O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

domingo, 30 de agosto de 2015

Cunha ofrenda floral, a Asociación Memoria Histórica 28 de Agosto lembra aos mártires de Anguieiro

Ver Galería

29.08.2015 
Como cada ano, a Asociación Memoria Histórica 28 de Agosto trata de que ninguén esquecer o que paso hai 79 anos en Anguieiro. O asasinato de 11 persoas levado a cabo polos falanxistas de Cangas. Onte houbo máis público e máis emoción que outros anos. O esquecemento non é fácil, nin o é tampouco vivir co recordo.

Secundino Ruibal Vilar, Nornandino Núñez Martínez, José Nores Rodríguez (16 anos), José Martínez Pazó, Alejandro Martínez Pazó (19), Daniel González Graña, Guillermo Fernández Fernández, Antonio Blanco Rodal, Eugenio Bastos (18 anos), Estanislao Ferreiro Núñez e Antonio Ferreiro Núñez estaban onte presentes en Anguieiro. Estábano, porque o seu recordo permanece, perpetúase no tempo. O salvaxe masacre deste once traballadores serve agora para reivindicar as obrigacións do Estado na reparación das vítimas. Onte asistiron numerosas persoas en Anguieiro nun acto que abriu Camilo Camaño, como case sempre, e que mantivo a ofrenda floral e o manifesto, que nesta ocasión estivo a cargo de Joaquín Lores. A cabeza visible da Asociación da Memoria Histórica Mártires de Anguieiro, Xoán Carlos Chillón, acudiu tamén onte en calidade de membro do goberno de Cangas, como o fixo o rexedor local, Xosé Manuel Pazos.

Joaquín Lores, no seu manifesto sinalou "Sentimento de rabia e dor. A pesar dous 79 anos transcorridos hai unha deixades dá situación coas vítimas dá Guerra Civil, do franquismo e dá segunda Guerra Mundial., estamos volvendo ao pasado. Hai un discurso ausente dous partidos políticos e organizacións sociais. As 11 vítimas de Anguieiro, algún deles como vos irmáns José e Alejandro Martínez Pazó, aplicáronlles a condena a morte se xuizo. Lestes, como outros cangueses, defensores do goberno republicano, ou día 20 de xullo fixeron un pequeno foco de resistencia na estrada de Cangas a Pontevedra non lugar dá fonte de Anguieiro. Ou obxectivo dá resistencia era impedir ou paso dunha posible columna de mariñeira do Tiro Janer de Marín para tomar Cangas. As 23 horas chégalles a mala noticia de que Cangas estaba tomada polas forzas de seguridade (garda civil, carabineros e gardas municipais) que se pasaron ou bando dous insurrectos".

No acto de recordatorio aos mártires houbo un recital de poemas.

Con posterioridade, no salón de plenos do Concello de Cangas celebrouse unha charla-coloquio a cargo de Carlos Núñez Rodríguez, baixo o título, "Ou Sosego de Anguieiro, eles son necesarios", na que participaron numerosas persoas.

Manifesto: Anguieiro, lugar de resistencia republicana e lugar de morte pola liberdade


Vítimas de Anguieiro, “honor para vosoutros”, porque fostedes o mellor deste pobo e ninguén pode menosprezarvos nin esquecervos.

A pesar dos 79 anos transcorridos,  hai unha desleixo cara ás vítimas da guerra civil, do franquismo e da Segunda Guerra Mundial, estamos volvendo ao pasado. Hai ausencia de discurso nos partidos políticos e organizacións sociais.

Todas ás vítimas matáronas por defender a liberdade.  As 11 vítimas de Anguieiro  aplicáronlles  a condena a morte sen xuízo. Estes, como outros cangueses defensores do lexitimo goberno republicano, o día 20 de xullo de 1936 fixeron un pequeno foco de resistencia na estrada de Cangas a Pontevedra no lugar da fonte de Anguieiro. O obxectivo da resistencia era impedir o paso dunha posible columna de mariñeiría do Polígono de Tiro Janer de Marín para tomar Cangas. Ás 23 horas chégalles a mala noticia de que Cangas estaba tomada polas forzas de seguridade ( garda civil, carabineiros e gardas municipais) que se pasaran ao bando dos insurrectos.  

“El restablecimiento del principio de autoridad exige inexcusablemente que los castigos sean ejemplares, por la seriedad con que se impondrán y la rapidez con que se llevarán a cabo, sin titubeos ni vacilaciones”, poñía a proclama para a declaración  do estado de guerra do xeneral Mola o 19 de xullo de 1936. A partir desas datas os golpistas puxeron fin a un tempo político de liberdades iniciado en abril de 1931 e fortalecido coa vitoria das esquerdas nas eleccións de febreiro de 1936. Os fascistas instauraron e lexitimaron as súas accións prioritarias como  o uso da violencia e a vulneración dos dereitos humanos, pois non dubidaron en suprimir os dereitos individuais, e transformarse en criminais implantando o caos e a morte.

O asasinato dos once de Anguieiro na noite do 27 o 28 de agosto do 1936 foi un suceso salvaxe e desprezable, cometido polos falanxistas de Cangas baixo as ordes do alemán Bruno Sveiger, coñecido polas súas atrocidades como o  carniceiro do Morrazo.

Fai falta traer unha vez máis ao presente a memoria de:

Secundino  Ruibal  Villar, 38 anos, canteiro, veciño de San Pedro, Darbo, casado.

Nornandino Núñez Martínez, 46 anos, veciño da rúa Sol, Cangas, mariñeiro afiliado a Alianza Mariñeira / CNT . O seu corpo apareceu o 16 de outubro, no Rexistro Civil de Cangas con data de 9/11/1936. Consta como“morto por hemorraxia interna por ferida de guerra”. 
    
José Nores Rodríguez, 16 anos, albanel veciño da rúa Liberdade, Cangas, solteiro, detido na casa dos seus pais o 27 de agosto.   

José Martinez Pazó, 26 anos, canteiro PSO , veciño de San Pedro, Darbo. Casado.  O seu corpo apareceu o 16 de outubro,no Rexistro Civil de Cangas con data de 9/11/1936 consta como “morto por hemorraxia interna por ferida de guerra”.      

Alejandro Martínez Pazó, 19 anos, canteiro PSO, veciño de San Pedro, Darbo. Solteiro. 

Daniel González Graña, 24 anos, ,veciño de Cangas, mariñeiro afiliado a Alianza Mariñeira /CNT. Solteiro. Detido o 27 de agosto. O seu corpo apareceu o 16 de outubro, no Rexistro Civil de Cangas con data de 9/11/1936 consta como“morto por hemorraxia interna por ferida de guerra”, no 1936 os militares ábrenlle causa “por ser membro del comité do Frente Popular”. Despois de morto a mariña de guerra abriulle causa por ser da quinta do 1933 “por non presentarse”.

Guillermo Fernández Fernández, 27 anos, albanel, PSO, veciño de Seixo, Darbo. Solteiro. Detido o día 27 por falanxistas e gardas civís na casa do seus pais en Seixo, Darbo.  No ano 1937, despois de morto, a Mariña abriulle causa por deserción.

Antonio Blanco Rodal, 26 anos, mariñeiro, veciño da rúa Síngulis, Cangas. Casado. Detido no peirao de Cangas cando regresaba de pescar. O seu cadáver apareceu o 16 de outubro e no Rexistro Civil de Cangas, con data de 9/11/1936, consta como“morto por hemorraxia interna por ferida de guerra”.       

Eugenio Bastos Fernández, 18 anos, mecánico do estaleiro de Barreras , afiliado ás Xuventudes Socialistas Unificadas, veciño de rúa Rastro, Cangas. Solteiro.

Estanislao Ferreiro Núñez, 24 anos, canteiro, veciño de San Pedro, Darbo. Solteiro. Detido polos falanxistas e un garda civil o 26 de agosto ás dúas da madrugada na casa dos seus pais en San Pedro.

Antonio Ferreiro Núñez, 32 anos, canteiro, veciño de San Pedro, Darbo. Casado. Detido polos falanxistas e un garda civil o 26 de agosto  ás dúas da madrugada na casa dos seus pais en San Pedro. O seu corpo apareceu o 16 de outubro e no Rexistro Civil de Cangas, con data de 9/11/1936, consta como“morto por hemorraxia interna por ferida de guerra”.

O Estado non debe ignorar as súas obrigacións, e debe garantir a reparación das vítimas, pois, sendo unha exixencia democrática, varias décadas despois seguimos atopando obstáculos case infranqueables. Por riba, o 5 de outubro de 2013 o alcalde de Baralla, Lugo (gobernado polo PP), o señor Manuel José González Capón pronunciou no pleno municipal unhas desafortunadas  declaracións contra ás vítimas, sostendo que “os que foron condenados a morte” durante o franquismo “ sería que o merecían”.

O dereito do Estado é establecer normas penais e exixir o cumprimento delas máis a “lei de Amnistía” de 1977, é un parapeto xudicial en defensa do franquismo e representa a renuncia do Estado ao exercicio do dereito ó castigo, pois  esta lei impide “constitucionalmente” resolver aquel dilatado conflito criminal dunha forma pacífica e institucional. A busca de solucións parece que está fóra de toda discusión política.

Non miredes para outro lado… isto vai para todos.

Finalmente, na memoria dos once de Angueiro, é necesario que se entenda que a xustiza e o contrario da vinganza.

Asc. Memoria Historica 28 de agosto  Cangas 

domingo, 23 de agosto de 2015

27 de setembro de 1975. 40 años despois duns asasinatos de estado


O 27 de setembro de  1975, a cidade de Vigo e o mundo enteiro estremecíase diante das derradeiras penas de morte executada en Europa por motivos políticos. Cinco loitadores antifranquistas eran asasinados logo duns xuízos farsa e sen as máis mínimas garantías procesais. Tales feitos golpearon sobre todo a nosa cidade  porque entre os cinco asasinados, dous, Xosé Humberto Baena Alonso e Xosé Luís Sánchez Bravo-Solla  eran veciños de Vigo. Xunto a eles caian tamén diante do pelotón de fusilamento Ramón García Sanz, Juan Paredes Manot ”Txiki” e Angel Otaegui.

É unha obriga inescusable para todos e todas @s  que creemos na necesidade  da verdade , da xustiza e da reparación para coas vitimas da ditadura franquista que a lembranza deste tráxico acontecemento non esmoreza e desapareza para sempre da nosa memoria  colectiva.

Dende aquel 27 de setembro  ata hoxe mesmo, con maior ou menor intensidade pero  co mesmo e activo compromiso de denuncia  antifascista contra os crimes da dictadura, @s amig@s, compañeir@s e camaradas de Xose Humberto Baena e tamén de  Xosé Luis Sánchez-Bravo,  tentamos manter viva a súa memoria celebrando de forma ininterrompida durante estes cuarenta anos un acto de homenaxe  no  cemiterio de Pereiro en Vigo diante da tumba de Xose Humberto Baena, “ Peter”.

Porén este ano ten especial relevancia simbólica por tratarse do 40 aniversario daqueles asasinatos legais. Por eso creemos que é a nosa obriga levar a cabo   unha serie de iniciativas de maior calado e relevancia publica que as que desenvolvimos en anos anteriores para  chegar a todala  veciñanza   de Vigo e  para que ninguén esqueza  o que aconteceu fai agora cuarenta anos .

Dende a Comisión 27 de setembro , creemos que tería un grande impacto social que o día anterior  ao acto do cemiterio aparecese publicada en Faro de Vigo  unha grande esquela,  reivindicativa, militante e memorialista, que fora quen de golpear a conciencia do pobo e, ao tempo, axudase a realizar  un exercicio de memoria e homenaxe aos que deron a súa vida loitando contra a dictadura.

Tamén entre as iniciativas que imos desenvolver está o do aluguer de  dúas grandes vallas publicitarias de 8 metros de longo por 3 metros  de ancho (adxuntase texto) que durante quince días, entre o 13 e o 27 de setembro, sirvan  para lembrar a  figura de  Baena, Sanchez-Bravo, García Sanz, Txiki y Otaegui e aqueles asasinatos de estado.

ESTE É O NOSO OBXECTIVO.  Naturalmente, para levar a cabo todas estas iniciativas precísanse fondos. Para acadalos  poremos en circulación  uns bonos de axuda por valor de  2 e 5 €  que estarán a venda  durante os meses de agosto e setembro. Para aquelas persoas que non teñan acceso a mercar os bonos, terán a súa disposición o  numero de conta bancaria ES20 2080 5217 2130 4000 2915 na que poderán facer as aportacións económicas  que consideren oportunas, debendo indicar no concepto  27 DE SETEMBRO 2015.

Dos fondos recadados dependerá  non só o tamaño da esquela,  senón tamén o lugar de ubicación das vallas publicitarias.

Máis nada , agardando contar co voso apoio  solidario e antifascista, recibide un saúdo fraterno

Asunción Baamonde Polo
Miguel Angel Gomez Álvarez
Celso X. López-Pazos
Marí Luz Maset Catala
Laura Pérez Durán
Manuel Reinoso Dominguez
(Pola Comisión 27 de setembro de 1975)


¡¡¡VERDADE , XUSTIZA E REPARACIÓN  PARA COAS VITIMAS DA DICTADURA¡¡¡


¡¡¡CONTRA A IMPUNIDADE DO FRANQUISMO¡¡¡


VIGO  XULLO DE 2015

O Goberno da Coruña promoverá este outono a "Primavera da Memoria"


Concello da Coruña 
O concelleiro de Culturas, Deporte e Coñecemento, José Manuel Sande, anuncia que o Concello impulsará " unha aplicación da Lei da Memoria Histórica gozosa e participativa" , o día no que se cumpren 79 anos do asasinato de Alexandre Bóveda.

Cando se cumpren 79 anos do fusilamento de Alexandre Bóveda na Caeira de Poio, o concelleiro de Culturas, Deporte e Coñecemento do Concello da Coruña, José Manuel Sande, quere recordar que o novo Goberno local prepara para este outono a celebración da “Primavera da Memoria”. Unha serie de actividades coas que se busca aplicar na cidade a Lei da Memoria Histórica, ademais de render unha homenaxe ás vítimas do franquismo. “O que propoñemos é unha aplicación da Lei da Memoria Histórica gozosa e participada. Non debemos desdramatizar o noso pasado, senón que debemos renderlle xusto tributo, facendo partícipe á veciñanza e a tantos dos implicados de diversas maneiras”, di o edil.

O Concello da Coruña quere poñer diversas iniciativas en marcha co obxectivo de cumprir a Lei de Memoria Histórica e que pasan non só pola retirada de símbolos franquistas, senón tamén por homenaxear ás vítimas como parte dun plan integral de reparación dos damnificados do que participe toda a cidadanía.

Nesta xornada, Sande recorda a figura de Bóveda como “un símbolo desta terra e tamén unha dramática metáfora da Guerra Civil, ese acontecemento abrupto que domina a nosa historia do século XX, vítima xunto a outros moitos, destinos aciagos e común que van dende Ánxel Casal até Manuel Gómez del Valle”.

“De Bóveda son moitos os elementos da súa vida breve e apaixonante, algúns tan preclaros como o ideario que propón na vindicación dunha redistribución tributaria ou dun novo sistema fiscal, ese preludio que permite tamén perfilar as Caixas de Aforros coa concepción dunha Banca Pública. Son moitas as razóns polas que recordalo”, explica o concelleiro de Culturas. “Unha cidade ilustrada é aquela que coñece e se recoñece no seu pasado”, conclúe.

Seis poemas galegos de Federico García Lorca

Maio de 1932, García Lorca visitaba Galiza, Igrexa de Santa María do Azogue, Betanzos


Twitter en galego 18/8/15

Homenaxe ás vitimas do 20 de agosto de 1936 no Amenal e en Ortoño

O Amenal

Mini Rivas Cruz  18/8/15
O 23, domingo, ás 12.30h. honraremos a memoria dos once homes asasinados polos fascistas o 20 de agosto de 1936 no Amenal e en Ortoño. 

Xuntarémonos coma tódolos anos desde 2.007 para recorda-la barbarie e facer coa nosa lembranza que permanezan en nós eles e o seu sacrificio.

Será coma sempre un acto de respecto que pode compartir quen se achegue de boa vontade.

Será diante do concello, onde está a placa e a pedra adicadas a eles.

O alcalde de Baralla non será investigado por inxuriar ás vítimas franquistas

Mariano Rajoy saúda ao alcalde de Baralla

Manuel González Capón dixera que os mortos do Franquismo "o merecían". A Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica decidiu en xullo presentar o seu caso ante a Fiscalía.

Galicia Confidencial | Baralla | 20/08/2015
"Os mortos do Franquismo será que o merecían". Estas polémicas declaracións que o rexedor de Baralla, Manuel González Capón, fixo hai dous anos non foron motivo para que a Fiscalía lle abrira, nin tan sequera, unha investigación.
 
Foi durante un polémico pleno, no que o rexedor logo do terremoto político que causaron as súas palabras, pediu desculpas. Unhas desculpas que non aceptaron na Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica que decidron levalo ante a Xustiza por inxuriar ás vítimas das ditadura franquista.
 
Pero a Fiscalía Xeral do Estado rexeitou investigar a este e outros políticos por facer declaracións que atentarían contra as vítimas do franquismo. Nun escrito asinado polo fiscal xefe da Secretaría Técnica da Fiscalía e datado o pasado 5 de agosto, segundo informa a Axencia EFE, comunícase á ARMH que non se atoparon "elementos suficientes como para exercer accións penais ou civís" tras a análise do informe que presentou a asociación recollendo diversos recortes de prensa con declaracións de políticos, entre eles, González Capón.
 
"Estou satisfeito, non esperaba outra cousa. Non tiña excesivo percorrido, na miña opinión, foi un tema explicado no seu momento, pediuse desculpas, non se dixo con esa intención, estaba tranquilo pero hoxe máis, claro. Pero esperábao", dixo o rexedor tras coñecer a decisión xudicial.
 
Precisamente, esas declaracións estiveron detrás da explosión que afectou seriamente á Casa do Concello en outubro de 2014 e que foron atribuídas a Resistencia Galega.
 
O Partido Popular evitou, durante esa polémica, censurar ao rexedor que volveu ser elixido polo seu partido como candidato a alcaldía nas pasadas municipais. Eleccións que, tamén, volveu gañar.

Lembranza a Anxel Casal no seu aniversario

Twitter en galego 19/8/15
O 19 de agosto do 1936 é fusilado en Cacheiras (concello de Teo), Anxel Casal. 

Con palabras de Castelao: "Fixo por Galiza máis que todos nós".

Lembranza a Luís Barrena no seu aniversario


Vicente Abelleira Cambeiro  16/8/15
O 22 de agosto de 1936, aparecía abatidos na Coviña (O Freixo) a tiros do deputado por Melilla, Luís Barrena. A asociación Terra de Outes, tivo a honra de levantarle un monolito para lembrar a súa memoria. Na semana que vamos a estrear, vai na nosa lembranza, Alexandre Boveda, Anxo Casal, e moitos máis mártires galegos, daí o nome de GALIZA MÁRTIR, como lembranza a Alexándro Bóveda, pero ben podería servir para moitos máis. Luís Barrena, aínda que non era nado en Galiza, se estaba casado con unha de Muros, por iso o golpe fascista, colleuno en Muros, que estaba pasando as vacacións. Para rematar, voulle contestar a un alcalde do PP, que dixo, que se morreron, voi que algo farían, pois sí; o único que fixeron foron defender a democracia, cousa que o PP, pouco a pouco, e quere esnaquizala con leises coma a Lei Mordaza.

domingo, 16 de agosto de 2015

Homenaxe a Francisco Miguel e Syra Alonso no Día da Galiza Martir

Syra Alonso e o pintor Francisco Miguel en Madrid en 1934

Domingo 16 de agosto | 20:00h. | Praza da Liberdade, San Pedro de Nós (Oleiros)

15/08/2015 Redacción
Oleiros, 15 de agosto de 2015.- A asemblea local do BNG de Oleiros organiza mañá domingo ás 20 horas na Praza da Liberdade da parroquia de Nós un acto cívico de homenaxe ás persoas que en Oleiros e en Galiza foron vítimas da persecución e o odio desatados co golpe de estado de xullo de 1936. A iniciativa enmárcase na conmemoración do chamado Día da Galiza Mártir cada 17 de agosto para lembrar a data do fusilamento de Alexandre Bóveda. O acto, que será presentado pola actriz Isabel Risco, contará coas actuacións musicais de Moncho do Orzán e Miro Casabella, unha intervención poética a cargo do escritor Cesáreo Sánchez Iglesias e unha intervención política a cargo de Goretti Sanmartín, membro da Executiva Nacional do BNG e vicepresidenta da Deputación.

 O BNG de Oleiros vén organizando ininterrompidamente desde hai 19 anos este acto. Trátase neste momento da única iniciativa relacionada coa recuperación da memoria histórica e o recordo das vítimas da represión que se celebra anualmente no municipio. Como vén sendo habitual, a este acto súmanse diferentes entidades culturais e de recuperación da memoria de toda a comarca: a Agrupación Cultural Alexandre Bóveda da Coruña, a Comisión pola Recuperación da Memoria Histórica, a Asociación Cultural Irmáns Suárez Picallo de Sada ou a Asociación veciñal Os Rueiros de Nós, entroutras.

 O acto anual de Nós vén servindo para recuperar a memoria da terríbel represión vivida pola parroquia a partir do triunfo da sublevación militar golpista en 1936, personalizada especialmente no nome de Xaquín Taboada, derradeiro presidente da chamada Comarcal de Sindicatos de Nós, fusilado en abril de 1937 xunto a outros compañeiros.
 
O acto deste ano busca recuperar a memoria doutras dúas personalidades practicamente esquecidas, veciñas de Oleiros no fatídico verán de 1936: a do pintor Francisco Miguel e a da súa compañeira, a escritora Syra Alonso. Francisco Miguel foi prendido por dúas veces na súa casa de Coruxo de Abaixo, en Liáns: a primeira, a madrugada do 2 de agosto de 1936; a súa muller conségueo liberar nun primeiro momento, mais de novo foi prendido e “paseado”. O seu corpo, sen vida, apareceu salvaxemente torturado e mutilado na parroquia carballesa de Bértoa o día 29 de setembro: tiña desfeita a cabeza, as mans cortadas e presentaba distintos impactos de bala, un deles no estómago. O fascismo puxo fin tan violento á vida dun home que tivo ao seu cargo a Libraría da Arte da coruñesa Rúa Real; colaborador das revistas Alfar e Casa de América; amigo de Picasso, Carpentier, Seoane, León Felipe, Siqueiros ou mesmo o mexicano Diego Rivera; ilustrador dos poemas de Jorge Luis Borges ou de Gabriela Mistral.
 
Syra Alonso, soa e con 3 fillos pequenos, viviu unha infernal persecución até que finalmente puido fuxir camiño dun exilio mexicano do que nunca voltaría. A súa dramática historia quedou narrada nos Diarios que publicou en 2000 A Nosa Terra na súa colección Mulleres.
 
En xuño de 2013, con motivo das inauguracións dos parques José Luis Sampedro e Santiago Carrillo na parroquia de Oleiros, o BNG recordou publicamente que, sorprendemente, nin Francisco Miguel nin Syra Alonso contan aínda con ningún recoñecemento público ou pegada visual que recupere a súa memoria, para alén dunha meritoria iniciativa desenvolvida polas bibliotecas municipais do Concello hai algúns anos. A casa na que habitaron, á que antes dos sucesos terríbeis de agosto de 1936 chamaron “A Casa da Felicidade”, continúa en pé e nun bo estado de conservación.

quarta-feira, 12 de agosto de 2015

#SalvemosGalicia


Moncho na memoria. Crónica do 12 de agosto


MOVEMENTO GALEGO AO SOCIALISMO
Moncho Reboiras vive na loita pola independencia e o socialismo. Máis dun cento de persoas participaron na Homenaxe Nacional que se celebrou no cemiterio de Imo, con ocasión do cuadraxésimo aniversario do asasinato do militante comunista galego, a quen o MGS lembrou todos os anos desde a súa constitución, como espello no que nos mirar e desenvolver a súa loita.

Noa Presas, membro da Mesa Nacional do MGS e de Isca!, asegurou que o acto non pretendía só restituír unha memoria usurpada, senón recoñecer a vixencia dunha figura que "representa o modelo de militancia política que aspiramos a herdar, na súa concreción ideolóxica e na súa praxe". Neste sentido, lembrou os numerosos conflitos e agresións anti-populares que enfrontamos na actualidade, desde as tractoradas en defensa do leite até os recorrentes lumes forestais, o desemprego ou as violacións de dereitos, para lembrar que son apenas consecuencias de causas estruturais, ligadas tanto ás políticas europeas como a "unha estrutura autonómica inservíbel". Así, os dous pés do cambio, afirmou, pasan pola independencia e a ruptura co capitalismo, que deben avanzar por medio do soberanismo, "único proxecto verdadeiramente transformador que pode liberarnos como clase e como pobo", sen cesión aos espellismos.

Tamén fixo alusión á necesidade da "unidade de acción e na alianza estratéxica de quen entendemos a soberanía como folla de ruta", mais sen supeditalas exclusivamente aos marcos meramente electorais. Noa Presas saudou a presenza de cada vez máis veciños de Imo, do BNG de Dodro, e de organizacións irmás como o PCPG e o Colectivo Nacionalista de Marín. Finalmente, adicou o acto a todas aquelas persoas e organizacións que durante estes corenta anos honraron a figura de Moncho Reboiras. 

Tamén interviron Xoán Bautista Mariño e Rafael Mouzo. O primeiro, concelleiro do BNG en Dodro, participara de cativo no enterro de Moncho Reboiras, en 1975, nunha vila tomada pola Guardia Civil, sen prever que tomaría despois a decisión de se implicar e representar no Concello o proxecto de liberación nacional deste país. Pola súa parte, o noso compañeiro Rafael Mouzo é un militante histórico, que foi alcalde de Corcubión entre 1997 e 2008 – cunha paréntese dun mandato – e impulsou unha das poucas rúas que homenaxean a Moncho Reboiras, unha das primeiras das moitas que algún día inzarán as nosas cidades e vilas.

Ademais das intervencións políticas, tamén a cultura serviu de vehículo da memoria, imaxinación e reivindicación. O acto comezou cunha actuación musical de Mini e Mero e tamén incluíu un recital poético. De feito, a homenaxe serviu de lanzamento do primeiro libro de Arredista Edicións!, a editorial vinculada ao Movemento Galego ao Socialismo. Trátase dunha colectánea de poesía dedicada expresamente a Moncho Reboiras, que foi coordenada por Alberte Momán e inclúe textos das autoras e autores Carmen Blanco, Claudio Rodríguez Fer, Darío Xohán Cabana, Igor Lugris, Isidro Novo, Marta Dacosta, Ramiro Vidal Alvarinho, e Teresa Moure, ademais de Susana Sánchez Aríns e Verónica Martínez Delgado, que foron as dúas autoras presentes e protagonistas do recital poético. Alberte Momán leu o poema de Dario Xohán Cabana “Reboiras na lembranza”. Un exemplar foi entregado ás persoas que participaron no acto, ademais de a Manolo Reboiras e Lita Martínez, a quen agradecemos a súa presenza e colaboración. Mini e Mero interpretaron algún dos seus temas mais coñecidos e Mini recebeu o apoio expreso polo de toda situación de política en Boimorto que o deixaría sen a alcaldía por obra do caciquismo. O acto de homenaxe terminou coa colocación dun ramo e de corenta caraveis, e co canto dos himnos da nosa clase e da nosa patria. 

A homenaxe veu precedida dunha campaña axitativa previa, coa colada de numerosos cartaces e o despregamento de faixas, que levou a lembranza de Reboiras a diversas comarcas do país, nomeadamente á de Compostela e ao Barbanza. Tamén se repintou na súa integridade un mural de catro metros de altura coa imaxe de Reboiras, que fora elaborado no ano pasado e despois fora destruído, e que se atopa nas inmediacións do cemiterio de Imo.

Mural de Moncho Reboiras en Imo


Movemento Galego ao Socialismo  11/8/15
Hoxe refixemos o mural de 4x3 metros ao carón do cemiterio de Imo que fora completamente borrado polos enimigos da liberdade, un mes despois de telo feito. 
 
Unha pequena homenaxe a un home que non pode ser esquecido na terra onde naceu, que ben merece este esforzo.

terça-feira, 11 de agosto de 2015

V Xornadas Memoria dun Tempo

Nordés 10/8/15

Chega a cita coa Historia que cada ano, e van 5, propón Nordés para o mes de agosto: as Xornadas "Memoria dun tempo". Será os días 20, 21 e 22 na Casa do Concello de Mañón, na Praza do Mesón de O Barqueiro, ainda que aconsellamos consultar o cartaz adxunto por canto hai cousas que se fan fora do local citado.



Como en edicións anteriores, os contidos das Xornadas son diversos no seu contido e forma. Así, en canto a isto último, teremos conferencias, proxección dun documental, un recital, un roteiro didáctico, xantar de amizade e a 3ª homenaxe a Republicanos e Libertarios. E en canto ás temáticas, a lembranza do final da II Guerra Mundial achegándonos ás historias persoais de homes e mulleres do Ortegal que, dunha forma ou outra, víronse involucrados na mesma, dun xeito tráxico en moitas ocasións. O relator será o historiador ferrolán Eliseo Fernández.


A devandita homenaxe na Ponte Vella de O Barqueiro, coa participación da asociación Coletivo Pensamento e Sementeira de Viveiro en representación dos veciños da Mariña que foron fusilados nese paraxe da nosa xeografía, moi cerca do monolito en recordo dos represaliados e represaliadas polo franquismo no Concello de Mañón.


A homenaxe contará tamén con intervencións de persoas a título individual e as cancións de Mini e Mero e Andrés Rodríguez, músicos que daran un recital para pechar o acto.


Os tempos da dura guerra civil e posguerra ocuparán o sábado cunha camiñata por Ambosores para coñecer dos feitos lutuosos que nos primeiros anos 50 tiveron lugar nese casal, encrucillada dos concellos de As Pontes, Mañón, Muras e Ourol. A actividade será guiada polo Nordesteiro de pro Bernardo Penabade.


E rematarase falando do papel da muller na guerrilla da man da Catedrática de Lingua e Literatura Galega na USC, historiadora e investigadora especializada no área da muller, Aurora Marco, xunto coa proxección do documental "As silenciadas", de Pablo Ces (Premio Mestre Mateo 2012 ó mellor Documental; Premio “Memoria i Justicia Universal” no Festival Internacional de Cine de Derechos Humanos de Santa Coloma de Gramenet (2011); Premio “Popular runner up” no Festival internacional online Humanity Explored 2013)


Ogallá o programa sexa do voso agrado e poidamos contar con vostedes como público e participantes nestas V Xornadas "Memoria dun tempo" organizadas por Nordés.

San Simón no olvida

Homenaxe ao camarada Moncho Reboiras en Ferrol


A Unión do Povo Galego (UPG) convoca ao conxunto da militancia e simpatizantes ao acto público de homenaxe a Xosé Ramón Reboiras Noia que terá lugar o vindeiro mércores 12 de agosto na cidade de Ferrol. Nestes momentos de confusión interesada,  recollemos o exemplo do camarada Moncho no traballo de autoorganización do povo galego e proclamamos a nosa fidelidade á causa da independencia nacional da Galiza,  á que o noso camarada entregou a súa vida, e te convidamos a participar con nós nesta homenaxe.

O programa é o seguinte:
-         19.00 horas. Concentración na Praza de Armas (diante da Casa do Concello). Saída cara ao portal da rúa da Terra onde foi asasinado Moncho Reboiras e ofrenda floral. Canto da Internacional e baixada até o Cantón.
-         19.30 horas. Intervencións políticas no Cantón:
  • Adrián R. Bravo. Secretario Xeral da UMG.
  • Eva Espiñeira. Concelleira do BNG en Ferrol.
  • Néstor Rego. Secretario Xeral da UPG e membro da Executiva Nacional do BNG.
Ao remate, canto do himno galego.

40º aniversario do asasinato de Moncho Reboiras no cemiterio de Imo en Dodro

CIG e Fundación Moncho Reboiras lembrarán cunha ofrenda floral o 40º aniversario do asasinato do dirixente nacionalista

O acto terá lugar o 12 de Agosto ás 12 horas no cemiterio de Imo, en Dodro
O vindeiro 12 de agosto cumpriranse 40 anos do asasinato de Xosé Ramón (Moncho) Reboiras Noia a mas da policía fascista en Ferrol. Desde a Fundación que leva o seu nome e maila Confederación Intersindical Galega renderémoslle tributo mediante unha homenaxe floral ás 12 horas no cemiterio de Imo, en Dodro, onde descansan os seus restos. Moncho, alén da súa prolífica militancia nos diferentes campos do nacionalismo popular, destacou tamén nos primeiros xermes de organización obreira que deron lugar ao actual sindicalismo nacionalista.
Moncho Reboiras Noia criárase en Teis, un dos barrios máis populares de Vigo, moi preto da factoría Vulcano. Polo seu traballo de electricista, durante a década dos 70 viviu tamén noutras cidades galegas. O 12 de Agosto de 1975, foi asasinado pola policía franquista nun portal da rúa da Terra en Ferrol, a poucos metros do edificio do Concello, despois dunha persecución polos tellados de varios edificios. Reboiras era unha persoa nova, tiña 25 anos, de face sorrinte, cun engado persoal evidente, sempre disposto a traballar polo país, a escoitar máis que falar, e que sabía o que quería.

Contrariamente ao que algúns poderían pensar polas circunstancias nas que morreu, Reboiras non era unha persoa que considerase como principal a actividade armada da Unión do Povo Galego, partido ao que pertencía. Por esta razón, o seu partido encargoulle anos antes participar na organización da Fronte Cultural e posteriormente da Fronte Obreira. Moncho foi un home que destacou pola súa actividade no eido político e reivindicativo. Dende a Fronte Obreira impulsouse o nacemento dos xermolos sindicais en varias cidades, e estes deron lugar en maio de 1975, poucos meses antes da súa tráxica morte, ao nacemento do SOG e do periódico Eixo como voceiro do sindicato.

A fundación do SOG, e doutros sindicatos como a UTEG, puxo as bases da que sería a máis forte das organizacións do nacionalismo, e que daría lugar andando o tempo ao que hoxe é a nosa central sindical, a CIG. A súa participación destacada na autoorganización da clase traballadora galega foi recoñecida pola Confederación Intersindical Galega renomeando a súa fundación de estudos e formación sindical, co seu nome: Fundación Moncho Reboiras para o estudo e a divulgación da realidade social e sindical na Galiza.

De vivir, Moncho Reboiras sería sen dúbida hoxe un dos dirixentes do nacionalismo, un referente. Tiña todas as calidades para selo. Era un home do povo, disciplinado, aberto ás novas ideas, de fácil relación cos demais e, fundamentalmente, unha persoa solidaria e que loitaba desde un proxecto de masas pola xustiza social e os dereitos nacionais de Galiza. Unha parte do que é hoxe o nacionalismo e das liberdades democráticas (aínda que limitadas e en retroceso), debémosllas a el. O seu asasinato foi un revulsivo, especialmente entre a mocidade. Unha vida a imitar e unha demostración da coherencia, que colocou o movemento nacional popular galego como referencia política nunha conxuntura decisiva.

Mais Moncho non era un caso illado. Formaba parte dun partido de xente moza, atrevida e entregada, teimosa, procedentes das clases populares, que tiñan como obxectivo principal da súa vida a liberación nacional e social de Galiza. Moncho Reboiras, ademais dun exemplo persoal, representa a todos e todas aqueles que na dura etapa do franquismo senil fixeron posíbel que o nacionalismo das clases populares sexa hoxe unha realidade. Non foi unha excepción, senón alguén que estivo na primeira liña de loita contra a opresión. Hoxe a 40 anos do seu asasinato pola ditadura, lembremos a súa caída coa mellor homenaxe, continuando a súa obra.

Manuel Mera
Director da Fundación Moncho Reboiras

Vigo: concentraçom no 40 aniversário do assassinato de Moncho Reboiras.


Esquerda independentista galega convoca em Vigo concentraçom no 40 aniversário do assassinato de Moncho Reboiras.

domingo, 9 de agosto de 2015

17 de agosto. Día de Galiza Mártir


Entrega do X Premio Galiza Mártir
Homenaxe a Francisco Carballo 
17 de agosto de 2015


Conduce o acto a Concelleira de Cultura Silvia Díaz

Intervencions: 
-Luciano Sobral, alcalde de Poio 
-Uxío Breogán Dieguez-Cequiel, presidente da FAB
-Xosé M. Álvarez Cáccamo, presidente A Regaduxa
-Amalia Bóveda, filla de Alexandre Bóveda


Acto cívico: Pateón familiar, cemiterio de San Amaro 19h.

Acto Político do BNG: Praza de Curros Enriquez, Pontevedra 20:30h.

O Goberno de Sada vai a recalificar o pazo de Meirás para convertelo en espazo público

Manifestantes fronte á entrada do pazo de Meirás para pedir o seu devolución. Foto: Víctor Echave
Traducción Estación Atlántica 

Recupera a opción suscitada polo bipartito no plan xeral, que foi eliminada polo PP, de cualificar o ámbito como sistema xeral de equipamiento e espazo libre. É o primeiro paso para lograr arrebatar aos herdeiros de Francisco Franco

La Opinión A Coruña - Antares Pérez - Sada 03.08.2015 
O Goberno local de Sada (Sadamaioría, PSOE e BNG) modificará o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PGOM), pendente de aprobación definitiva, para cualificar o pazo de Meirás e a súa leira como sistema xeral de equipamiento público e espazo libre.

O Executivo municipal recupera a formulación do bipartito (2007-2011), que no documento de inicio do documento urbanístico xa establecía esta cualificación para converter este Ben de Interese Cultural nun espazo de "goce da cidadanía".

O PP modificou durante o seu mandato o PGOM para que o pazo continuase en mans dos herdeiros do dictador e deseñou un parque na súa contorna, a través da expropiación de varias leiras, incluídas unha extramuros da familia Franco que alberga a casa dos guardeses.

Os tres grupos que compoñen o Executivo, que goberna en minoría, están de acordo en retomar a senda iniciada polo bipartito e dar este primeiro paso para lograr arrebatar aos herdeiros do dictador Francisco Franco o emblemático pazo, residencia durante anos de Emilia Pardo Bazán, e que foi adquirido mediante vendas forzadas, descontos en nóminas dos funcionarios municipais e provinciales e emisión de bonos supuestamente de compra voluntaria, para regalarllo ao Caudillo durante a Guerra Civil.

"O fin último é recuperar o pazo", afirmaba onte tallante o alcalde, Benito Portela. A súa formación, do mesmo xeito que BNG e PSOE, defendían xa en campaña a recuperación para patrimonio público deste Ben de Interese Cultural que abre días contados as portas á cidadanía.

O Concello, a través do área de Turismo que dirixe Liss Becerra, acaba de remitir á Xunta un escrito para solicitar a xestión das visitas, da que se encarga actualmente unha empresa contratada polos propietarios.

O Goberno local terá que solicitar o apoio da oposición ao plan xeral e todo apunta a que o cambio en Meirás levantará ampollas. O PP pronunciouse en contra e o líder do PDSP, Ramón Rodríguez Ares, adornou o seu despacho durante anos cun retrato de Franco.

A cela de Tejero no castelo de Ferrol: 65 m2, varias habitacións, baño e cociña


Traducción Estación Atlántica

O cabecilla do 23-F estivo dous anos preso (1981-1983) nunha estancia sen barrotes dunha fortaleza do século XVI que en agosto acollerá visitas guiadas
  
EUROPA PRESS 8/8/15 Ferrol .- 
A cela na que o golpista Antonio Tejero permaneceu arrestado no Castelo da Palma de Ferrol non tiña barrotes, nin sequera era unha cela ao uso pese a que a instalación estaba concibida como un cárcere militar desde a guerra civil. Os aposentos nos que permaneceu arrestado dous anos o cabecilla do 23F eran en realidade unha cómoda estancia duns 65 metros cadrados con varias habitacións, un servizo con bañera e ata unha cociña.

Esta fortaleza abriuse por primeira vez ao público durante este mes de agosto logo dun acordo entre o Concello de Mugardos onde se sitúa o castelo e o grupo de inversores que en 2003 comprou esta construción, iniciada en 1597, ao Ministerio de Defensa co obxectivo de convertela nun luxoso hotel con spa.

Veciños da zona recordan os días nos que tiveron como 'veciño' a Tejero. "Cando saíamos a pescar podíaselle ver facendo gimnasia e correndo en chándal pola cuberta do castelo", narra a Europa Press un veciño de avanzada idade, natural do próximo pobo da Redonda, que participa nunha das primeiras visitas guiadas que se ofrecen deste lugar centenario.

A guía confirma o lugar no que pasou a súa reclusión o golpista e engade que tiña liberdade de movemento por todo o recinto no que había ata unha cantina. Os habitantes da zona apuntan que Tejero non era un preso calquera e relatan que había simpatizantes que se acudían no castelo para entregarlle presentes: "bandexas cheas de carne, mariscos ou viño".

"Outros se subían á montaña para verlle e lanzarlle mensaxes de apoio", conta o mesmo veciño da Redonda, quen sostén que os veciños do pobo podían acceder ao forte para asistir a misa ou tomar a lancha ata o porto de Ferrol cun pase especial.
A 'cela' de Tejero atopábase xunto á entrada principal, preto da capela, nada máis cruzar o foso a través dunha ponte levadizo cuxa estrutura manter en perfecto estado de conservación. Era a primeira residencia de toda a fortificación xa que as habitacións dos altos mandos militares situábanse noutra zona máis apartada.

Tamén había unha galería destinada específicamente aos presos militares á que hoxe tamén se pode acceder. Consiste nun longo e escuro corredor no que se distribúen habitáculos máis modestos que o que ocupou Tejero. Ese lugar foi habitado, por exemplo, por soldados republicanos durante a guerra civil.

A estancia que habitou o golpista desde abril de 1981 ata maio de 1983 contaba con tres habitacións, unha cociña e un baño. Tiña dúas portas de acceso que daban a dúas salas principais. A través dunha delas accedíase a outro habitáculo interior, mentres que a outra sala comunicaba coa cociña e o baño.


Tejero foi condenado a 30 anos de cárcere pola intentona golpista de 1981. Tralo seu paso por Ferrol foi trasladado ao Castelo de San Fernando, en Figueras (Girona), onde permaneceu ata 1991 cando foi levado á prisión militar de Alcalá de Henares (Madrid). Alí recibiu o terceiro grado en 1993 e a liberdade condicional en 1996. Actualmente, con 83 anos de idade, fai unha vida normal en liberdade.

O proxecto para converter o Castelo da Palma nun hotel atópase estancado por falta de financiamento e aínda que hai zonas que presentan un certo abandono pola humidade ou os saqueos, a visita permite descubrir os recunchos e o funcionamento dunha fortificación que en tempos serviu para defender o Arsenal Militar da cidade de Ferrol.

Atópase na mesma beira que o Castelo de San Martín (hoxe en ruínas) e fronte ao Castelo de San Felipe. Entre estas dúas últimas fortificaciones, situadas a ambos extremos de ríaa, despregábase unha cadea de grandes dimensións que unía as dúas fortalezas taponando a entrada aos navíos inimigos que quedaban a mercé dos canóns. experimentou diversas ampliacións e modificacións ata que definitivamente foi convertida en penal militar.


No Castelo da Palma tamén estiveron recluídos no seu día outros presos como o comandante de Infantería, Marín García-Verde, máis coñecido como o home da gabardina, vinculado cos sucesos de Montejurra de 1976 nos que se levou a cabo o asasinato de dúas persoas no marco dun complot da extrema dereita contra os entón dirixentes do Partido Carlista.

O Castelo da Palma poderase visitar só durante os fins de semana deste mes de agosto previa inscripción no Concello de Mugardos ata conformar grupos de 15 persoas, segundo a web oficial da localidade. Os horarios das visitas son os sábados e os domingos ás 10, as 11.30 e as 13.00.

O povo de Verin repara a debeda coas vitimas e resistentes ao franquismo


Nun emocionante acto de Homenaxe a Corporación verinesa, por unanimidade, repara umha inxustiza histórica

CIG-Verin.gal 7 Ago 2015
Onte a Corporación Municipal de Verín reparou, por unanimidade e a petición da nosa central sindical, umha inxustiza histórica coas vítimas, represaliados/as e resistentes ao franquismo, outorgando honeres e distincións a todos os que padeceron sufrimiento, expoliación e morte por culpa do réxime fascista do xeneral Franco.

Dende a CIG felicitamos ao povo de Verín e aos seus partidos políticos (PSOE, BNG e PP) polo acto de reparación que tivo lugar onte na nosa vila.

Pola nosa banda, queremos anunciar que, con toda seguridade, habemos promover umha ASOCIACIÓN DA MEMORIA NA COMARCA DE MONTERREI, pra que, todos os anos, poidamos lembrar a quen, aínda hoxe, nen o Estado, nen a Xunta de Galiza tenhen dignificado: aos resistentes pola liberdade e a democracia.

Obrigado a todos e todas !!!

María Lopo presenta en Francia o drama das Marías de Compostela

Revista Les Cahiers du CTDEE nº 3, editada polo Centro Tolosano de Documentación sobre o Exilio Español

A ensaísta e profesora galega María Lopo, doutora en Literatura Francesa pola Universidades da Alta Bretaña, presentou na revista Les Cahiers du CTDEE, editada polo Centro Tolosano de Documentación sobre o Exilio Español, un esclarecedor traballo en francés sobre a relevancia histórica e social da figura das Marías de Compostela, baixo o título de “Deux femmes contre l’oppression franquiste. Les couleurs de la dignité: María et Coralia Fandiño Ricart”

O artigo, amplamente ilustrado con significativas fotografías das Marías en diversas épocas, así como da súa escultura na Alameda de Santiago, relata as súa procedencia familiar anarquista e o devastador efecto da represión fascista sobre elas e a súa familia, así como a aínda insuficiente e deformada recuperación da súa memoria histórica.

María Lopo doutorouse en Francia cunha tese sobre o poeta bretón Guillevic, publicada como Guillevic et sa Bretagne. Como estudosa interesouse sobre todo pola poesía francesa contemporánea e polo celtismo, incluídas as relacións de Galicia co mundo celta. En francés publicou tres libros titulados Galice & Compostelle, Fisterra e La Galice. Traduciu desde o francés ao galego e viceversa, e editou correspondencia de Breton, Péret, Duchamp e Granell.

No terreo da memoria histórica ocupouse preferentemente de mulleres exiliadas, como a artista Amparo Segarra e a actriz María Casares, sobre quen publicou o libro Cartas no exilio. Correspondencia entre Santiago Casares Quiroga e María Casares. Membro fundacional de Unión Libre. Cadernos de vida e culturas, reuniu no seu último número boa parte dos seus traballos baixo o título de Ensaios en espiral.

quarta-feira, 5 de agosto de 2015

Unha publicación lembra a figura de máis de 400 represaliados franquistas

Represaliados e represaliadas.pdf

O folleto, editado pola CIG, nace con motivo da homenaxe que se lles fará en Verín

04.08.2015  Cesáreo Abril, Victoriano Alonso González, José do Nascimento Barroso, Emilio Couso Barja, Xullo Nóvoa Castro, Eligio Gómez Toro, Modesto Pérez Alonso, Fulgencio Araújo López, Emilio Fernández Pérez.... Son só algúns dos nomes aos que se fai mención nun folleto que acaba de editar a central sindical CIG e onde se recolle unha lista de máis de 400 represaliados polo franquismo.
 
A publicación ve a luz con motivo da celebración da homenaxe que o Concello de Verín renderá mañá ás vítimas do franquismo na comarca de Monterrei.

O folleto da CIG lembra a figura destes represaliados dando a coñecer non só os seus nomes e apelidos, senón tamén as súas circunstancias e lembrando de onde eran veciños, recollendo como zona de actuación as comarcas de Monterrei, As Fritises, Conso, Viana do Bolo e Ou Cambedo dá Raia, en territorio luso.

Honras e distincións
O acto previsto para o 6 de agosto consistirá nun pleno extraordinario e homenaxe no que se lle outorgarán distincións aos fusilados o 17 de xuño de 1937, en representación de todas as vítimas do franquismo.

A homenaxe obedece a unha petición realizada pola Unión Local da CIG de Verín en xullo do pasado ano, reiterada o pasado mes de abril.

Finalizado o pleno, sobre as 21.30 horas, terá lugar na Praza do Concello de Verín, un acto público.

terça-feira, 4 de agosto de 2015

Portos prohibe homenaxear ás vítimas do franquismo cunha inscripción no peirao de Vilaboa


Traducción Estación Atlántica

Para o colectivo A Regaduxa, Portos de Galicia "e por extensión o Partido Popular" actúan como "continuadores e herdeiros do Franquismo". E ao prohibir esta homenaxe, "atentan contra a memoria das vítimas e as súas familias"

La Región Galicia 4/8/15 
O colectivo 'A Regaduxa. Memoria Histórica de Vilaboa' denunciou este martes a negativa de Portos de Galicia a instalar unha inscripción en homenaxe ás vítimas do franquismo no dique do peirao de Santa Cristina de Cobres, en Vilaboa (Pontevedra).

Nunha roda de prensa ante a sé de Portos de Galicia, a portavoz da Regaduxa, Tareixa Castro, explicou que pretendían facer unha intervención "sobria e discreta", formada por letras en ferro fixadas nas pedras do dique, co seguinte texto: "Memoria das vítimas do terror franquista en Vilaboa".

A inscripción foi presentada o pasado 26 de abril, nun acto público que tivo lugar no citado porto, coa participación de numerosas persoas e entidades que colaboraron para facer posible esta homenaxe.

Logo de anos de trámites ante Portos de Galicia por parte do Concello, nos que nunca houbo resposta por parte deste organismo dependente da Xunta de Galicia, o colectivo A Regaduxa promovió esta intervención e presentou unha solicitude de autorización que foi respondida de forma negativa.

A Regaduxa considera que esta resposta negativa de Portos de Galicia responde a "razóns ideolóxicas", algo que segundo Tareixa Castro "demostrouse nas conversacións con diversos representantes do organismo, que puxeron objeciones ao texto da inscripción por empregar a expresión terror franquista".

Para A Regaduxa, Portos de Galicia "e por extensión o Partido Popular" actúan como "continuadores e herdeiros do Franquismo". E ao prohibir esta homenaxe, "atentan contra a memoria das vítimas e as súas familias".

As razóns técnicas aducidas no escrito de denegación son, a xuízo da Regaduxa, "meras escusas para xustificar unha decisión política". Entre estas razóns, Portos aduce, segundo informou A Regaduxa, a restricción no acceso á zona portuaria "e ata a peligrosidad que supoñería a contemplación da citada inscripción".

Este colectivo sinala que estas zonas portuarias acollen habitualmente actividades lúdicas, recreativas, relixiosas e deportivas sen limitación de acceso, e recorda que en varios portos de titularidad autonómica existen monumentos e inscripciones "que ao parecer non son tan molestos como o promovido en Vilaboa".

Ante esta actitude "antidemocrática e atentatoria contra a memoria das vítimas", o colectivo A Regaduxa vai a promover diferentes iniciativas para levar a cabo a citada homenaxe. Neste sentido, nas próximas semanas convocarase un acto público reivindicativo ao que se invitará ás asociacións de defensa da memoria histórica e á veciñanza comprometida con esta tarefa.

domingo, 2 de agosto de 2015

As declaracións profranquistas do alcalde de Baralla xa están na Fiscalía

O alcalde, cos seus partidarios tras evitar a dimisión
CC BY-SA Xosé Salgado

Redacción | @prazapublica 1/8/15
A Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica (ARMH) presentou este pasado mércores ante a Fiscalía Xeral do Estado un informe que recolle declaracións de políticos que, ao seu entender, atentan contra as vítimas do franquismo, así como unha listaxe de monumentos que enxalzarían "a violencia da ditadura". 

O 26 de xullo de 2013, Manuel Fernández Capón (PP) considerou, no pleno do Concello de Baralla, que as vítimas dos crimes do franquismo "merecíano" e o 22 de agosto os votos dos seus edís evitaron, no propio pleno, que tivese que abandonar o cargo. Tan só uns meses despois, o PP evitou reprobar no Parlamento o rexedor que xustificara a represión franquista.No informe -que denuncia tamén "o mantemento de títulos nobiliarios concedidos por Franco a responsables de violacións de dereitos", segundo explicou o voceiro da ARMH, Bonifacio Sánchez-, inclúense as declaracións do alcalde de Baralla, Manuel González Capón, que asegurara que aqueles fusilados polo fascismo durante a ditadura "merecíano".

Agora, desde a ARMH agardan que a Fiscalía "ampare as vítimas da ditadura franquista", xa que considera que "existe un agravio comparrativo con outras vítimas que son debidamente atendidas polo Estado español" e aseguran que "non hai vontade política para resolver a situación". O PP achegara ao debate unha emenda para substituír a reprobación específica a González Capón que impulsara o BNG para substituíla por un rexeitamento xeral a "calquera manifestación realizara por cargos públicos nas que se xustifiquen os crimes e asasinatos producidos durante o franquismo pola gravidade que supón dar amparo e xustificar a vulneración de dereitos humanos fundamentais naquela época". De ser aceptada ficaría fóra, polo tanto, a condena específica ás verbas de González Capón e a esixencia de que deixe o cargo. O BNG admitía a emenda como adición, non como substitución, pero os populares, representados por Paula Prado, non accederon no medio dun tenso debate.

Ademais das declaracións do alcalde de Baralla, a ARMH inclúe outras, como as do presidente do Goberno, Mariano Rajoy, e as da ex presidenta da Comunidade de Madrid, Esperanza Aguirre, que celebraron que a Audiencia Nacional prohibise as exhumacións ordenadas polo xuíz Garzón en 2008. Tamén se inclúen as do actual voceiro parlamentario do PP, Rafel Hernando, que dixo que "as vítimas da ditadura unicamente se acordaban dos seus familiares cando había diñeiro".

O documento denuncia tamén a exaltación da División Azul nun acto coa presenza da delegada do Goberno en Cataluña, un acto de exaltación franquista nun colexio público de Madrid, o voto en contra do PP no Congreso para retirar o título de Grandes de España a Franco e outras personalidades da ditadura, as burlas do PP de Granada á busca dos restos de Lorca ou as palabras do actual voceiro do PP, Pablo Casado, que en 2009 asegurara nun congreso da súa formación que a xente de esquerdas eran "carcas" porque "están todo o día pensando na guerra do avó e na fosa de non sei quen". Do mesmo xeito, o informe presentado á Fiscalía inclúe tamén as palabras de Jaime Mayor Oreja, ex ministro do Interior, nunha entrevista concedida a La Voz de Galiciaen 2010, cando rexeitara condenar a ditadura franquista, que cualificaba como un período de "extrema pracidez". "Por que vou ter que condenar o franquismo se houbo moitas familias que o viviron con naturalidade e normalidade", preguntábase o político conservador logo de afirmar que a Lei de Memoria Histórica era "un disparate". 

Bernardo Máiz amosa novos datos do asesinato de Moncho Reboiras


6-Febreiro-2014 Ateneo Ferrolán. 
Bernardo Máiz  desvela novas investigacions que descobren coma Mocho Reboiras, o sindicalista nacionalista galego foi asasinado recibindo varios disparos únicamente pola espalda. Tamén rexeita a antiga tese de que Reboiras ía armado. Estas novas investigacions serán publicadas en pouco tempo.

Esta parte pertence a charla feita no Ateneo Ferrolán por Manuel Monge (ex-presidente da CRMH da Coruña), Bernardo Maíz (doutor en Historia) e por Fernando Souto Suárez (presidente da CRMH da Coruña) co título "O camarada Fraga e as víctimas da represión franquista". 

Homenaxe a Darío Rivas: 10º Aniversario da exhumación de Severino Rivas


Traducción Estación Atlántica 

X Aniversario da exhumación de D. Severino Rivas

D. Severino Rivas Barja, alcalde de Castro de Rei foi asasinado o 29 de outubro de 1936 por un grupo de falanxistas xunto ao veciño de Lugo, Víctor do Rego. Cando se cometeu o crime, o seu fillo atopábase en Arxentina, onde habían emigrado en busca dun futuro mellor, do mesmo xeito que o fixeron miles de galegos no pasado século. Sesenta e nove anos despois, en agosto de 2005, os restos do último alcalde democrático deste municipio dá Terra Chá foron localizados e exhumados en Cortapezas, Portomarín, no lugar no que os seus asasinos elixiran para arroxar o seu corpo. Grazas ao labor da Asociación para la Recuperación de la Memoria Histórica (ARMH), o seu fillo Darío puido dar unha digna sepultura e un emotivo adeus a D. Severino.

O seu fillo, o incansable Darío Rivas foi un dos verdadeiros impulsores da Querella Arxentina contra os crimes do Franquismo, reclamación de xustiza que non puido ser realizada en España grazas á absoluta impunidade da que gozan estas violacións dos Dereitos Humanos no Estado español, promovida tanto polo Poder Xudicial como polos sucesivos Gobernos desde a morte de Franco. Grazas á denuncia presentada o 14 de abril de 2010 por D. Darío Rivas, entre outros/as familiares, o Xulgado Nacional no Criminal e Correccional Federal nº 1 de Bos Aires, abriu dilixencias a través da xuíza Dña. María Servini de Cubría. Comezaba entón unha longa andadura en busca da Verdade, Xustiza e Reparación, algo que miles de vítimas do Franquismo levan reclamando décadas e que aínda os poderes do Estado non satisfixeron.

D. Darío Rivas Cando, que hoxe conta con noventa e cinco anos de idade, viaxou este verán á súa terra natal, Galicia e coincidindo co X Aniversario da exhumación do seu pai D. Severino Rivas realizarase unha homenaxe de recoñecemento ao seu labor en favor dos Dereitos Humanos, na defensa de vítimas e familiares dos crimes do franquismo, quen en moitos casos víronlle como o exemplo necesario para comezar a procura de Xustiza alén do charco.

O día 19 de agosto de 2015 ás 12 horas, no Cemiterio de Cortapezas-Portomarín (Lugo) levarase a cabo unha homenaxe a e, a continuación, ás 14,00 celebrarase unha comida de confraternidad no Restaurante de Santa Mariña en Portomarín.

Para a comida rógase confirmar asistencia:

658680904 ( Carmen Rodeja) 
657248780 ( Mero Igrexas)