Faleceu Rogelio Arca

Claudio Rodríguez Fer, Xurxo Pantaleón, Dionísio Pereira, Rogelio Arca,

. X. L. Escudeiro e Xavier Paz

O seu enterro, que terá lugar o luns 8, ás 17 horas, na igrexa parroquial de San Martiño de Figueroa.

Compañeir@s e amig@s da Asociación Verbo Xido:

Logo do pasamento hai poucos meses de Olga Camiña na Arxentina, hoxe temos que darvos outra mala nova: a morte esta noite pasada de Rogelio Arca.

Como sabedes, Rogelio, cos seus 97 anos era unha das poucas persoas que, no Concello de Cerdedo, conservaba a memoria da represión franquista e a lealdade á figura do seu pai, Francisco Arca, asasinado na Ponte do Barco o 13 de agosto de 1936. Con el váisenos unha das derradeiras faíscas daquel afervoado lume cidadán e proletario que, nesta bisbarra e por toda parte, acendeu no transcurso da IIª República. Rogelio, daquela, xa puido participar dos ideais libertarios e confederais do seu pai (militante destacado da Sociedad "El Trabajo" de Figueroa, integrada na CNT), e coñeceu tamén as duras loitas obreiras do ramo da construción madrileño, nas que participaron non poucos canteiros do país, emigrados alí temporalmente por cuestións laborais. Logo, este colectivo e Rogelio canda eles, participou na contenda civil como voluntario nas unidades, quer das Milicias Confederais, quer do Exército Popular da República, sobrevivindo a situacións extremas e deixándonos unhas Memorias escritas da súa terrible experiencia, Memorias que hoxe teñen á nosa Asociación como depositaria e garante da súa transmisión as xeracións futuras. Rogelio, asemade, agasallóunos coa pequena Kodak de abanico coa que inmortalizou a loita destes canteiros da Terra de Montes na fronte de Madrid a fins do ano 1937, cun mangado de fotografías que, despois de case que 70 anos, puidemos salvar e publicar no su libro "Album de Guerra", editado co noso concurso polos compañeiros ourensáns da "Difusora de Artes e Ideas", no ano 2008.

Nós entramos en contacto con Rogelio vai para máis de dez anos e podemos acreditar que foi un home que nunca agachou o seu devezo pola liberdade e a xustiza, ao tempo que o seu rexeite do neo-caciquismo local que aturamos arestora, herdeiro en certo modo da sanguinaria Ditadura implantada tras o golpe militar, que tanta dor provocou na súa familia. E tamén sabemos da súa satisfación ao saberse acompañado e valorado nos seus derradeiros anos por persoas que concordamos cos seus ideais, que tamén son os da Humanidade adoecida.

Rogelio, ao cabo, foi consecuente ata o final deste seu pensar e sentir. E tamén nos fixo partícipes de que desexaba que lle soterraran cunha bandeira da República no interior do seu cadaleito. Non puido ser: o "que dirán"; o temor ao estigma; o sometemento desta comunidade servil, na que o laicismo de esquerdas aínda debe superar o temor e a intolerancia xerais, aos dictados dun catolicismo formal que non sentía como seu, teñen como consecuencia que, no canto da bandeira pola que el devecía, sexa acompañado por símbolos relixiosos. Nós, coñecedores da súa vontade máis tamén das limitacións dos seus achegados (lamentablemente moi alonxados das súas ideas e das súas vivencias), non teimamos en levala a cabo por delicadeza e respecto á súa figura, querida polo conxunto da veciñanza, que tamén é sabedora da súa maneira de pensar e actuar.

Con Rogelio, en suma, vaise boa parte da "memoria dos vencidos" das terras cerdedenses, unha memoria que, no seu pasamento, nos comprometemos a que continúe viva e rebelde por estas terras, como garantía dun futuro mellor, tamén para Terra de Montes.

Esa será a nosa mellor homenaxe.

Xunta directiva de Verbo Xido

PD: a Asociación Verbo Xido enviou unha coroa de flores para o seu enterro, que terá lugar o luns 8, ás 17 horas, na igrexa parroquial de San Martiño de Figueroa.