Traducción Estación Atlántica
Un libro recolle os recordos de 103 veciños da parroquia viguesa maiores de oitenta anos
Faro de Vigo - Ana Rodríguez 27.10.2013
Son persoas anónimas con interesantes vivencias tatuadas na súa pel que
ben poderían servir de inspiración a cineastas e escritores. As súas
biografías debuxan parte da historia do século XX, dos tempos de
silencio e pobreza da postguerra, do espertar á democracia e do progreso
dunha parroquia viguesa que galopa entre o mundo rural e o urbano. Os
103 protagonistas do libro "Cabral cos nosos maiores", editado pola
Asociación de Vecinos de Cabral co patrocinio do Concello, móstrannos a
través dos seus recordos conservados nos seus máis de oitenta anos de
vida parte da memoria histórica viguesa grazas ao esforzado labor do
autor da obra, Manuel Costas Duarte, actual secretario da entidade
veciñal de Cabral e autor do libro da Historia do Fútbol en Candeán.
Unha homenaxe
A iniciativa de realizar este traballo partiu do concelleiro Anxo Rivas, nativo de Cabral, quen viu nunha anterior edición da Festa dúas Vellos de Cabral a posibilidade de realizar un libro coas historias da xente homenaxeada. O edil viu en Manuel Costas o posible autor dunha obra "única en Galicia, xa que, que eu saiba, non hai ningún libro desta temática que trate sobre xente anónima, sen relevancia pública", tal e como explica Manolo Costas.
O libro divide as pequenas fichas biográficas dos 103 maiores en dous bloques: os que chegaron a esta etapa da súa vida sen o seu cónxuxe e, xa que logo responderon sos ás preguntas, e os que teñen a sorte de chegar co seu cónxuxe. Neste caso, aparecen as historias dos dous en páxinas enfrontadas.
"Quería que quedase constancia das súas vidas, das secuelas da Guerra Civil, porque máis que a guerra, o peor para eles foron as vicisitudes que tiveron que pasar", explica Manuel Costas.
O autor da obra realizou un formulario de varias preguntas que foi entregado a todos os maiores de oitenta anos de Cabral polos delegados de barrio da Asociación de Vecinos Santa Mariña. "Algúns que participaron na Festa dos Vellos non quixeron estar no libro e viceversa; pero agora moitos arrepíntense de non contestar", explica Costas.
Ese formulario serviu de base ao autor para porse ao choio. "Algúns responderon con bastante claridade e, coa axuda dos seus fillos, encheron amplamente o cuestionario; outros foron moi concisos e fun a visitalos para solicitar máis datos". Todos aparecen no libro cunha foto dos seus anos máis novos e unha actual. A biografía de cada un ocupa unha páxina do libro.
Base para estudos
Ademais de servir para homenaxear aos maiores e rescatar as súas memorias, o libro pretende servir de base para futuros estudos. "Obsérvase, tal e como recollemos nunha pequena estatística ao final, a que idade casaban, cantos fillos tiñan, que apelidos chegaron doutras zonas, a relación que existía á hora de casar con persoas de parroquias limítrofes, como Candeán, Lavadores ou Bembrive, e como chegaron habitantes de fóra atraídos polo motor económico que era a fábrica de Manuel Álvarez".
Precisamente esa factoría está presente de xeito moi especial nos relatos dos maiores de Cabral. "Falan da riqueza de cando existía Álvarez e a pobreza que veu despois".
A guerra
O tema da guerra resulta doloroso para os protagonistas do libro, ata o punto de que moitos prefiren non falar dela. "Son testemuñas e protagonistas dunha situación de inxustiza, vinganza e represión que, en xeral prefiren non recordalo excepto aqueles que perderon un ser querido e non saben onde está. Eses nin esquecen nin perdoan", relata Manuel Costas, quen menciona o caso dunha muller que recorda como sendo nena os falanxistas acudiron á súa casa en busca do seu pai, que a tiña no colo e deixouna en brazos da súa tía antes de saltar pola fiestra. Non o volveron a ver".
O fame é outra das vivencias comúns nos protagonistas do libro, que narran como se realizaba a repartición de leite e como intentaban escaparse do fialato cando ían vendela ao Calvario.
O tranvía é un elemento omnipresente nos recordos destes maiores, a maioría dos cales traballaron en Álvarez, os estaleiros vigueses e Renfe. Elas adoitaban compartir as tarefas de casa e o campo co traballo en conserveiras e tamén na fábrica de Álvarez.
Entre tantos relatos e historias, Manuel Costas garda un que lle tocou especialmente o corazón: o dunha muller que quedou orfa de pai e nai de nena e foi criada xunto á súa irmá polas monxas, xa que a familia non se ocupou dela. "Só tiña unha foto de cando era nova e tivemos que retocala para incluíla no libro. Chamoume a atención porque a viña moi triste recordando a súa nenez", explica Costas.
Facendo parroquia
A pesar das penurias que lles tocou vivir a estes maiores durante os tempos difíciles, Manuel Costas destaca que "eran felices con moi pouca casa: non tiñan as comodidades de hoxe, pero a medida que ían conseguindo melloras (un lavadoiro, un camiño...) celebrábano" con moito orgullo. Non en balde dedicaban o tempo libre que lles deixaban os seus traballos a construír para a comunidade.
Unha hojeada ás páxinas do libro, descobre historias de persoas destacadas polo seu labor profesional e o seu traballo en favor da parroquia. É o caso de Francisco Rey, perito de Álvarez que narra como se levantaron as obras de Vanosa; Guillermo M. Iglesias, contratista que realizou en tramos a avenida de Santa Marina; Amante Lago, que axudou a facer a comunidade privada de augas de Nogueira; e Alfonso Marino, alcalde de barrio do Sello.
O autor
Manuel Costas Duarte, nativo de Candeán e delegado de cultura no centro cultural da súa parroquia, onde realizou a revista Vixiador, leva vinte anos vinculado á asociación de veciños Santa Marina de Cabral, onde foi delegado de cultura e urbanismo e actualmente é secretario, idéntico cargo ao que ocupa na comunidade de montes de Cabral. Co libro "Cabral cos nosos maiores" recentemente editado, xa pensa nun novo proxecto: escribir unha aproximación histórica da zona de Cabral.
Unha homenaxe
A iniciativa de realizar este traballo partiu do concelleiro Anxo Rivas, nativo de Cabral, quen viu nunha anterior edición da Festa dúas Vellos de Cabral a posibilidade de realizar un libro coas historias da xente homenaxeada. O edil viu en Manuel Costas o posible autor dunha obra "única en Galicia, xa que, que eu saiba, non hai ningún libro desta temática que trate sobre xente anónima, sen relevancia pública", tal e como explica Manolo Costas.
O libro divide as pequenas fichas biográficas dos 103 maiores en dous bloques: os que chegaron a esta etapa da súa vida sen o seu cónxuxe e, xa que logo responderon sos ás preguntas, e os que teñen a sorte de chegar co seu cónxuxe. Neste caso, aparecen as historias dos dous en páxinas enfrontadas.
"Quería que quedase constancia das súas vidas, das secuelas da Guerra Civil, porque máis que a guerra, o peor para eles foron as vicisitudes que tiveron que pasar", explica Manuel Costas.
O autor da obra realizou un formulario de varias preguntas que foi entregado a todos os maiores de oitenta anos de Cabral polos delegados de barrio da Asociación de Vecinos Santa Mariña. "Algúns que participaron na Festa dos Vellos non quixeron estar no libro e viceversa; pero agora moitos arrepíntense de non contestar", explica Costas.
Ese formulario serviu de base ao autor para porse ao choio. "Algúns responderon con bastante claridade e, coa axuda dos seus fillos, encheron amplamente o cuestionario; outros foron moi concisos e fun a visitalos para solicitar máis datos". Todos aparecen no libro cunha foto dos seus anos máis novos e unha actual. A biografía de cada un ocupa unha páxina do libro.
Base para estudos
Ademais de servir para homenaxear aos maiores e rescatar as súas memorias, o libro pretende servir de base para futuros estudos. "Obsérvase, tal e como recollemos nunha pequena estatística ao final, a que idade casaban, cantos fillos tiñan, que apelidos chegaron doutras zonas, a relación que existía á hora de casar con persoas de parroquias limítrofes, como Candeán, Lavadores ou Bembrive, e como chegaron habitantes de fóra atraídos polo motor económico que era a fábrica de Manuel Álvarez".
Precisamente esa factoría está presente de xeito moi especial nos relatos dos maiores de Cabral. "Falan da riqueza de cando existía Álvarez e a pobreza que veu despois".
A guerra
O tema da guerra resulta doloroso para os protagonistas do libro, ata o punto de que moitos prefiren non falar dela. "Son testemuñas e protagonistas dunha situación de inxustiza, vinganza e represión que, en xeral prefiren non recordalo excepto aqueles que perderon un ser querido e non saben onde está. Eses nin esquecen nin perdoan", relata Manuel Costas, quen menciona o caso dunha muller que recorda como sendo nena os falanxistas acudiron á súa casa en busca do seu pai, que a tiña no colo e deixouna en brazos da súa tía antes de saltar pola fiestra. Non o volveron a ver".
O fame é outra das vivencias comúns nos protagonistas do libro, que narran como se realizaba a repartición de leite e como intentaban escaparse do fialato cando ían vendela ao Calvario.
O tranvía é un elemento omnipresente nos recordos destes maiores, a maioría dos cales traballaron en Álvarez, os estaleiros vigueses e Renfe. Elas adoitaban compartir as tarefas de casa e o campo co traballo en conserveiras e tamén na fábrica de Álvarez.
Entre tantos relatos e historias, Manuel Costas garda un que lle tocou especialmente o corazón: o dunha muller que quedou orfa de pai e nai de nena e foi criada xunto á súa irmá polas monxas, xa que a familia non se ocupou dela. "Só tiña unha foto de cando era nova e tivemos que retocala para incluíla no libro. Chamoume a atención porque a viña moi triste recordando a súa nenez", explica Costas.
Facendo parroquia
A pesar das penurias que lles tocou vivir a estes maiores durante os tempos difíciles, Manuel Costas destaca que "eran felices con moi pouca casa: non tiñan as comodidades de hoxe, pero a medida que ían conseguindo melloras (un lavadoiro, un camiño...) celebrábano" con moito orgullo. Non en balde dedicaban o tempo libre que lles deixaban os seus traballos a construír para a comunidade.
Unha hojeada ás páxinas do libro, descobre historias de persoas destacadas polo seu labor profesional e o seu traballo en favor da parroquia. É o caso de Francisco Rey, perito de Álvarez que narra como se levantaron as obras de Vanosa; Guillermo M. Iglesias, contratista que realizou en tramos a avenida de Santa Marina; Amante Lago, que axudou a facer a comunidade privada de augas de Nogueira; e Alfonso Marino, alcalde de barrio do Sello.
O autor
Manuel Costas Duarte, nativo de Candeán e delegado de cultura no centro cultural da súa parroquia, onde realizou a revista Vixiador, leva vinte anos vinculado á asociación de veciños Santa Marina de Cabral, onde foi delegado de cultura e urbanismo e actualmente é secretario, idéntico cargo ao que ocupa na comunidade de montes de Cabral. Co libro "Cabral cos nosos maiores" recentemente editado, xa pensa nun novo proxecto: escribir unha aproximación histórica da zona de Cabral.
Nenhum comentário:
Postar um comentário