O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

quinta-feira, 24 de junho de 2010

O 26 de xuño reimplantación da escultura 'Socrates' en Tui


O sábado as 8 da tarde, nos xardíns tudenses, volvera aparecerá Sócrates e soarán as músicas máis fermosas. Vinde todos a ver poñerse o sol da intolerancia 74 anos despois de aquel maldito ano. O himno de riego soará a trompeta para tirar o muro de ignorancia na ciudade de Tui.

Vinde pois ao solpor do 26 de xuño do 2010.

Presentación del acto:

ACTO 1

En 3 de maio de 1936, inaugurabase o busto a Sócrates, obra do profesor do instituto D. Benito Prieto Cousent coa colaboración dos alumnos da súa clase. Estaba instalada en España a II República

Sona acordes do himno de Riego

ACTO 2

Nacían novos tempos de expresión artística. Ese mesmo día, nos actos de inauguración decía o alumno Emilio Alvarez Blazquez:

Tui ten xa seu monumento a Sócrates.

É un anaco de granito enxebre arrincado das entrañas da terra galega.

Tui dende hoxe ten xa un templo á sabiduría.

E para vivir este novo día de xusticia e virtud, como reza a inscripción, escoitaremos a

Eduard Griej de su Perr Gynt, opus 23, acto 4: LA MAÑANA.

ACTO 3

Uns días despois da inauguración, mans oscuras e tenebrosas, PROFANAN, este símbolo da cultura universal. Aldraxan e decapitan o busto indo parar ás profundas augas do río Miño.

Escoitamos a Ludwing van Beethoven, que nos representa esta macabra acción co primeiro compás da 5ª sinfonía.

ACTO 4

Meses despois no 1936, veñen os tempos da barbarie, onde se mata por ter ideas.

Son tempos da guerra fratricida, tempos apocalípticos.

É a NEGRA SOMBRA, a que puxo música Xoán Montes ao poema de Rosalía.

ACTO 5

E tamén tempos de sonos, “imaxina que non hai nada polo que matar ou morrer, nin relixións tampouco, imaxina a toda a xente vivindo a vida en paz,” e John Lennom, ponlle música a Imaxina”

ACTO 6

Volve a democracia a este pais, a mesma que defendía Sócrates nas ágoras atenienses, e pasan 74 anos, e o pobo por susbscripción popular e a colaboración do Concello de Tui, restitue aquel monumento, símbolo da sabiduría, adicado a o noso Sócrates tudense.

Vivaldi pon música, coa su Primavera, a este acontecemento feliz.

ACTO 7

Leese a carta do antigo alumno do antigo instituto de Tui, que colaborou na escultura do busto orixinal, co profesor Benito Prieto Coussent inagurado el 3 de Maio de 1936, Emilio Diz Rodriguez.

“Me telefonea mi sobrino Suso para informarme de la colocación de una réplica del busto de Sócrates destruido en 1936 por el fanatismo y la ignorancia, no en vano la prensa local proclamaba que aquel pedestal no podía soportar el busto de una “deidad pagana”. Bien es verdad que las personas cultas, tanto de un bando como del otro, en que se dividieron los españoles, reprobaron el hecho que destacaba la incultura de sus autores.

Me gustaría estar presente en el acto señalado para el día 26 de los corrientes, pero vivo en las antípodas y mi avanzada edad no me permite el desplazamiento.

El busto era obra exclusiva de Prieto Cusent, sus discípulos, Álvarez y yo, nos limitamos a ayudarle a desbastar el bloque de piedra hasta dejarlo apto para su ejecución definitiva.

Prieto era además de un gran pintor un auténtico pedagogo que respetaba y alentaba la personalidad del discípulo. En esto se asemejaba en algo a Sócrates que - como en otro sentido, las comadronas- ayudaba a su interlocutor a “partear” las ideas mediante una serie de preguntas cuyas respuestas le llevaban a deducir por sí mismo el concepto que se trataba de esclarecer.

Es cierto que en todo tiempo y lugar hubo intransigencias, de lo que es muestra su contemporáneo el comediógrafo Aristófanes, que lo ridiculizó en su comedia Las nubes y así Sócrates, como su efigie en 1936, fue rechazado en vida y condenado a beber la cicuta, acusado de corromper a la juventud. Sabemos por sus discípulos que se enfrentó a la muerte con serenidad y una esperanza, no exenta de curiosidad en la otra vida que intuía.

Curiosamente, este hombre extraordinario que fija por primera vez la Filosofía en el hombre y la moral, este hombre digo, no dejó ningún escrito y su doctrina la conocemos a través de sus discípulos, principalmente Platón.

Celebremos hoy su resurrección en efigie, obra del escultor Rosendo González Martínez, y esperemos que esta vez tenga larga vida.

Orihuela, Junio de 2010
Emilio Diz Rodríguez

ACTO 8

O himno da alegría e tamén o de Europa. E hoxe moi noso. Estamos contentes. Socrates está no seu sitio, nos rendimos tríbuto aós seus creadores, a todos os que aquí estiveron, ahí tantos anos, naquel lonxano maio de 1936. Eles estarián ó noso lado fisicamente. Eles estarán con nos sempre no nosos espiritus e nos nosos corazóns.

Que viva a alegría é haxa paz e democracia para sempre no mundo e na nosa ciudade. Neste Tui de todos.

O Sr. Alcalde en nome de todos e a compañado de antigos alumnos descubrirá este monumento, namentras escoitamos o Himno da alegría e tamén o de Europa. Que sone Ludwing van Beethoven

Unha vez descuberto y el público ollando na mesma dirección de Socrates

A/o alumna/o do actual instituto, podería falar así

ACTO FINAL

Agora para rematar, desde esta esquina da esquina verde que é a nosa terra: Galicia. Desde os mellores sentimentos que poidamos ter os aquí presentes, mulleres e homes, nenos e nenas, cantemos o noso himno.O do Poema de Pondal e a música de Veiga. O noso País é quen canta. E faino na nosa lingoa, na lingoa eterna do noso pobo. A que temos que defender sempre

E unha boa voz debe entonar o Himno de Galicia

Para finalizar decir os presentadores:

Acabou o acto. Socrates está no seu sitio. Gracias a todos.


Nenhum comentário:

Postar um comentário