O Alcalde socialisto de Vigo é condenado pola xusticia a derrubala de urxencia pero segue negándose

segunda-feira, 6 de abril de 2015

Memorias na Illa de San Simón

 
Traducción Estación Atlántica
Xoan Arco da Vella 2/9/ 2012
Sendo Director Xeneral de Prisións, Máximo Cuervo Radigales (1938-1942), estableceu unha política penitenciaria na que os presos debían pagar as súas penas coa privación de liberdade e con traballos de reconstrución dun País devastado.


 
 
 O proxecto foi gestionado polo Patronato de Redención de Penas polo Traballo. O problema suscítase con que facer cos non aptos para ese tipo de traballos, ben por desnutrición ou ben pola súa avanzada idade. Convertéronse nun estorbo, a solución, ao máis puro estilo hitleriano, configurouse na Illa de San Simón.
 
 
Aproveitando as instalacións dun antigo convento e dun lazareto instalouse nas primeiras semanas da guerra unha especie de cárcere provisional para presos gubernativos que aínda non foran encausados pola jurisdicción militar.
 

Nesta época moitos dos detidos de San Simón foron sacados por elementos de Falange e os chamados "cívicos", e executados nas cunetas das estradas e ante os muros dos cemiterios
 
 
Segundo testemuños, o director de San Simón e das prisións de Pontevedra, Lago Búa, o médico forense Bustelo, foron responsables, xunto co tenente Rodríguez da Garda Civil, de moitos "paseos"; tamén se dedicaron a deter a persoas de dereitas ás que logo poñían en liberdade a cambio de importantes cantidades de diñeiro.

 
Denunciados por unha desas persoas de dereitas, foron condenados a matar en consello de guerra celebrado a porta pechada, e executados por un piquete ao mando, "casualmente", do seu compinche o tenente Rodríguez.
 
 
Ao derrubarse a Fronte Norte moitos prisioneiros foron conducidos a este cárcere provisional en funcións de campo de concentración.

Desde o porto de Bilbao partiu o barco prisión "Upo Mendi", cheo de prisioneiros, coa finalidade de integralo no sistema concentracionario de San Simón. A falta de calado impediu que o "Upo Mendi" achegásese o suficiente á illa de San Simón, permanecendo fondeado en augas máis profundas da ría de Vigo.

 

A San Simón foron tamén conducidos desde o campo de concentración de Camposancos varios presos condenados a pena de morte para ser executados. Ao finalizar a guerra tratouse de converter o Campo de Concentración de San Simón nun centro de reclusión para presos maiores de sesenta anos de idade, trasladando a centenares deles desde todas partes de España.
 
 
O 12 de Febreiro de 1943, coincidindo co principio do fin do Réxime Nazi, se evacua a illa de "refugallos humanos", mediante decreto de Franco no que se posibilitaba que os reos puidesen escoller destino penitenciario. por decreto de 17 de Decembro de 1943, 274 septuagenarios, poden ir libremente a morrer ás súas casas.

Nenhum comentário:

Postar um comentário