ACTUACIÓNS POÉTICO-MUSICAIS

1) LUGAR: CEMITERIO DE IMO DE 19 A 20 H.

ACTO SOLEMNE NO CEMITERIO: DE 19 A 20 HORAS

· Presentación do acto: Anxo Angueira

· Lectura do manifesto: Uxía Blanco (actriz)

· Interpretación “nana a Moncho” por Pilocha.

· Recital de Darío X. Cabana: “ Reboiras na lembranza”

· Interpretación “negra sombra” por Xosé Taboada con frauta.

· Ofrenda floral e inauguración da placa escultórica.

· Interpretación do himno: gaiteiros de Melide (Axoúxere).

Desprazamento ao lugar Cruz do Avelán.

2) LUGAR: RECINTO ACONDICIONADO DO MONTE CRUZ DO AVELÁN.

ACTUACIÓNS POÉTICO- MUSICAIS: DE 20 A 22 HORAS.

MÚSICA:

· MINI E MERO DO GRUPO A QUENLLA

· CANTAUTORA PILOCHA

· XICO NA VIRADA

· INTERPRETE XOSÉ TABOADA E OS CANTAUTORES PACO CAMPOS E CESAR MORÁN.

· GAITEIROS DE MELIDE (AXOÚXERE)

POESÍAS:

· Poema 1:“ RECLAMO A LIBERDADE PARA O MEU POBO” Méndez Ferrín.

· Poema 2:“ PORQUE GALIZA ERA UNHA TAREFA DE TODOS” Darío X. Cabana.

· Poema 3:“ HOMENAXE A MONCHO” de Manuel María por Margarita Lego

· Poema 4:“ COMPAÑEIRO MONCHO” de Lois Diéguez por Baldomero

domingo, 1 de agosto de 2010

Caballero se niega a responder cinco veces si va a retirar la cruz franquista de O Castro


El alcalde remitió a los medios a su portavoz y este hizo lo propio con el regidor

María Jesús Fuente. La voz. 28/7/2010

Cinco veces seguidas le preguntaron ayer los medios de comunicación a Caballero por el destino que le aguarda a la cruz situada en el monte de O Castro. Las mismas veces que el alcalde eludió pronunciarse. En su lugar, cada vez que era interrogado respondía sobre las inscripciones franquistas que ha conseguido eliminar de los muros de las iglesias después de más de setenta años y con la colaboración del obispado.

Ante la insistencia de los periodistas, concluyó: «de eso ya ha hablado el concejal López Font».

Sin embargo, el citado concejal y portavoz de su grupo, que había comparecido ante los medios momentos antes, siguió una táctica parecida. Primero advirtió que no hablaría de ese tema porque no figuraba en la convocatoria de la rueda de prensa, pese a hablar del Puerto, que tampoco se incluía en la comparecencia. Posteriormente, ante la insistencia, remitió a Caballero.

El interés por el destino de la cruz surgió de nuevo el lunes a raíz de la campaña iniciada por la Asociación Viguesa pola Memoria Histórica do 36. La entidad distribuyó pasquines entre los ciudadanos para solicitar su demolición. En ellos se explica la historia: la cruz fue levantada por Franco para recordar a los muertos «por Dios y por España» junto a la División Azul.

Uno de los motivos de emprender esta campaña es el hecho de que haya detectado en la web del Concello información errónea que atribuye la instalación de la cruz en honor de los caídos durante la guerra civil, algo que según la agrupación, nada tiene que ver con la realidad.

Carta do presidente da Asociación Viguesa pola memoria do 36 no Faro de Vigo


Sobor da crise social

Telmo Comesaña Pampillón. 1 de Agosto de 2010.

Na extensa carta publicada neste xornal o día 23 de xullo pasado, e asinada por Luís Fernando Rubio Maquieira, titulada "la crisis Social" , D. Luís debroca todo canto leva no fardel da súa existencia. Laios e máis laios polo mal que o fai o goberno, a oposición, os sindicatos, os independentistas/separatistas, etc.

E para él a crise social ven a ser o "fin do mundo".Eu, D. Luís síntome moito mellor nesta sociedade que na que sufrín na longa ditadura nacional-catolicista, e polo que se ve, vostede disfrutouna. Pero o motivo de escribirlle esta carta é para tentar de reflexionar sobor do que vostede dí con respecto a: (ese intento de revivir la Guerra Civil del 36 con los muertos se han de forma selectiva para abrir viejas heridas ya cicatrizadas y provocar así nuevos rencores entre hermanos de patria, etc).

Ímos ver D. Luís: quén é vostede para aseverar que as feridas xa están cicatrizadas? Por qué dí que son vellas as feridas? Por qué fala de rancor entre irmáns? Hai algo que o atormenta D. Luís? Non pode dormir de noite por algo inconfesable, e que os fillos/as das vítimas estamos reclamando? Non se preocupe. Nós, os fillos e fillas, netos e netas, e agora tamén bisnetos e bisnetas, que non entenden o porqué asasinaron a preto de 6.000 homes e mulleres en Galicia, onde non houbo guerra, somos xente de ben; os odios e rancores deixámos-llos a vostede, os que fan manifestacións como as que vostede fai.

Dos moitos casos que se nos presentan voulle reflectír un: chega unha muller de Vigo á Asociación preguntando si podemos axudala porque quer atopar os restos do seu avó; ela soio sabe que morreu na guerra ou, cando a guerra. Na base de datos tiñamos unha parte da información que precisaba: nome,idade, fillos que deixaba (4), data do xuizo, encausamento, condena a morte, fusilado no Castro, e soterrado en Pereiró, zona... fosa... Excuso dicirlle a ledicia no medio da dor... Atopara ao seu avó!, e logo ben o interés por recuperar os restos e xuntalos cos da familia, e siguen as preguntas: -qué teño que facer para sacalo de aí? -Aí xa non está, filla, está no osario xeral... Alporizada pregunta: e quén autorizou facer iso sin consultar coa familia? Os mesmos que o condenaron a morte; coa mesma impunidade que fixeron unha cousa fixeron a outra. Cando leu a causa quedou abraiada e pensou que había un erro; díxome: -Este non debe ser o meu avó porque foi condenado por rebelión militar, e o meu abó era albanel. -Si filla o meu pai tamén era albanel.

En eles, e en preto de 6.000, cumplíase a consigna do xeneral Emilio Mola: "Hay que sembrar el terror, tenemos que crear una impresión de dominación eliminando, sin escrúpulos ni vacilación a todos los que no piensen como nosotros. Cualquiera que sea abierta o secretamente defensor del Frente Popular debe ser fusilado".

A vostede me dirixo D.Luís. Escribo no meu nome e no de moitas familias que seguen sufrindo caladamente sin saber onde repousan os restos dos seus devanceiros, ou que xa saben que foron aldraxados e amoreados nun osario común. E por favor: antes de facer públicas manifestacións deste tipo, pense.

As feridas soio se curan con: Verdadera, xustiza e reparación.