O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

domingo, 30 de janeiro de 2011

Loita de clases e represión franquista no mar (1864-1939)


Derradeiro libro de Dionisio Pereira González
Edicions Xerais
Febreiro 2011

Contido

Tomando como principal fío condutor do discurso a evolución do asociacionismo mariñeiro en Galicia na etapa contemporánea, Dionisio Pereira mergúllanos no desenvolvemento da conflitividade social e laboral no «Mar dos Galegos» dende finais do século XIX e comezos do XX, así como na represión que tras o golpe militar do 18 de xullo de 1936 se dirixiu contra todo este tecido individual e colectivo. Esta rede humana que turraba por unha riqueza compartida e un horizonte vital máis libre e igualitario foi, por iso mesmo, masacrada e marxinada. Nesta obra, produto de moitos anos de traballos e investigacións potenciados coa singradura do chamado Barco da Memoria (2006), o autor tentou, como acto de xustiza e tamén como modesta semente de futuro, recuperar, relacionar e interpretar con rigor e veracidade anacos da «memoria dos vencidos» para retornalos aos seus herdeiros e a toda a cidadanía. Loita de clases e represión franquista no mar (1864-1939), cun estilo claro e conciso, ofrécelle ao lector todos os datos necesarios para entender a organización societaria dos mariñeiros galegos, dende o período anterior ao xurdimento do movemento obreiro ata a chegada da Guerra Civil e a posterior ditadura franquista.

sexta-feira, 28 de janeiro de 2011

Delincuencia no cemiterio de Lavadores (Vigo)


Sentimos ter que enviar estas imaxes. Nas fotos vedes a placa do cemiterio de Lavadores, que tanto consolo da a tanta xente, que pode levar unhas flores aos seus familiares -e a todos os asasiñados de todo o país, que tamén vai por eles.

Onte xoves rexistramos a denuncia destes feitos no Concello de Vigo, diante desta acción contra un espazo público, para que se den os pasos necesarios para a reparación da placa que merecidamente honra a estes cidadáns de Vigo e a súa comarca. Nós non esquecemos.

Saúde a todos.

Asociación Viguesa pola Memoria Histórica do 36.
Viguesa Distinguida 2007

 

quinta-feira, 27 de janeiro de 2011

A memoria e o esquecemento. O franquismo da provincia de Pontevedra

De Gonzalo Amoedo López
Edicións Xerais
Febreiro 2011

Contido

Convencido de que achegar á sociedade o nome das vítimas, as voces e os lugares é insuficiente, o autor afonda na memoria colectiva ata dar cos que compuxeron o heterodoxo grupo dos erguidos en armas contra a II República, os cómplices necesarios, as razóns da súa alianza e o porqué dos seus actos e do seu acomodo no partido único. En A memoria e o esquecemento tamén aparece recollido como, despois de trinta e nove anos, moitos deles iniciaron un doce aggiornamento que os levou a atravesar o Rubicón da transición convertidos en demócratas. Froito da súa pescuda en arquivos do país pouco explorados ata o momento, Gonzalo Amoedo analiza de forma exhaustiva neste libro a organización interna da Falanxe na provincia de Pontevedra. O autor informa dos distintos sectores da sociedade que participaron nos actos da represión que se produciron durante os anos da ditadura franquista achegando datos e materiais que serán de inescusable referencia no futuro.

Outros libros do mesmo autor:


Episodios de terror durante a Guerra Civil na provincia de Pontevedra. A illa de San Simón. Amoedo López, Gonzalo y Gil Moure, Roberto. Xerais.

A Prensa en Redondela, aproximación histórica 1883-1933 .Amoedo López, Gonzalo. Gil Moure, Roberto. Xerais

Redondela, crónica dun tempo pasado. A Segunda República e o primeiro franquismo Amoedo López, Gonzalo. Gil Moure, Roberto. Xerais.

Memorias de Manolo Barros. Autobiografía dun militante comunista. Amoedo López, Gonzalo (Ed.). Fundación 10 de Marzo

Exposición fosas de San Xián en San Paio de Tui


Amigos e amigas do IEM

A exposición "Atopados" no IES San Paio de Tui.

Dende o día de hoxe pódese visitar, no Salón de Actos do IES San Paio de Tui, a exposición "Atopados" composta por 11 ploters explicativos da investigación histórica, a escavación arqueolóxica e a identificación anatómico-forense e xenética dos cadáveres exhumados nas dúas fosas de San Xián, O Rosal, en abril de 2009.

O próximo mércores 2 de febreiro, Carlos Méixome Quinteiro, director do IEM, presentará un relatorio aos alumnos e alumnas de 2º de Bacharelato no que analizará con maior profundidade os traballos realizados polo IEM en relación coas fosas de San Xián.

Esta actividade está organizada polos departamentos de Xeografía e Historia e de Normalización Lingüística do IES San Paio.

Dende o IEM ofertamos a todos os centros educativos a posibilidade de trasladar ás súas instalacións esta exposición de fácil transporte e doada montaxe.
 
INSTITUTO DE ESTUDOS MIÑORANOS

quarta-feira, 26 de janeiro de 2011

Catro rúas de Lugo terán nomes de alcaldes franquistas


O BNG oponse e Orozco di que cumpre un acordo dos anos 80

Enrique G. Souto Lugo / A Voz  26/1/2011
A comisión municipal que se encarga de dar nome ás rúas da capital lucense decidiu onte asignar a catro vías lucenses os doutros tantos alcaldes anteriores á etapa democrática, é dicir, que exerceron os seus cargos durante o franquismo. Esta medida, que xa mereceu o rexeitamento do Bloque, foi defendida polo goberno local argumentando que existe un acordo adoptado durante o mandato de Vicente Quiroga para dar nomes de alcaldes desde os anos 50 do século pasado ás vías da capital.

Os alcaldes franquistas que serán homenaxeados incluíndo os seus nomes no rueiro lucense son os seguintes: Jesús García Siso, Antonio Quintana Peña , Fernando Pedrosa e Víctor Basanta; outro alcalde con rúa será Carlos Chamas, que exerceu a principios do século pasado. Polo menos algunhas das vías que terán devanditos nomes atópanse na zona de Paradai (as de García Siso e Fernando Pedrosa). Curiosamente, nesta contorna atópase tamén a rúa que estará dedicada ao ex presidente da Deputación e deputado autonómico, Luis Cordeiro; neste caso a solicitude foi presentada polo ex concelleiro Ramón González Rodríguez. Igualmente, no mesmo ámbito haberá unha rúa dedicada aos mestres e outra ao arquitecto Lucas Ferro Caaveiro, autor entre outros coñecidos proxectos do da casa consistorial de Lugo. Na mesma zona se oficializará a denominación Rúa Ponche Romai.

Na contorna do novo hospital de Lugo, a vía principal denominarase Ulises Romero ; a que dá acceso á entrada de ambulancias, levará por nome o de San Cibrao e a que une as dúas glorietas o da comadrona Alicia Vila (a solicitude foi do Colexio de Enfermería).

Tamén se elixiron os nomes para as rúas da urbanización de recente construción entre Duquesa de Lugo e o antigo cuartel de San Fernando. Neste ámbito optouse por denominacións toponímicas, salvo no caso de tres, que serán dedicadas aos alcaldes Basanta, Quintana e Carlos Chamas.

A comisión municipal do rueiro tamén traballou sobre a denominación das rúas do polígono industrial das Gándaras. Seguindo a indicación de Xestur, cada vía terá adxudicada unha letra e, posteriormente, a cada unha delas vincularalla cun científico. A este respecto, o Bloque propuxo que se elixan nomes de investigadores galegos; a elección dos nomes producirase na próxima reunión da comisión.

Outras decisións afectaron á nova urbanización de San Fiz, onde as prolongacións de vías xa existentes manterán os nomes que xa teñen; quedan dous pendentes de asignar nome. A glorieta da avenida de Madrid máis afastada do centro da cidade estará dedicada ás vítimas do terrorismo. A proposta do BNG, a escola infantil de San Fiz levará por nome o de Luis Soto, «ou mestre de Zaín», republicano represaliado polo franquismo.

O nacionalista Antón Bao cre que ao dar ás rúas nomees de alcaldes lucenses incúmprese a Lei de Memoria Histórica, e considera inaceptable tal recoñecemento público. Esixe que se retire a Francisco Franco o título de alcalde honorario de Lugo

terça-feira, 25 de janeiro de 2011

Médicos ourensanos represaliados en la Guerra Civil y la posguerra. Historias de la «longa noite de pedra»


O pasado 23 de deciembre foi presentado en Ourense o libro "Médicos ourensáns represaliados na Guerra Civil e a postguerra. Historias da «longa noite de pedra»", 2010, 2ª edición de David Simón Lordá. Editado pola Fundación 10 de Marzo e o Concello de Ourense.

Na presentación interviñeron Ricardo Gurriarán da Fundación 10 de Marzo, Francisco Rodríguez alcalde de Ourense e David Simón autor do libro

domingo, 23 de janeiro de 2011

O BNG repara a sabotaxe a unha placa en memoria dos represaliados


Traducción Estación Atlántica

ARCADIO SILVOSA - El País - Lugo - 22/01/2011
O Vicedo, en concreto a praia da Abrela, foi un dos portos crave de fuxida cara ao exilio francés durante a Guerra Civil e a posguerra. Cando a guerrilla antifranquista desta zona da costa de Lugo e a comarca anexa de Ferrol apenas podían continuar co seu labor de resistencia, escapaban polo lugar. Así, en 1946 puxeron rumbo a Baiona a bordo do barco Santa Teresa. Aos últimos guerrilleiros rendéuselles homenaxe o ano pasado e quíxose perpetuar a súa memoria coa colocación dunha simbólica placa no miradoiro de San Román do Val. Pero durou moi pouco. Xusto o tempo que tardaron os abanderados da intolerancia en destruíla.

Os nacionalistas repetirán hoxe a homenaxe e reporán a placa que recorda, entre outros, a Antonio Paleo, O Chicharro, O Manchego, ou os cataláns Evaristo Candelas, O Evaristo, e Antonio Molíns, O Noi, ademais dos integrantes do Grupo Ferrol. En total, menos dunha vintena de guerrilleiros cuxo nome volverá figurar na placa. Os nacionalistas interpretan o acontecemento como "un acto de desagravio para todos aqueles que loitaron pola democracia", ademais dun exercicio "contra a desmemoria desde a consideración de que non pode haber reconciliación desde o esquecemento".

"Herdeiros do 36"

A portavoz local do BNG, Susana Riveira, e o responsable comarcal nacionalista, Antonio Veiga, coinciden en afirmar que o acto de hoxe ten unha consideración especial "pola agresión da que volveron ser vítimas os represaliados do Vicedo coa destrución da placa colocada en agosto do ano pasado, e que demostra que a mesma intolerancia que caracterizou aos reaccionarios que provocaron a masacre de 1936 segue presente nos seus herdeiros ideolóxicos". Xa en agosto, a concelleira considerara o acto vandálico "unha falta de respecto á memoria dos veciños do Vicedo que foron vítimas do franquismo e unha ofensa aos familiares daquelas persoas que participaron masivamente no acto".

Por este motivo, o BNG convocou a todos os veciños de A Mariña para que participen nesta homenaxe. "Trátase dunha actividade de rescate da memoria histórica", engade a organización, e un acto para unha Galicia "máis libre e socialmente máis xusta".

quarta-feira, 19 de janeiro de 2011

O fiscal arquiva a querela contra o alcalde de Ferrol por apoiar a Garzón

Vicente Irisarri

Traducción Estación Atlántica



Pecha a investigación ao entender que non hai delito na moción aprobada polo Concello porque non buscaba intimidar ao xuíz instrutor da causa


Laopinióncoruña.es  14 de enero de 2011 
M. V. SANTIAGO. Nin o Concello de Ferrol nin o seu alcalde, Vicente Irisarri, cometeron un delito de ameazas cando en marzo de 2010 aprobaron unha moción de apoio ao xuíz Baltasar Garzón tras ser procesado por promover a investigación dos crimes do franquismo e que, por un erro administrativo, acabou en mans do instrutor do caso, Luciano Varela. A Fiscalía de Madrid, que asumiu a finais de novembro as dilixencias, acaba de dar carpetazo ao caso ao non achar probas de que o Concello ferrolán incorrese nun delito ou actuase de mala fe. Tras seis meses de pescudas xudiciais e de solicitar o testemuño de varias persoas do Concello co obxectivo de esclarecer se o que se pretendía era "violentar" a vontade do maxistrado Luciano Varela, o fiscal xustifica o arquivo co argumento de que "non hai dato algún que permita concluír que esa fose a intención do pleno ao aprobar o acordo".

O envío de devandita moción ao despacho de Varela, argumenta nas súas conclusións, "debeuse a unha falta de coidado ou de celo na concreción do destinatario da mesma", que debería ser o presidente do Consello Xeral do Poder Xudicial, Carlos Dívar, tal e como constaba no acordo inicial.

Tras recibir por escrito unha copia da iniciativa, na que se atribuía a causa iniciada contra Garzón a "a extrema dereita" e cuestionábase a "imparcialidade" do Poder Xudicial neste asunto, Varela puxo os feitos en coñecemento do Tribunal Supremo, que o denunciou á Fiscalía Xeral do Estado. Aínda que as primeiras investigacións correron a cargo da Fiscalía de Ferrol, a finais de novembro esta declarouse non competente e trasladou todas as dilixencias así como as súas conclusións preliminares a Madrid. Na súa resolución, con todo, o fiscal ferrolán Román Ruiz apuntou como "responsable" dun presunto delito de intimidación ao alcalde de Ferrol, Vicente Irisarri, xa que foi el persoalmente quen asinou a orde de envío da moción ao maxistrado. Así mesmo, emprazaba a Luciano Varela a pedir o amparo do Poder Xudicial ante a conduta "atentatoria" contra a súa independencia por parte do rexedor socialista.

En contra deste criterio, con todo, o fiscal de Madrid descarta calquera tipo de mala fe no envío da moción a Varela e conclúe que en vista dos testemuños solicitados no propio concello de Ferrol as dilixencias deben ser arquivadas.

A iniciativa de apoio a Garzón aprobada en marzo de 2010 foi proposta polo grupo municipal de EU e aprobada cos votos a favor de PSDEG e Bloque. O Partido Popular abstívose e Independentes por Ferrol votou en contra.

O texto aprobado sinalaba que "produce indignación e bochorno comprobar como no canto de animar a persecución dos delitos cometidos durante o franquismo, persígase a quen intenta contribuír a facer Xustiza, no incrible salto que supón amparar aos verdugos e abandonar unha vez máis ás vítimas". Ademais, consideraba este tipo de accións xudiciais un "pulso inaceptable á democracia" e ofrecía o seu apoio ao xuíz Garzón ante a "campaña de acoso e derriba" na súa contra.

terça-feira, 11 de janeiro de 2011

2011 ano de lembranza e de loita


Caríssimas e caríssimos:

Coa que está a caer, coido que estará ben lembrar... para non esquecer, mais tamén para tomar exemplo...

2011 vai ser un ano conmemorativo: o 80 aniversario da proclamación da IIª República, o 80 aniversario do recoñecemento do dereito das mulleres ao sufraxio, os 75 anos da unidade da esquerda na Fronte Popular... e, unha vez máis, cómpre lembrar as mulleres dun xeito especial.

Libertarias, comunistas, socialistas, republicanas... todas as que contribuíron á construción da democracia e dos dereitos cidadáns, todas as que, tralo golpe fascista, defenderon a legalidade republicana, a revolución social, a liberdade.

Todas as que colleron as armas, as que apoiaron a loita desde a retagarda, as que acoubillaron as persoas que fuxían da represión. As que sostiveron a resistencia armada, no monte, na aldea ou na cidade. Guerrilleiras con e sen fusil, sen as cales sería impensábel a subsistencia do movemento. Elas agocharon, alimentaron, curaron e coidaron da xente que estaba no monte. Elas actuaron como enlaces, substituíndo os que caían. Elas fixeron posíbel a supervivencia das “toupas” durante anos e anos.

As menos delas, coñecidas polo seu nome e apelidos; as máis, anónimas. Todas arriscaron a súa liberdade e mesmo a súa vida... e moitas perdérona. Foron paseadas, fusiladas, torturadas, violadas, encarceradas, peladas, desterradas, “depuradas”...

Elas, malia a represión política e social que sufriron, souberon organizarse ás portas dos cárceres para protexerse das vexacións dos carcereiros, para axudarse e axudar a quen estaban dentro. Para as máis, era a súa primeira experiencia organizativa... e levárona adiante con moitísima dignidade.

Elas deben ser visibilizadas. O papel que xogaron tamén. A recuperación da memoria das mulleres é unha parte fundamental da recuperación da memoria histórica que, alén da abertura das fosas e das gabias (imprescindíbel, por outra parte), deberíase dirixir a investigar e dar a coñecer outros aspectos da represión política, económica, social, laboral e un longo etcétera, asemade de divulgar amplamente (comezando pola escola) o que foi e o que significou a IIª República... e se neste proceso de non se fai especial fincapé na visibilización das mulleres, estaremos, unha vez máis, tratando como igual o que é desigual e, xa que logo, incorrendo nun fallo grave contra a dignidade individual e colectiva.

As mulleres que aparecen neste almanaque, feito desde o máis fondo respecto e recoñecemiento, non son as máis coñecidas. Precisamente por iso están aí. Coas afotos das súas caras deterioradas polo paso do tempo e pola falta de coidados. Para que as coñezamos e as lembremos.

Que o 2011 sexa un ano reivindicativo. Que fagamos unha boa colleita coa herdanza de quen nos precederon na loita. Que recuperemos os folgos para continuar. Que nunca esquezamos que as traballadoras e os traballadores somos as únicas e os únicos que temos capacidade para cambiar o mundo desde a base.

SAÚDE E REPÚBLICA!!!
 
Mª Luz Maset

quarta-feira, 5 de janeiro de 2011

O colectivo Terra de Outes plantou cen loureiros xunto ao monumento ás vítimas do franquismo



J.M.Sande. Oute A voz. 5/1/2011

A Asociación Cívico-Cultural Terra de Outes plantou cen árbores de loureiro no xardín que rodea ao monumento ás vítimas do franquismo da ría de Muros-Noia e que este colectivo levantou hai xa tres anos no lugar do Freixo, en Outes. Trátase dunha zona onde faleceu a mans dos falanxistas o deputado republicano, Luis Barrena. Segundo apuntan desde este colectivo, trátase de «darlle a dignidade que se merece a memoria de todas aquelas persoas que sacrificaron a súa vida non só para defender a legalidade republicana, senón tamén un mundo mellor e máis xusto».


Nas próximas datas, o mesmo colectivo pavimentará a contorna do monumento para arrombalo.

terça-feira, 4 de janeiro de 2011

Familiares de represaliados por Franco piden a súa equiparación ás vítimas de ETA



Traducción Estación Atlántica
Asociación por la Recuperación de la Memoria Histórica y Democrática de Marín
Kaos en la Red- 3-1-2011

La Asociación por la Recuperación de la Memoria Histórica y Democrática de Marín, homenaxeou o pasado venres aos seis veciños desta localidade fusilados o 31 de decembro de 1936. Durante a súa intervención, o historiador Carlos Velasco sinalou que a lei de memoria histórica é "insuficiente" e criticou o "sanguento desprezo das vítimas do fascismo respecto das de ETA", polo que reivindicou a súa equiparación.

Para Velasco, autor de varios estudos sobre a Guerra Civil en Galicia, "non se pon facilidades xurídicas" para dar a coñecer aspectos da historia "que non gusta remover". Neste sentido, cuestionou a responsabilidade do Estado á hora de emprender accións cuxa iniciativa recae sobre as asociacións dedicadas á recuperación da memoria.

Velasco tamén advertiu da necesidade de ser "vixiantes", argumentando que "o inimigo segue aí", en alusión ao capitalismo, ao que atribuíu o "ataque absoluto aos dereitos da clase obreira" e alertou de que "novos fascismos están por vir".