A homenaxe ao rexedor lalinense, cando se cumpren tres cuartos de século do seu fusilamento, reivindica a súa figura e clama xustiza
Faro de Vigo / Daniel Fernández/ Lalín/ 28/8/11
O exalcalde lalinense Manuel Ferreiro, fusilado hai onte 75 anos pola súa condición de republicano e demócrata, recuperou onte simbólicamente o bastón de rexedor con motivo do sentido e sinxela homenaxe celebrada na Praza do Concello.
A asociación que leva o seu nome, presidida por Soidade Sánchez, deixou de lado os tradicionais actos no cemiterio de Soutolongo e a praia fluvial de Vilatuxe para poder honrar a figura de Ferreiro e clamar xustiza na praza e a casa de todos os veciños. O acto contou coa colaboración do colectivo Siñor Afranio e da Asociación pola Recuperación dá Memoria Histórica (ARMH). Entre os presentes atopábanse moitos edís e cargos socialistas, como é habitual pola afinidade co colectivo "Manuel Ferreiro", pero tamén representantes do PP, con Marisa Álvarez, e do BNG, con Susana Rodríguez, que foron convidados expresamente e aceptaron por vez primeira sumarse ao acto de recordo ao exalcalde e tamén aos demais lalinenses que foron vítimas do réxime franquista.
A Praza do Concello foi ataviada para a ocasión cunha réplica da placa da Sociedade Unión do Partido de Lalín en Buenos Aires que serviu de homenaxe para os fillos do colectivo "que caeron en defensa da liberdade da República Española e dos dereitos humanos". O cartel, que se completa co nome de medio centenar de falecidos da comarca, foi reclamado polos presentes para que se coloque na casa consistorial ou na propia praza, como así era o desexo da asociación de emigrantes. En boca do profesor e escritor Manuel Igrexas, que escribiu un folleto entregado aos presentes con breves biografías de Ferreiro e outro vinte fusilados, instou o goberno local a cumprir co mandato da sociedade.
Polo demais, as quendas de palabra foron abertos por Soidade Sánchez, que cualificou de "despropósito, fanatismo e inxustiza" a morte de Ferreiro e de todos os que loitaron pola democracia e clamou pola "dignidade" das súas figuras. Tamén lembrou ao cinco lalinenses asasinados en Tenorio (Cotobade), dos que se buscou sen éxito os seus restos. "Non atopamos os seus ósos, pero se a necesidade de honrar a súa memoria", manifestou, antes de certificar que a homenaxe servía "para celebrar o seu exemplo de vida e integridade e o seu desexo dun mundo mellor".
A continuación, Igrexas tachou a homenaxe como "acto de xustiza infinita" e advertiu aos presentes do seu "responsabilidade sen límite ante a memoria". Lembrou que Ferreiro foi o primeiro dezán procesado e condenado á morte polo seu valor de símbolo da República na comarca, da que lembrou os seus vestixios de "caciquismo brutal". Tamén apuntou que segue habendo "nomes á espera de resposta" e que o homenaxe se estendo "non só aos falecidos, senón a todos os que sufriron a represión". "Sobre as cinzas do pasado, púxose en pé e comezou o camiño", concluíu o profesor citando o exemplo vital do propio Ferreiro.
Posteriormente chegou a parte máis artística do acto. Así, Marta Negro leu un poema acompañada polo oboe de Benxamín Otero e o contacontos Celso Fernández narrou, contextualizando coa figura de O Naranxo, o medo a sentir a morte por un disparo. Tamén se leu un poema de Vázquez Pintor en boca da profesora Isabel Couso e os irmáns Granxa interpretaron o himno galego cun violín e unha harmónica, instrumento favorito de Ferreiro. Mentres soaba, o sobriño do exalcalde José Ferreiro e Elsa, a neta do entón tenente de alcalde, José Frade, facían a tradicional ofrenda floral dunha coroa de laural diante da réplica da placa da sociedade lalinense na capital arxentina. A continuación, a maioría dos presentes compartiron a tradicional comida anuel de confraternidade do colectivo, esta vez en O Rodo.
Nenhum comentário:
Postar um comentário