Na memoria de Jesús Pidre

Luis Chapela - Veciño de Moaña

Faro de Vigo /31 de agosto de 2011/ REDACCIÓN - MOAÑA

O pasado 27 de Agosto non soaron campas, pero pola medio día nos deixaba Jesús Pidre este moañés, que loitou contra a dictadura de Franco. Recibín a mala nova a través dunha chamada de telefono do amigo Michel del Ojo, a mesma persoa que me puxera en contacto con sr. Jesús hai uns anos, co cal mantiven moitas conversas telefónicas pois el xunto con a súa familia residen en Bélxica . Veciño do Redondo ( Moaña) , mariñeiro da ardora, afiliado a CNT como a maioría dos mariñeiros e que tiña unha mocidade cos amigos no seu pobo de nacemento, viviu un verdadeiro calvario co estoupido da guerra civil española, tralo golpe militar dos fascistas comandados dor Franco .

Tiveron que pasar trinta e sete anos no exilio para volver a súa terra nai de novo, en 1976, un encontro entrañable con a súa familia en Moaña. Pasaron unha morea de anos, daquela noite pecha, cando soltaches a terra desde San Simón, as bagoas esvaraban polas meixelas, chegando a boca daquel mozo que soñaba coa liberdade Na túa memoria gardaches o mar, os ríos un carreiro de nomes e outras cousas paisaxes, primaveras, veráns salgados, outonos e invernos lóbregos, que ti recordaches coma si fora onte. Unha tarde me contaches que cando eras cativo, debaixo da vosa casa había unha viña de uvas brancas, e que sabían a gloria, ata que unha tarde a ama te colleu, a túa nai deuche unha boa, pero e como si moitos anos despois aínda seguías saboreando aquelas uvas . Sr. Jesus Pidre, home de camiños percorridos e sempre a procura de un futuro de solidariedade e dignidade para os seus e para todas as persoas de ben , e así desde aquel 25 de Abril de 1914, ata o 27 de Agosto 2011 .

Recordo cando me contabas das tardiñas na casa do Redondo, entre os campos de millo e o mar, con a túa voz emocionada incansable coma o vento, que falaba a través da túa memoria nos areais anoitecidos de Moaña, onde disparos traidores mataron xente inocente. A memoria tamén e todo aquelo que aconteceu e debe ser recordado , por que e parte da historia do noso pobo. Gracias a vostede sr. Jesus, soubemos algúns episodios daqueles días mais negros da guerra civil en Moaña. A terra que o viu nacer, sentiu as súas pisadas por ultima vez na primavera do 2003, pero sempre estiveches con nos , e a túa voz sentiuse na casa do pobo, aquela tarde a través de unha vídeo conferencia, falando para a familia e para o pobo de Moaña, por que eras a memoria viva. Mentres vai caendo a tarde, quixera saber que código penal ou mesmo moral rexe os incertos destinos do pobo que nacemos e queremos . So nos queda a amizade de dous amigos de distintas épocas , pero de sentimentos e arelas por un mundo mellor, desde un recanto do mundo chamado Moaña, terra que foi o teu berce e que un día te viu exiliarte case que media vida. Aínda teño presente a ultima conversa que tivemos, como apesares das doenzas que xa tiñas, te emocionabas o falar do noso pobo, o que tanto quixeches .

Estas palabras son para honrar a túa memoria, e a dos nosos mártires da Guerra Civil , que os houbo aínda que durante anos nolo negaron . Neste agosto que xa vai caendo vencido , eu mais a miña familia e seguro que moitos veciños /as de Moaña , sentimos e choramos a túa morte . Amigo Jesus , sempre estarás en Moaña e na memoria dos que loitamos contra as inxustizas . Unha aperta moi grande para a túa compañeira María , os fillos : Amalia , Silveria, Jose, Lucía e Cristóbal , sempre un amigo.