´Os maios conservaron o galego na postguerra´

Festa dos maios

"O que tiñamos era o galego das nosas nais, conservado nos muíños, lavadoiros, nas leiteiras..."  

Faro de Vigo - S. R. | Pontevedra   02.05.2014

Antón Roel Villanueva - Autor da "Benvida ao Maio" 2014

A celebración do renacer da natureza despois do longo inverno e do comezo do ano agrícola tivo onte un pregoeiro, Antón Roel, que falou dun tempo, a súa infancia, ói abeiro dun río, o Gafos, hoxe sepultado polo formigón.

-Que significaba para los nenos dos anos 60 a Festa dos Maios?

-Era vir ó centro de Pontevedra, no noso barrio era o noso mundo e esta festa significaba ver, tamén estrear, igual ca no Domingo de Ramos, e na época máis ou menos de fame tamén era gañar a rosca e a posibilidade de gañar o premio.

-Como era entón a celebración?

-Era unha festa moi bonita na que nos implicabamos todo o barrio. Nacín na Virxe do Camiño e a nosa finca, o noso verxel, era a parte do río dos Gafos que está agora tapada, dalí era donde collíamos todo para o maio.

-Como era o seu barrio?

-Daquela era un barrio periférico, prácticamente os de Virxe do Camiño viñamos ó centro o Domingo de Ramos, nos maios e nas festas da Peregrina cando eran na alameda.

-É unha das poucas festas tradicionais que se manteñen no tempo...

-Si, ademais debese suliñar a importancia que tivo esta festa para a conservación do galego, despois da Guerra Civil a única literatura en galego permitida eran as coplas dos maios, así que os maios foron chaves para a conservación do galego na postguerra, pódese decir poéticamentte que así coma os cucos traen a primavera os maios daquela traían o galego a unha Pontevedra que tiña completamente esquecida o galego, nos sesenta ou setenta, cando eu andiven nos maios, era unha cidade de señoritos, un pouco caciquil, e o galego non tiña espazo, así que este era un xeito de conservar o galego e traelo aquí. Nós por exemplo tampouco o falabamos moito, estabamos escolarizados en castelán, claro, pero o que tiñamos nós era o galego das nosas nais, que se conservaba nos muíños, nos lavadoiros, nas señoras que viñan a vender productos da hora e nas leiteiras, que tiveron moita importancia.

-Nese sentido fixemos moito avance.

-Moito, claro, pero ademais compre lembrar que o maio de Pontevedra é un dos máis antigos de Galicia, o maio cónico é un dos máis antigos. - clásicos como Curros ou Castelao falaron del, do agromar do bo tempo e da conservación nel do galego.