Traducción Estación Atlántica
Texto biografico da Comisión pola recuperación da Memoria Histórica da Coruña de enero 2012 a xuíza Argentina:
Algúns datos biográficos do "Camarada Fraga"
Isto dicía o Decreto 154/1961, de 2 de febreiro: "A proposta do Ministro Secretario Xeral do Movemento, cesa o camarada Manuel Fraga Iribarne no cargo de Delegado Nacional de Asociacións de Falange Española Tradicionalista y de las JONS, agradecéndolle os servizos prestados" (Asinado por Francisco Franco e publicado no BOE de 9 de febreiro de 1961). Este cargo non figura na súa biografía oficial.
Manuel Fraga Iribarne recibe en 1968 o título honorífico de Fillo Adoptivo da Coruña cando a represión era brutal, xa que un mes despois o Consello de Ministros declaraba o Estado de Excepción.
Afiliouse moi novo á Falange, iniciando unha carreira política que o levaría en 1951 ao cargo de secretario xeral do Instituto de Cultura Hispánica (1951); secretario xeral do Consejo Nacional de Educación (1953); secretario xeral técnico do Ministerio de Educación (1955-1958); secretario da Comisión de Asuntos Exteriores das Cortes (1958-1962); director do Instituto de Estudios Políticos (1961). Foi conselleiro nacional do Movemento (o partido único), procurador das Cortes franquistas e membro do Consello de Estado.
Fraga estaba no Consello de Ministros, participando na represión 10-7-1962. Manuel Fraga entra no Goberno da Ditadura, un mes logo da reunión en Munich de 118 delegados, de todas as tendencias políticas opositoras ao franquismo, convocados polo IV Congreso do Movemento Europeo.
Este congreso solicitaba á Comunidade Económica Europea (CEE) que esixise democracia en España antes do ingreso no organismo europeo. Os asistentes a esta reunión -cualificada pola propaganda oficial como Contubernio de Munich- sofren a represión. Fraga, xa como ministro, apoiaba as medidas represivas e presumía ante a prensa de que co exilio e confinamento en diferentes illas de Canarias, os participantes neste congreso "podran librarse de las justas iras del pueblo español"
1-4-1963. Creación do Tribunal de Orde Pública (TOP), ferramenta para a represión dos demócratas e privación das liberdades, que fai as funcións do Tribunal Especial para a Represión da Masonería e o Comunismo.
20-4-1963. É fusilado o dirixente comunista Julián Grimau.
17-8-1963. Executados a garrote vil os anarquistas Francisco Selecto e Joaquín Delgado.
Outubro-1963. Enfrontamento entre Fraga e 103 intelectuais, encabezados por José Bergamín, que asinaban un escrito denunciando as torturas e abusos cometidos polas forzas represivas contra as folgas da minería asturiana. En carta aberta (a dos intelectuais non foi publicada), Fraga xustifica a represión e o corte de pelo ao cero de mulleres, e contestaba así a Bergamín: "Parece por otra parte posible que se cometiese la arbitrariedad de cortar el pelo a Constantina Pérez y Anita Blaña, aunque las sistemáticas provocaciones de estas damas a la fuerza pública lo hacian más que explicable".
1964. Fraga, como ministro de propaganda, dirixe a campaña "25 anos de paz".
Agosto-1965. Son separados das súas cátedras Enrique Tierno Galván, Luís López Aranguren e Agustín García Calvo. Asembleas e manifestacións de estudantes en apoio dos profesores represaliados.
Marzo 1965. O abade de Montserrat, Aureli Maria Escarré é obrigado a exiliarse pola presión do Goberno. criticara duramente o réxime franquista en Le Monde.
18-3-1966. Promúlgase a nova Lei de Prensa e Información. Continuarían os expedientes, sancións a xornalistas e peches de medios de comunicación.
9-3-1966. A policía asalta o convento dos Capuchinos de Sarriá (Barcelona), cando se celebraba unha asemblea do Sindicato Democrático Universitario.
30-4-1966. O Goberno pecha a Universidade de Barcelona.
28-6-1966. Detención en Madrid de Marcelino Camacho, dirixente de CC.OO.
22-7-1966. Secuestro do xornal ABC por un artigo de Luís María Ansón, titulado "A monarquía de todos".
22-11-1966 . Franco presenta nas Cortes o Proxecto de Lei Orgánica do Estado.
14-12-1966. Celébrase o referendo para aprobar a citada lei. Fraga consegue o imposible: en moitos colexios electorais os votos do SI superan o censo electoral.
14-3-1967. O Tribunal Supremo declara ilegal a CCOO.
21-4-1967. O Goberno declara o Estado de Excepción en Biscaia.
1-5-1967. Numerosas detencións nas manifestacións do Primeiro de Maio.
19-8-1967. Detención de 20 sacerdotes vascos.
7-9-1967. O Tribunal de Orde Pública (TOP) condena a Alfonso Carlos Comín por un "delito de opinión".
28-3-1968. O Goberno pecha por tempo indefinido a Universidade de Madrid.
31-5-1968. Secuestro do diario Madrid.
3-8-1968. O Goberno declara o Estado de Excepción en Guipúscoa.
Novembro-1968. Sesenta sacerdotes vascos ocupan o seminario de Derio en defensa das liberdades.
17-1-1969. É detido en Madrid o estudante Enrique Ruano Casanova, que morre catro días despois en dependencias policiais.
25-1-1969. O Goberno declara o Estado de Excepción en toda España, que dura ata o 25 de marzo. Hai detencións masivas e moitos intelectuais son confinados.
22-7-1969. As Cortes franquistas designan ao príncipe Juan Carlos como sucesor de Franco na xefatura do Estado.
30-10-1969. Fraga sae do Goberno, logo dunha remodelación provocada polo caso Matesa.
Manuel Fraga regresa ao Consello de Ministros co último Goberno de Carlos Arias Navarro, sendo vicepresidente para Asuntos de Interior e ministro da Gobernación. Durante o seu mandato nese ministerio, de decembro de 1975 a xullo de 1976, a policía asasinaba a cinco traballadores en Vitoria con motivo dunha folga laboral; no tradicional Vía Crucis que organizaban os Carlistas en Montejurra (Navarra), un grupo de fascistas, dirixidos por un comandante do exército, asasinaba a dúas persoas.
Fraga, con 35 anos de servizos á Ditadura franquista, non pasaba por alí, senón que estaba sentado na mesa dun Consello de Ministros e era partícipe e cómplice de toda a política represiva que alí aprobaban: fusilamentos, cárceres, campos de concentración, despedimentos, exilio, Tribunal de Orde Pública (TOP), graves violacións dos dereitos humanos, expedientes a xornalistas, peche de medios de comunicación, asasinatos de traballadores como en Ferrol en 1972 ou en Vitoria en 1976, sendo Fraga ministro da Gobernación.
Consideramos que con estes antecedentes Manuel Fraga Iribarne debería formar parte da causa que vostede segue polos crimes do franquismo.
A Coruña, 5 de enero de 2012
Fdo. Fernando Souto Suárez
Presidente da Comisión pola recuperación da Memoria Histórica da Coruña
Nenhum comentário:
Postar um comentário