O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

quinta-feira, 30 de janeiro de 2014

“Do Piñeirismo ao Consello da Mocedade. O Rexurdir do nacionalismo galego”

 
A. C. Vagalumes Tabeirós-Terra de Montes 30/1/14
Proxección do documental e presentación do libro “Do Piñeirismo ao Consello da Mocedade. O Rexurdir do nacionalismo galego”

O acto terá lugar venres 31 de xaneiro ás 20:30 horas na sala de exposicións de Novagalicia Banco da Estrada

Organizado pola Asociación Cultural “Vagalumes” e coa colaboración da Fundación Moncho Reboiras para o Estudo e a Divulgación da Realidade Social e Sindical na Galiza (FESGA) que vén de publicar a obra “Do Piñeirismo ao Consello da Mocedade. O Rexurdir do nacionalismo galego”. Un ensaio da autoría do historiador e profesor da Universidade da Coruña Uxío-Breogán Diéguez do profesor de Filosofía e historiador Xoán Carlos Garrido.

Na devandita obra desenvólvese a evolución do nacionalismo galego desde o golpe militar españolista do 1936 até mediados dos anos sesenta do pasado século. A dicir dos autores, aquel tempo iniciaríase co asasinato dos principais cadros do nacionalismo galego, reconstituíndose no exilio o tecido patriótico galego, tendo como símbolos a Irmandade Galega (1941) e o Consello de Galiza (1944). Ambas institucións terían ao noutrora deputado nacionalista Daniel Rodríguez Castelao, que librara dun asasinato seguro, como máximo referente. Na nosa terra iría agromando un galeguismo eminentemente cultural arredor da figura de Ramón Piñeiro, membro até 1936 das Mocedades Galeguistas, creándose no 1950 o selo editorial Galaxia.

Segundo apontan os autores, unha nova xerazón de mozos nacionalistas apoiados polos vellos exiliados daría lugar no 1963 ao que se daría en chamar Consello da Mocedade. Este organismo estaría en ligazón co Consello de Galiza, goberno galego no exilio, asentado en Bos Aires (Arxentina) e terían como referente ideolóxico máximo a Castelao, xa finado no 1950, e a súa obra central Sempre en Galiza. O Consello da Mocedade tería como presidente ao mariñao Antón Moreda, quen no 1954 relanzara alén mar, xunto outros activistas, as Mocidades Galeguistas e volvera a Galiza no 1961 coa misión de remozar o nacionalismo galego na clandestinidade franquista.

Presentación do Caderno Republicano nº 3: O "camarada Fraga" e as vítimas da represión franquista

 
O xoves 6 de febrero, presentado polo autor no Ateneo Ferrolán o Caderno Republicano nº 3: O "camarada Fraga" e as vítimas da represión franquista.
 
A partir das 19,30 h., no Salón de Actos do Ateneo Ferrolán
Participarán nesta presentación:

* Bernardo Máiz Vázquez, historiador
* Fernando Souto Suárez, Presidente da CRMH da Coruña.
* Manuel Monge González, autor do Caderno Republicano nº 3, e ex-presidente da CRMH da Coruña
 
 

O presidente da Diputación de Lugo reivindica ante un relator da ONU que o Goberno aplique a lei de memoria

Pablo de Greiff, con José Ramón Gómez Besteiro (Foto: DPL)
O presidente da Diputación de Lugo, José Ramón Gómez Besteiro, transmitiulle este mércores a un relator da ONU a súa preocupación pola 'falta de aplicación da Lei da Memoria Histórica en España e Galicia por parte dos gobernos estatal e autonómico'.
 Así o trasladou durante unha entrevista que mantivo no Pazo Provincial co colombiano Pablo de Greiff, que é o relator especial de Nacións Unidas para a promoción da verdade, a xustiza, a reparación e as garantías de non repetición.
Besteiro expresou a súa preocupación, recordando que a Lei de Memoria Histórica de 2007 'puxo as primeiras bases para a dignificación e reparación das vítimas' e como foi acollida con 'satisfacción' polo Comité de Dereitos Humanos da ONU.
Na mesma liña, destacou que 'o Goberno autonómico e estatal incumplieron a lei desde a chegada do goberno, retirándolle por completo o financiamento e o abandono ás vítimas e ás súas familias'.
Neste encontro, Besteiro tamén lle transmitiu a Greiff a súa preocupación pola situación de Galicia e explicoulle que coa chegada de presidente Alberto Núñez Feijóo en 2009 o Goberno autonómico retirou calquera iniciativa de recuperación de memoria histórica.
Tamén lle suscitou que 'se tipifique como delito no Código Penal a apología do franquismo e calquera manifestación lesiva contra a dignidade das vítimas, tal e como aprobou a Diputación de Lugo e como sucede noutros países nos que exhibición de símbolos fascistas é delito', segundo ha demandado.

segunda-feira, 27 de janeiro de 2014

Centenario de Alfonso Xesús de Braga, Fillo de Castelao

 
Centenario de Alfonso Xesús de Braga [Fillo de Castelao] e presentación de “Do Piñeirismo ao Consello da Mocidade. O Rexurdir do nacionalismo galego”
 
A. C. Vagalumes Tabeirós-Terra de Montes  01/24/2014
Con motivo do centenario do fillo de Castelao nacido na Estrada, desde a Asociación Cultural “Vagalumes” queríamos conmemorar esta data lembrando o vencello do intelectual e creador galego máis universal co noso concello. 


Por iso imos recordar ao seu fillo cando se cumpren 100 anos do seu nacemento cunha ofrenda floral o vindeiro sábado 1 de febreiro no cemiterio da Estrada, onde se atopa xunto coa súa nai, a estradense Virxinia Pereira.

Aproveitando esta lembranza de quen fora o seu fillo biolóxico, quixemos tamén recordar a descendencia ideolóxica que deixou Daniel Castelao presentando un libro sobre os mozos que logo da súa morte, recolleron o facho do seu pensamento e reconstruíron o nacionalismo galego na terra coa constitución do Consello da Mocidade, do cal vimos de cumprir o seu 50 aniversario. Para isto imos presentar o libro “Do Piñeirismo ao Consello da Mocidade. O Rexurdir do nacionalismo galego” coa presenza dos seus autores Uxío Breogán Diéguez e Xoán Carlos Garrido e a proxección do documental da Fundación “Moncho Reboiras” sobre a historia deste Consello da Mocidade do ano 1963.
 

domingo, 26 de janeiro de 2014

A Xusticia e a familia

 
MJBarreiroLG 26/1/14
O pasado 15 deste mes por fin puiden presentar as tres denuncias familiares xunto a outras tres colectivas no Consulado de Arxentina en Barcelona.
A decisión de volver entregar toda a documentación dos meus dous familiares fusilados chegou grazas a que a xuíza María de Servini no mes de setembro decide abrir todos os consulados arxentinos do mundo para que vítimas e familiares poidamos denunciar libremente, sen intermediarios, que no meu caso e no moitas familias desde fai xa ano e medio que entregamos toda a documentación estabamos enredados nun bucle de engano xa que a nosa documentación a día de hoxe non temos probas fehacentes de que entren en ano e medio no xulgado da devandita xuíza.

Polo cal esta vez si sei, si sabemos na familia que os nosos familiares asasinados, máis o posible bebe roubado en Cartagena entra por fin no xulgado.
 
A Xustiza e a familia, sen intermediarios que dándolles os poderes notariales fai ano e medio servíronse dese xeito da nosa desgraza e da nosa dor pero a palabra dada de que os crimes familiares entraban no xulgado arxentino nunca a cumpriron, nin para nós nin para moitas máis familias.
Polo cal aconsello non crer nada de palabras dadas, quen queira ter a seguridade de que os seus documentos entran ou entraron no xulgado non ten máis que esixir un documento asinado por devandito xulgado, de non ser así a seguridade nunca a terán, palabras que llas leva o vento; poderes xudiciais que no seu día serviron sumados uns a outros para reforzar judicialmente en Arxentina a actuación de determinadas persoas pero nunca en beneficio dos mortos das persoas que asinamos, polo menos dos que non habemos ter a sorte de ser os elixidos dos señores que se nomearon en donos dun proceso histórico para a poboación deste país.
 
Moito é o dano ocasionado, crearnos expectativas falsas de poder pedir xustiza e deixarnos tirados coa necesidade e a dor, deixar aos mortos en boca duns e outros segundo a ignorancia humana dálles por pensar que os mortos selecciónanse. Maior escarnio non poderiamos pasar, os nosos mortos en dúbida e a nosa documentación xa non a antiga senón a vixente sen saber onde se atopa e que lei de protección de datos de que país a ampara.
A través do Consulado non temos avogados nin procurador, pero si temos a seguridade que este organismo entrégao ao xulgado da causa contra os crimes do franquismo, a xustiza na súa plena aceptación segue sendo para quen ten medios económicos ou para quen foi ou sexa elixido dos señores que se apropiaron do proceso de todos.
 
Coidado cos altruismos... cando sobretodo encerran vida laboral e medallas internacionais, fotos e entrevistas nos medios... altruismo foi o noso, que entregamos un poder notarial asinado co traballo intelectual e toda a documentación a cambio de nada, de si dis algo che poñemos a caer dun burro, pero do burro caeranse os que cometen a falta que o tempo poñerá no seu lugar.
Os meus mortos chegaron ao xulgado de Arxentina só grazas á intelixencia da xuíza, polo menos de momento así o demostrou dándonos a posibilidade de que todos podamos entregar os nosos casos sen amiguismos, nin favoritismos nin supostas estratexias falsas para manipular e apropiarse como dixen dun proceso que é de todos.
 
As miñas denuncias colectivas refírense aos fusilamientos dos Mariños do Arsenal Militar de Ferrol, co seu listado de vítimas e o seu listado de causas militares; os fusilamientos en Málaga no cemiterio de San Rafael co listado de victimas desde 1937 a 1948 que son os que coñezo a través de dous historiadoras e o crime da estrada de Málaga- Almería. Estes textos levaban un ano esperando a oportunidade de chegar á xustiza e foron ignorados por esas persoas tan altruístas que por maledicencias primeiro dun individuo que se nomeou así mesmo coordinador de Cataluña baixo o beneplácito dunha asociación de expresos políticos de novo cuño en Madrid crearon o mal clima apropiado onde a xustiza e as expectativas altruístas deixaron paso aos favoritismos e aos amiguismos así como ao engano que en casa sufrimos todos durante o ano 2013.
Seis dossieres foron entregados por mi no Consulado, coa esperanza de que no Xulgado Nacional no Criminal e Correccional Federal nº1 -Secretaría nº 1, da cidade de Bos Aires atopen por fin a xustiza para tantas vítimas esquecidas de "xente tan altruísta" a través da Causa 4591/10 caratulada -N.N. s/genocidio-.
 
E para que así conste o noso engano e a nosa dor expóñoo para que non se esqueza nunca que as vítimas do franquismo somos pasto fácil de quen veña a cubrir o que o estado español négase a cumprir.

 E parafraseando a Groucho Marx: "Esta é a miña experiencia si a alguén non lle gusta non teño outra"

sexta-feira, 24 de janeiro de 2014

Un representante da ONU reunirase o día 29 en Santiago con asociacións da Memoria Histórica

Relator das Nacións Unidas, Pablo Greiff

Traducción Estación Atlántica

A Coruña, 24 Ene. (EUROPA PRESS) -
Representantes de asociacións de vítimas do franquismo e da memoria histórica en Galicia reuniranse o próximo 29 de xaneiro, en Santiago de Compostela, cun representante da ONU para analizar as medidas en España en torno á "reparación integral" aos represaliados da etapa da ditadura, segundo avanzaron os representantes da Comisión pola Memoria Histórica da Coruña (CRMH).

En declaracións a Europa Press, o expresidente da CRMH, Manuel Monge, e un dos participantes na comparencia desta entidade para explicar a súa posicionamiento ante o citado encontro, explicou que, no seu caso, presentarán toda a documentación coa que contan a este respecto.

Así, dixo que, na reunión co delegado de Nacións Unidas, Pablo Greiff,-organizada pola Iniciativa Galega pola Memoria- entregarán información sobre "o incumplimiento do acordo plenario da Corporación da Coruña sobre a eliminación de 52 símbolos franquistas", sinalou sobre unha decisión adoptada nun pleno celebrado en setembro de 2009.

Monge recordou que, no mesmo, incluíase a eliminación de nomes de militares ou membros da represión franquista en 23 rúas da cidade, así como distincións concedidas polo Consistorio coruñés.

Ademais, precisou que aportarán documentación sobre desaparecidos durante o franquismo na comarca coruñsa e outra relativa ás distincións honoríficas que, segundo dixo, aínda se manteñen. En concreto, citou o caso do exministro de Franco e expresidente da Xunta, Manuel Fraga, "que figura como fillo adoptivo da cidade", engadiu.

"DEBERES" DO GOBERNO
Na mesma liña, recordou que en España "hai aínda 150.000 desaprecidos" e criticou a actuación do Executivo central en relación co cumprimento da Lei de Memoria Histórica. "Non está cumprindo os deberes pese ás recomendaciones da propia ONU", apostilou.

O encontro do delegado da ONU enmárcase nunha serie de reunións que está mantendo en toda España con asociacións e vítimas do franquismo en distintas cidades españolas.

Indagar na memoria histórica desde a visión de mozas de hoxe

Os protagonistas do filme no instituto Adormideras. César Quian
O filme preséntase esta noite en Ferrol, na Fundación Caixa Galicia

quinta-feira, 23 de janeiro de 2014

Mandos da Armada aínda se resisten á lei da Memoria Histórica

Traducción Estación Atlántica
 
Cuartopoder - Luís Díez - 23/1/2014
En 1936 non había ONU, o que non quere dicir que a comunidade internacional non celebrase en Xenebra os seus bailes de máscaras. Os calafríos que agora producen os asasinatos documentados de presos por parte dos sicarios do Asad no marco da guerra civil en Siria, foron imperceptibles no caso de España, onde os xenerais perjuros e golpistas ordenaron arrestos e fusilamientos sen conto. Seis anos logo da entrada en vigor da lei da Memoria Histórica, algúns sectores militares resístense a retirar os símbolos da ditadura e os restos dalgúns represores reciben honores de ilustres. A Comisión Constitucional do Congreso abordará o asunto.
Só en Ferrol, que por ser a localidade natal do xefe dos sublevados merecería unha especial consideración piadosa no contexto dunha Galicia pobre e mayoritariamente resignada e huidiza, foron detidas e fusiladas máis de dous mil acodes en poucos días. A represión foi terrible na comarca. Leo o que escribiu a deputada socialista Paloma Rodríguez Vázquez e asinado Eduardo Madina nunha proposición non de lei á Comisión Constitucional: "En tan só dous días, os rebeldes sublevados xulgaron a 45 persoas en Ares e Mugardos, 37 foron condenados a matar por un consello de guerra nas causas 42/37 e 379/37. Así ata sumar 2.708 ferrolanos, 2.615 homes e 94 mulleres".
 
A proposición recorda os obxectivos da lei de Memoria Histórica de 2007: a retirada dos símbolos que enxalzan a sublevación e a ditadura franquista e a dignificación do recordo das vítimas, que foron tratadas como criminais e condenadas por defender a legalidad democrática do réxime republicano. E aínda que resulte incrible máis de seis anos logo de aprobada aquela lei, pide ao Goberno do pontevedrés Mariano Rajoy, ao seu ministro de Defensa, Pedro Morenés, e por extensión ao Xefe de Estado Maior da Defensa (JEMAD), o almirante Fernando García Sánchez, que teñan a ben cumprila e facela cumprir ao Exército, e quiten os nomes do dictador e varios dos seus almirantes rebeldes das rúas e prazas do Arsenal de Ferrol, así como o escudo franquista da fachada do edificio de Aduanas, dependente de Facenda, situado na fronte marítimo de Ferrol Vello.
 
Desde 2008, con Carme Chacón de ministra de Defensa, retiráronse máis de cincocentos vestixios e estatuas -incluída a da Academia de Zaragoza- dos cuarteis e edificios castrenses. Os informes dos mandos militares xa reflectían algunhas resistencias nas antigas capitanías e entre os mandos da Armada en Galicia. Desde 2012, o Goberno do PP conxelou a aplicación da norma e, aproveitando o impacto da crise, suprimiu a magra axuda presupuestaria ás exhumaciones de fusilados nas cunetas. Non por iso deixou de aportar recursos públicos ao mantemento de tumbas e panteones. En Ferrol chama a atención que os restos dos coñecidos facciosos locais Francisco e Salvador Moreno Fernández descansen no Panteón de Mariños Illustres de San Fernando (Cádiz). Por razóns de dignidade, a proposición pide que llos leven dese lugar.
 
Á mantenta da dignidade, a Comisión Constitucional tamén terá que decidir si a proposta do portavoz de Esquerda Plural, José Luís Centella, merece ser honrado o traballador e sindicalista de CCOO, Manuel José García Caparrós, asasinado en Málaga o 4 de decembro de 1977 durante a manifestación pola autonomía de Andalucía. Pide Centella que o Parlamento faga unha declaración considerándolle "exemplo de entrega aos ideais da democracia e a liberdade da súa terra". Aceptaraa o PP?

quarta-feira, 22 de janeiro de 2014

Crowdfunding do Concello de Amoeiro para sufragar placas de memoria

Traducción Estación Atlántica
 
Concello de Amoeiro
Crowdfunding do Concello de Amoeiro para sufragar a instalación de placas de memoria histórica en lugares públicos que presentan simboloxía fascista 

Co obxecto de dar cumprimento á Lei popularmente coñecida como de Memoria Histórica (Lei 52/2007), pola que se recoñecen e amplían dereitos e establécense medidas en favor dos que padeceron persecución ou violencia durante a guerra civil e a ditadura, o Concello de Amoeiro (Ourense) foi autorizado pola Comisión Territorial de Patrimonio Histórico de Ourense (CTPHOU), en data 31 de outubro de 2013, para instalar placas explicativas de Memoria Histórica en lugares públicos rotulados con simboloxía fascista. Tales localizaciones inclúen 13 fontes públicas e unha antiga escola.
 
Deste xeito, trátase de dar cumprida e definitiva resposta ás demandas da cidadanía, recoñecidas como "peticións lexítimas e xustas, que a nosa democracia, apelando de novo ao seu espírito fundacional de concordia, e no marco da Constitución, non pode deixar de atender". Así mesmo, respéctase tamén o manifestado pola Comisión Constitucional do Congreso dos Deputados que o 20 de novembro de 2002 aprobou -por unanimidad- unha Proposición non de Lei na que o órgano de representación da cidadanía reiteraba que "ninguén pode sentirse legitimado, como aconteceu no pasado, para utilizar a violencia coa finalidade de impoñer as súas conviccións políticas e establecer réximes totalitarios contrarios á liberdade e dignidade de todos os cidadáns, o cal merece a condena e repulsa da nosa sociedade democrática". Ademais, tamén se asume a condena do franquismo contida no Informe da Asemblea Parlamentaria do Consello de Europa asinado en Paris o 17 de marzo de 2006, no que se denunciaron as graves violacións de Dereitos Humanos cometidas en España entre os anos 1939 e 1975.

Sobre a base destas consideracións, o Concello de Amoeiro instalará ditas placas explicativas para cumprir, polo menos, catro funciones:

1. pedagógica, ao reflectir a finalidade propagandística e opresora da ocupación simbólica de lugares públicos,
2. de reparación do sentir de repulsa, ao actuar como expresión de denuncia dos abusos acometidos,
3. de concienciación respecto das dramáticas consecuencias da ditadura e, en xeral, das ideoloxías que priman a imposición sobre o diálogo, e
4. de contribución a crear concordia, ao declarar a supremacía da paz e a democracia sobre os totalitarismos e a violencia.

As placas inclúen o seguinte texto:

Memoria Histórica

Estas imaxes pértencen á propaganda dunha ditadura que ocupou cos símbolos os espazos públicos máis emblemáticos. Permanecen aquí como denuncia histórica daquel réxime opresor.
 
A iniciativa, xusta en si mesma, recibiu numerosos apoios a través de comentarios publicados nos medios de comunicación. No entanto, tamén se verteron un número reducido de opinións críticas que consideran inadecuada esta proposta polo custo económico que conlleva; é máis, esgrimiuse -desde posicións que entendemos como demagóxicas- que esta acción non conduce a saír da situación de crise actual e supón un evidente despilfarro.

De ningún xeito compartimos as posicións contrarias á implantación dunhas placas cuxa finalidade é dar cumprimento á lei e reparar os danos cometidos, e menos aínda as que se basean en razonamientos populistas e absurdos. En todo caso, son as instancias gobernamentais as verdadeiras responsables de non dotar de fondos a unha lei que foi consensuada por todos os grupos políticos democráticos do territorio español, así como por outras instancias europeas.

O baixo custo desta actuación -459,80€- pode ser asumido sen gran menoscabo polo concello de Amoeiro, pero consideramos que esta causa require dun impulso adicional que demostre o respaldo popular que concita a implementación de accións dirixidas a materializar a Lei de Memoria Histórica. Tal argumentación ética e solidaria é a que nos impulsa a propugnar un sistema de financiamento colectivo ou crowdfunding que ampare esta e outras iniciativas semellantes nun país que ten moitas débedas pendentes coas vítimas dunha ditadura que ha represaliado a multitude de familias e sumido no esquecemento as barbaries cometidas sen aliviar -sequera simbólicamente- tales atrocidades.

No caso que nos ocupa, solicitamos a realización de donativos de dous euros (2€), que poderán realizarse a través da seguinte plataforma:

http://www.amoeiro.é/CROWDFUNDING/.

Mediante tal medio as axudas recibidas ingresaranse no seguinte número de conta do concello de Amoeiro: 20800418573110006529.

A cantidade recaudada ata o 28 de febreiro de 2014 dedicarase a sufragar o importe antes mencionado, xerándose, así mesmo, un listado cos nomes e apelidos das persoas donantes para mostrar deste xeito a gratitud e o recoñecemento deste concello cara a quen apoiaron esta causa, salvo desexo expreso de que se manteña a achega no anonimato.

Si a cantidade recaudada superase a cifra mencionada, informaríase públicamente do montante sobrante, o cal destinaríase a unha serie de accións dirixidas a homenajear -durante 2014- a memoria da corporación municipal democrática vigente no concello de Amoeiro entre 1931 e 1936, así como a todas as persoas do municipio que foron vítimas do franquismo. A este respecto, debe subliñarse que Amoeiro foi un dos municipios que padeceu máis cruentamente os efectos da represión, xa que a totalidade da súa corporación durante a II República estaba constituída por concelleiros socialistas e eran moitas as persoas do municipio que se integraron en agrupaciones de UGT ou que simpatizaban co progresismo. O seu alcalde, Castor Sánchez Martínez, foi vilmente asasinado, sen recibir xuízo algún, e abandonouse o seu cadáver, xunto ao dun compañeiro, nunha cuneta; outros padeceron cárcere, estiveron escondidos en cuevas ou cuadras, ou tiveron que exiliarse en América. Finalmente, os que se quedaron nesta terra pasaron o resto das súas vidas esquivando lugares e persoas para evitar burlas, abusos e escarnios.

As achegas que superen o humilde importe das placas informativas servirán, deste xeito, para tratar de honrar simbólicamente a memoria e restañar os danos que padeceron as vítimas e os seus familiares, algúns deles aínda vivos. Si as donaciones tamén excedesen estas actuacións, destinaríanse a paliar as situacións de urxencia social que a crise actual ocasiona. Reiteramos que todos os gastos ocasionados serán dados a coñecer públicamente, utilizándose para iso a páxina oficial do concello de Amoeiro (www.amoeiro.es) e as noticias que se difundirán a través dos medios de comunicación en xeral.

Reciban nosa maior gratitud todas as persoas que apoien esta iniciativa de cuestación popular e, en xeral, a honra cara á memoria de quen foron represaliados e esquecidos durante tantos anos por mor da losa do franquismo. A todas as mulleres e homes que contribúan a estes fins: Grazas, moitas grazas.
Imaxe dunha das mencionadas fontes

segunda-feira, 20 de janeiro de 2014

A CRMH revisa nun caderno o pasado franquista de Manuel Fraga

CRMHC
Presentación do Caderno Republicano nº 3: "O 'Camarada Fraga' e as vítimas da represión franquista
 
Martes, 21 de xaneiro, a partir das 19,30 h., no local da Real Academia Galega (rúa Tabernas, 11, A Coruña).
 
Participarán nesta presentación:
 
Fernando Souto Suárez, Presidente da CRMH da Coruña.
Manuel Monge González, autor do Caderno Republicano nº 3, e ex-presidente da CRMH da Coruña.
                                                     -------------------------------------------------
 
Cuestiona que non se acepte que se derrogue lei de amnistía e solicitará que lle sexa retirado o titulo de fillo adoptivo da cidade
 
Con esta obra, indicou, preténdese contar a «historia silenciada polo pacto dá Transición». Recordou que Fraga foi «un alto dirixente dá ditadura franquista e de graves violacións aos dereitos humáns». Neste caderno repásase a vida de Fraga e cuéstionase que se lle considere un home de Estado, galeguista, con bondade ou impulsor da liberdade nos medios, cando realizou cuestionables declaracións, cando era dirixente do Goberno exerceuse a represión provocando vítimas mortais e censurouse a medios de comunicación.
 
Monge indicou que aínda que respectaba a elección democrática de Fraga como presidente da Xunta, entende que foi «unha vergonza» para a comunidade manter a un ministro dunha ditadura no poder e apuntou que traballan para que lle sexa retirada a distinción de fillo adoptivo da cidade concedida en 1968.
 
O autor tamén se mostrou moi crítico con que o Goberno español teña evitado calquera tipo de revisión da ditadura. Recordou que a ONU solicitou, sen éxito, a derrogación da lei de amnistía e tamén a exhumación de 150.000 cadáveres. Así mesmo, estimou que se o Executivo segue impedindo investigar á Xustiza arxentina, o caso pode trasladarse ao Tribunal da Háya, danando a imaxe das institucións españolas.
 
Pola súa banda, o presidente da CRMH coruñesa, Fernando Souto Suárez, apuntou que o obxectivo da obra é divulgar con rigor e seriedade os acontecementos da represión e entende que esta visión de Fraga supón un descubrimento para parte da cidadanía. «A historia é interminable e sempre está aberta», apuntou sobre se cre posible que se revise a actuación dos ministros franquistas que aínda viven.

domingo, 19 de janeiro de 2014

Denuncia propia do BNG, que se suma á querela arxentina contra os crimes do franquismo

 
17 de Xaneiro de 2014 Cadernos de comunicación e análise
Apoio á denominada “querela arxentina” contra os crimes do franquismo, aberta pola Xustiza do país andino tras a denuncia presentada polo galego Dario Rivas, cuxo pai fora alcalde do concello lucense de Castro de Rei fusilado no 36 e, ademais presentará unha denuncia propia ante o consulado arxentino para incluír a investigación da persecución do nacionalismo como ideoloxía e dos e das nacionalistas que, cando menos, “serva de crítica e denuncia dunha ditadura atroz”.
 
O portavoz nacional, Xavier Vence, fixo este anuncio na sede da Fundación Alexandre Bóveda en Pontevedra co seu presidente, Valentín Bóveda, onde cualificou de “fracaso da democracia española” o feito de que para investigar os crimes do franquismo sexa necesario saír fora do Estado español en base ao principio da “xustiza universal”.
 
“Esa lei é un parapeto para os que cometeron crimes do franquismo, cubrindo cun velo a responsabilidade dos autores da represión institucional contra todos os demócratas incluídos moitos e moitas nacionalistas, pero a proposta do Bloque foi rexeitada polo PP e polo PSOE”, explicou o dirixente nacionalista, quen insistiu que esa impunidade “debe derogarse”.
 
Vence alertou contra o “clima de violencia verbal e argumental similar a de tempos pasados” que está a mostrar unha parte da dereita e da extremodereita española, e cualificou de “inadmisible” que no Goberno central e na Xunta estea un PP “que aínda hoxe é incapaz de recoñecer e condenar os crimes dunha ditadura feroz”.
 
Desde a Fundación Alexandre Bóveda, Valentín Bóveda, salienta que a institución está preparando a querela pola asasinato de Alexandre Bóveda que remitirá a causa aberta pola xuíza arxentina, Maria Severini, e ofrece a fundación, como entidade xurídica, para poder presentar querelas de calquera outra vítima ou familiares de vítimas do franquismo na provincia de Pontevedra e no conxunto e Galiza.
 
Igualmente, anuncia que a Fundación promove a posta en marcha dunha Plataforma de apoio á querela arxentina que pretende plural, como xa existen noutros territorios do Estado, á que convida a sumarse a todas as asociacións de apoio ás vítimas, de recuperación da memoria histórica e a todas as forzas políticas.
 
Vence animou ás vítimas e familiares a presentar denuncias para sumarse á querela arxentina para restituír a xustiza e a dignidade dos perseguidos, “pero tamén como unha necesidade de exercicio democrático para o conxunto da sociedade e para que a sociedade aprenda que hai feitos que non deben repetirse. Para iso ten que haber unha valoración crítica daquela represión”, concluíu.

quinta-feira, 16 de janeiro de 2014

Portavoz do PP en Sanxenxo: “En época de Franco estariades no calabozo, agardando a pena de morte”


Sermos Galiza - A.V. 14/1/14                           
"Antes, en época de Franco, pola súa maneira de falar vostedes estarían no calabozo agardando a pena de morte”. Esta foi literalmente, e segundo recolle o Diario de Arousa, a frase que a voceira do Partido Popular en Sanxenxo dixo no transcurso dun pleno municipal e a raíz de que a oposición pedise que se afastase a técnicos imputados nunha investigación.
 
Non é esta a primeira vez que cargos e representantes do PP de Galiza fan declaracións desta índole. Cómpre lembrar as do alcalde de Baralla na que xustificaba os asesinatos franquista na súa propia comarca.
 
As declaracións de Deza xa tiveron resposta en formacións como Compromiso por Galicia, que pediron a súa demisión.

segunda-feira, 13 de janeiro de 2014

O PSOE pide que se retiren do panteón de mariños ilustres de Cádiz dous almirantes franquistas ferrolanos

 
Un deles é Salvador Moreno, que lideró o golpe de 1936 na cidade natal de Franco

A Voz de Galicia - Francisco Varela - Ferrol 11 de xaneiro de 2014 
A deputada socialista ferrolana Paloma Rodríguez anunciou esta mañá a presentación dunha proposición non de lei no Congreso dos Deputados sobre a memoria histórica. Asegura que quedou practicamente derrogada polo seu incumplimiento e por iso reclama que sexan reatirados do panteón de mariños ilustres de Cádiz os restos mortais de dous militares ferrolanos, un deles o Almirante Salvador Moreno que lideró o golpe militar de 1936 en Ferrol e que logo foi ministro con Franco, un segundo mariño, irmán do anterior, igualmente enterrano no mesmo panteón e solicita tamén que se lle quite do lugar. Ao mesmo tempo, a deputada reclama que se retiren das rúas interiores do Arsenal Militar de Ferrol os nomes doutros moitos militares franquistas como Carrero Branco e outros.

A deputada presentou a súa iniciativa esta mañá acompañada do historiador Enrique Barrera Beitia. Ambos demandaron que o antigo edificio de Aduanas do Porto de Ferrol, xa inutilizado, sexa dedicado a un centro da memoria histórica pola especial importancia que tivo a ría de Ferrol tanto para o triunfo do golpe militar de Franco como nos anos da ditadura a longa loita dos antifranquistas por recuperar as liberdades democráticas.

sábado, 11 de janeiro de 2014

Presentación do libro “Emigrados, exiliados e perseguidos” e das listaxes de vítimas do franquismo na comarca de Tabeirós-Terra de Montes


Presentación do libro “Emigrados, exiliados e perseguidos” e das listaxes de vítimas do franquismo nun acto de homenaxe á comunidade portuguesa na Galiza vítima do franquismo personificada no estradense Manuel Graciano

Sala de Exposicións de Novagalicia Banco, A Estrada, 24 de enero de 2014

A Asociación Cultural “Vagalumes” a Asociación Ecoloxista-Cultural “Verbo Xido” presentan o vindeiro o libro “Emigrados, exilados e perseguidos. A comunidade portuguesa na Galiza (1890-1940)” de Dionisio Pereira, e faremos pública a listaxe de vítimas do franquismo na comarca de Tabeirós-Terra de Montes nun acto de homenaxe ao portugués, veciño da Estrada (Rubín, O foxo) e fusilado no 1936, Manuel Graciano Araujo, personificando nel a comunidade de inmigrantes leais á república que foron inmolados por defender a xustiza e a liberdade.

Este acto celebrarse na sala de exposicións de Novagalicia Banco da Estrada o vindeiro venres 24 de xaneiro ás 20:30, coa intervención do historiador Dionisio Pereira. Portugués, veciño da Estrada fusilado no 1936

Referencia da obra:
Emigrados, exilados e perseguidos. A comunidade portuguesa na Galiza (1890-1940) é o título da última publicação da Através Editora, carimbo editorial da AGAL, um trabalho de história transnacional que visa aprofundar na recuperação da memória coletiva entre ambos países. Dionísio Pereira, historiador e economista, é o autor deste ensaio que mostra os efeitos da perseguição política perpetrada pelos franquistas, depois do golpe do 36, contra cidadãos de origem portuguesa residentes ou exilados na Galiza.

Uma pesquisa histórica centrada nas décadas anteriores a julho de 1936 que identifica o coletivo português como uma coletividade integrada secularmente na sociedade galega. A descoberta da sua importância naquele contexto repressivo permitem uma nova abordagem da sua presença como corrente migratória, do seu grau de integração laboral e social e também avançar na caracterização das perseguições perpetradas pelos golpistas. O autor procura, desde finais do século XIX, como é a sua incorporação ao mercado de trabalho e como se produz a progressiva integração de multidão de trabalhadores de além Minho nas organizações operárias galaicas, mesmo a nível de dirigentes, como prólogo das perseguições de que foram alvo após o golpe militar de 1936.

A conivência do regime de Oliveira Salazar com o golpe contra a República espanhola é bem historiada: desde a participação da coluna de voluntários dos “Viriatos” à expulsão de fugidos e extradição de perseguidos a território rebelde. Porém, a presença portuguesa do ponto de vista das vítimas está pouco documentada e analisada. Trata-se de um assunto muito significativo, quase desconhecido como fenómeno coletivo, que permite nesta altura formular várias perguntas: a perseguição sofreram-na enquanto portugueses ou enquanto cidadãos ou habitantes do território espanhol? Por que foi obscurecida na memória e na história? A invisibilidade deste coletivo reflete a integração ou a ocultação deliberada?

Dionísio Pereira (Corunha, 1953) é licenciado em Ciências Económicas pela Universidade de Santiago de Compostela (USC). Investigador especializado na história dos movimentos sociais na Galiza contemporânea; entre 2006 e 2013 participou no projeto de pesquisa interuniversitária “Nomes e Voces”, encabeçado pela USC. Nos últimos tempos também trabalhou  no campo da história e da cultura marítima da Galiza.

terça-feira, 7 de janeiro de 2014

Alfonso Daniel Rodríguez Castelao falece o 7 de xaneiro de 1950



 En 1950, falece en Buenos Aires o día 7 de xaneiro
 
 COMPAÑEIRO DANIEL
Compañeiro Daniel de vida innumerable
como os astros do ceo i os camiños do mar
na tenebrosa noite da patria inhabitable
témoste no recordo con mao á luz alba.
A ti falo Daniel morto lonxe da terra
es noso i a túa luz alumea a escuridá
que nos deixou a historia de tres anos de guerra
en que os lobos mataron a luz e libertá.
Compañeiro Daniel, as pistolas sonaban
i enloitaron cunetas con sangue loitador
as pistolas sonaban i os panbidos berraban
a terrible victoria do odio e do terror.
E ti fúcheste lonxe predicar no deserto
pra erguerdes un exército que endexamais loitou
e morriches un día sin veres entreaberto
o camiño da volta que a túa alma soñou.
Pro na Patria abatida e do pobo explotado
nacimos nós os fillos da morte e do tristén
percurando furiosos vinganza e novo Estado
i unha roxa alborada sin cabo nin comén.
I a ti bo compañeiro que o furacán aleibe
matou desesperado na outra banda do mar
prometémosche a terra dunha Galicia ceibe
pra enterra- los teus ósos onde teñen que estar.

Darío Xohán Cabana

quinta-feira, 2 de janeiro de 2014

Homenaxe a Santiago Álvarez


A Voz 28/12/13
A figura do histórico militante comunista Santiago Álvarez foi recordada pola mañá en Valdeorras e pola tarde en Ourense, con motivo do centenario do seu nacemento. Nos actos participaron Manuel Peña -Rey , presidente do PCG; Xesús Alonso Montero, presidente do Foro pola Memoria Republicana de Galicia; Carlos Portomeñe, secretario xeral do partido; e Rubén Pérez, secretario de organización. En San Miguel de Outeiro, en Vilamartín de Valdeorras, colocaron unha placa conmemorativa do centenario do líder comunista que foi tamén comisario do exército da República. E xa pola tarde, no centro social da capital, recordaron a súa vida e a súa traxectoria política.