 |
| Manuel Monge Expresidente da CRMH da Coruña |
Sermos Galiza - Carmen Vidal 28/12/13
-Preséntase
como particular na querela arxentina contra os crimes do franquismo
polo asasinato de catro familiares. Por que decide presentarse como
causa no xuízo?
Na querela existe a posibilidade de presentarse como represaliado ou
por ter familiares de represaliados. No meu caso danse as dúas
circunstancias e asisto como vítima e familiar. Como vítima da
represión, no informe conto como en 1968 estiven mes e medio no cárcere
de Bilbao, onde coincidín con Nicolás Redondo ou Ibarrola ao ser detido
por levar unha pomba da paz de Picasso. No 1973 militaba na ORT e
estiven dous meses no cárcere. Entón recibín unha carta do colexio Tirso
de Molina de Ferrol, dos padres Mercedarios, anunciándome que me
despedían por reiteradas ausencias. No 74 incorporeime como profesor
interino do Ministerio e tanto eu como a miña muller quedamos despedidos
por orde gobernativa, sen nos poder incorporar até o 79. Cando foron as
primeiras eleccións, a ORT non estaba legalizada e puxemos unha mesa
informativa dous meses antes de se celebraren e veu a policía e
detívonos co cal estivemos toda a noite presos. Estou a falar de dous
meses antes das primeiras eleccións.
-En canto a súa familia en Dueñas?
A represión foi brutal. Era unha vila de 3.800 habitantes na que 100
foron asasinados. Eu tiña un tío concelleiro de Unión Republicana, que
era tenente alcalde. Cando se produce o levantamento fascista metérono
no cárcere e unha noite sacárono e matárono nunha gabia. Dueñas, en
Palencia, foi a poboación de todo o Estado na que houbo máis asasinatos
por represión porcentualmente, cun 25 % de mulleres. Na miña familia
mataron a dous tíos, un de 36 anos e outro de 22 e tamén a unha tía de
miña nai de 66. Viñeron a súa casa preguntar polo fillo e como non o
toparon matárona a ela. Incorporo tamén no informe a historia dos fillos
dos asasinados que os metían no comedor levado por Auxilio social e
facían que os rapaces cantaran o Cara ao Sol e escribiran unha carta de
agradecemento aos mesmos que mataran aos seus pais.
-Que significa que sexa na Arxentina onde se xulgan os delitos da represión franquista?
Unha vergoña de Estado que transcende o noso propio ámbito. Ningún
país democrático estivo nesta situación. A xustiza internacional
permitiu a Garzón coller a Pinochet ou levar a xulgar aos militares da
ditadura arxentina. Cando ao xuíz Garzón se lle ocorre investigar os
crimes franquistas paráronlle os pés. O Estado español é un refuxio de
criminais. Independentemente do que ocorra co proceso, o realmente
relevante é a situación insólita que se está a dar de non colaborar coa
xustiza, apoiándose nunha lei de amnistía que está a ser mal aplicada.
Eu puiden recobrar o traballo pola aplicación da lei mais non se pode
utilizar para amnistiar criminais. No mes de setembro un comisionado da
ONU estivo de visita durante dous meses e ao cabo enviou un escrito ao
goberno español dicíndolle que tiña que derrogar a Lei de Amnistía.
Cando reclaman desde a Arxentina a dúas persoas, fiscalía responde que
van investigar aquí. O problema é que se envían aos dous que reclaman,
que cometeron barbaridades comprobadas, ábrese a veda e a xuíza xa
anunciou que ten datos para encausar a máis persoas, e pode que se
estenda aos ministros. Na actualidade viven once ministros que teñen
entre 80 e 90 anos. Como membros de órganos como o Consellos de
ministros poden ser chamados na causa.
-Que suporía unha condena dos responsábeis vivos?
Sería un acto de xustiza, tamén un acto de reparación ás vítimas do
franquismo. A xente e os colectivos que están a reivindicar a memoria
reclaman coñecer a verdade, que se faga xustiza e que se reparen os
danos. A condena dos responsábeis sería un acto de reparación coas
vítimas. Garzón dixo que había entre 130.000 e 150.000 que aínda están
desaparecidos. Cando se fala destas desaparicións forzosas en Arxentina
fálanse de 20.000 e aquí estamos a dar unha cifra de 150.000. Resulta
incríbel que unha represión desta dimensión quede só nas entidades de
recuperación da memoria. Houbo tamén 30.000 nenos desaparecidos
roubados. Onde se viu que un estado non interveña para buscar o que
pasou con trinta mil nenos roubados. Por iso nos mostramos tan
esperanzados con que a xustiza arxentina inicie este proceso aínda que o
noso obxectivo sería que se xulgaran aquí. Responde ao pacto da
transición que foi un de silencio, e supuña que non había que tocar a
Fraga, a Martín Villa e demais persoa significadas na ditadura e a
represión. O PP e o PSOE son protagonistas dun pacto para non facilitar
que se fixese xustiza, un pacto que aínda hoxe se mantén.
-A CRMHC remitiulle á xuíza arxentina documentación sobre a
represión máis a relación de ministros franquistas vivos. Cre que teñen
que comparecer na querela?
Nós entendemos que a lei non pode supor unha lei de punto final. Imos
apoiar as teses dos organismos internacionais e da propia ONU que está
de parte das vítimas. En canto ás posibilidades de que os ministros
sexan xulgados, a tal altura a xuíza ten material abondo de todo o que
fixeron e das decisións que tomaron nos Consellos.
-Por que aportan tanta documentación de Manuel Fraga se xa non vai poder ser acusado no xuízo?
Dedicámoslle un anexo na que contamos toda a súa participación na
represión. Relatamos desde o asasinato de Grimau ao exilio do abade de
Montserrat que tivo que marchar despois de escribir un artigo en Le
Monde contra o réxime franquista. Imos contando o que significou a súa
Lei de Prensa e como foi a súa actuación como ministro do réxime e o
inaudito que foi que un ministro de propaganda do franquismo chegara a
presidente da Xunta. Falamos tamén da súa campaña contra o galego desde o
ministerio con casos como a multa a Francisco Pillado, subdirector
de 'La Voz de Galicia', pola publicación nese xornal do artigo Sobre el idioma gallego, de Augusto Assía, ou o secuestro do libro de Alberto Míguez El pensamiento político de Castelao.
Pasado o tempo, el mesmo foi o encargado de entregar as medallas
Castelao. Cando hai unha causa nela poden aparecer moitas persoas. Nesta
a xuíza pediu a extradición de catro e na contestación que recibiu
constatábase que dúas delas non poderían acudir porque estaban mortas.
Nós queremos que Manuel Fraga apareza aínda que logo se diga que morreu,
mais queremos que o seu nome estea na causa.
-Como valora que o PP votase en contra da iniciativa do BNG para que apoiase a querela?
Continúa coa política dos últimos anos. Hai máis de catro anos que se
aprobou a eliminación de rúas franquistas e o goberno do PP negouse a
retirar os seus nomes. Aínda perduran “División Azul”, “Rúa dos Caídos”,
“General Mola” ou “General Sanjurjo”. A Comisión para a Recuperación da
Memoria Histórica da Coruña levou o tema aos xulgados porque é
gravísimo que non execute un acordo plenario. O alcalde Negreira chegou a
chamar a Millán Astray “coruñés de pro”, e negábase a retirarlle os
recoñecementos. Están a mimar moito os votos da extrema dereita. Antes
presentábanse ás eleccións na Coruña candidaturas de extrema dereita que
agora xa non existen. Está todo o voto centralizado no PP e non queren
perder eses apoios.
Traducción Estación Atlántica:
A CRMH da Coruña entrega tres novas denuncias por crimes do franquismo dentro da querela arxentina
lainformacion.com - venres, 27/12/13
A Comisión pola Recuperación dá Memoria Histórica (CRMH) da Coruña
presentou este venres, no Consulado da República Arxentina en Vigo, tres
novas denuncias por crimes contra a humanidade durante a etapa do
franquismo.
Nelas, pide o procesamiento, dentro da querella arxentina, de 11 membros do Consello de Ministros de 1969 a 1977, "que aínda viven", precisa a Comisión. Ademais, sinala que o fai "pola súa participación en crimes contra a humanidade que non prescriben".
O expresidente da CRMH da Coruña, Manuel Monge, tamén se sumou á querella arxentina "como vítima da represión franquista e polo asasinato de catro familiares en Doñas (Palencia)", explica esta entidade.
Á súa relación de ministros da etapa do franquismo, a CRMH engade o nome de Rodolfo Martín Villa, ministro do Goberno de UDC, de xullo de 1976 ata abril de 1979.
Respecto diso, argumenta que "neste período, houbo numerosos asasinatos por parte das Forzas de Orde Pública, sendo Martín Villa ministro de Gobernación", apostila.
DENUNCIADOS
Desta forma os exministros que figuran nestas denuncias por crimes contra a humanidade --as cales non prescriben--, que foron dirixidas a un xulgado arxentino, son: José María López de Letona, de 90 anos --ministro de Industria entre 1969 e 1974--; Licinio de la Fuente, de 89 anos --ministro de Traballo entre 1969 e 1975--; Alberto Monreal, de 86 anos --ministro de Facenda entre 1969 e 1973--; José María Gamazo, de 82 anos --subsecretario dá Presidencia entre 1973 e 1974--; e Antonio Barreira, de 84 anos --ministro de Facenda entre 1973 e 1974--.
Ademais, tamén incluíron a Fernando Liñán, de 82 anos --ministro de Información e Turismo entre 1973 e1974--; Antonio Carro, de 89 anos --ministro de Presidencia entre 1974 e 1975--; Fernando Suárez, de 79 anos --ministro de Traballo entre marzo e decembro de 1975--; José María Sánchez-Ventura, de 90 anos --ministro de Xustiza entre marzo e decembro de 1975--; José Utrera, de 86 anos --ministro de Vivenda entre 1973 e 1974--; e Rodolfo Martín, de 79 anos --ministro de Gobernación de xullo de 1976 a abril de 1979--.
Tal e como transmitiu a asociación, estas denuncias responden á petición da xuíza María Servini, que solicitara, "entre outras cousas, información sobre os ministros da ditadura de Franco" desde xullo de 1936 a xuño de 1977.
Con iso, buscan "recuperar a memoria histórica, a verdade, a xustiza e a reparación para as vítimas do franquismo". "Non se trata de xulgar agora a traxectoria persoal dalgúns destes ministros", asegurou a asociación, senón que se está analizando o seu papel como membros activos do réxime de Franco e a súa participación nun órgano colegiado, como o Consello de ministros da ditadura, que aplicaba unha política de graves violacións dos dereitos humanos".
PROPÓSITO
Pola súa banda, o responsable de comunicación dá CRMH dá Coruña, Rubén Afonso, explicou a Europa Press que o propósito da presentación destas denuncias é "que se saiba a verdade, que se faga xustiza ás vítimas do franquismo". Ademais, criticou que "non é de recibo que España sexa o único país en democracia no que non se fixo depuración tras unha ditadura".
Finalmente, Afonso sinalou que a asociación non ten "unha especial inquina" contra estas persoas, senón que queren, "simplemente, que se diga o que fixeron e xúlgueselles". "Por moi vellos que sexan teñen que pagar", finalizou.
(EuropaPress)
Nelas, pide o procesamiento, dentro da querella arxentina, de 11 membros do Consello de Ministros de 1969 a 1977, "que aínda viven", precisa a Comisión. Ademais, sinala que o fai "pola súa participación en crimes contra a humanidade que non prescriben".
O expresidente da CRMH da Coruña, Manuel Monge, tamén se sumou á querella arxentina "como vítima da represión franquista e polo asasinato de catro familiares en Doñas (Palencia)", explica esta entidade.
Á súa relación de ministros da etapa do franquismo, a CRMH engade o nome de Rodolfo Martín Villa, ministro do Goberno de UDC, de xullo de 1976 ata abril de 1979.
Respecto diso, argumenta que "neste período, houbo numerosos asasinatos por parte das Forzas de Orde Pública, sendo Martín Villa ministro de Gobernación", apostila.
DENUNCIADOS
Desta forma os exministros que figuran nestas denuncias por crimes contra a humanidade --as cales non prescriben--, que foron dirixidas a un xulgado arxentino, son: José María López de Letona, de 90 anos --ministro de Industria entre 1969 e 1974--; Licinio de la Fuente, de 89 anos --ministro de Traballo entre 1969 e 1975--; Alberto Monreal, de 86 anos --ministro de Facenda entre 1969 e 1973--; José María Gamazo, de 82 anos --subsecretario dá Presidencia entre 1973 e 1974--; e Antonio Barreira, de 84 anos --ministro de Facenda entre 1973 e 1974--.
Ademais, tamén incluíron a Fernando Liñán, de 82 anos --ministro de Información e Turismo entre 1973 e1974--; Antonio Carro, de 89 anos --ministro de Presidencia entre 1974 e 1975--; Fernando Suárez, de 79 anos --ministro de Traballo entre marzo e decembro de 1975--; José María Sánchez-Ventura, de 90 anos --ministro de Xustiza entre marzo e decembro de 1975--; José Utrera, de 86 anos --ministro de Vivenda entre 1973 e 1974--; e Rodolfo Martín, de 79 anos --ministro de Gobernación de xullo de 1976 a abril de 1979--.
Tal e como transmitiu a asociación, estas denuncias responden á petición da xuíza María Servini, que solicitara, "entre outras cousas, información sobre os ministros da ditadura de Franco" desde xullo de 1936 a xuño de 1977.
Con iso, buscan "recuperar a memoria histórica, a verdade, a xustiza e a reparación para as vítimas do franquismo". "Non se trata de xulgar agora a traxectoria persoal dalgúns destes ministros", asegurou a asociación, senón que se está analizando o seu papel como membros activos do réxime de Franco e a súa participación nun órgano colegiado, como o Consello de ministros da ditadura, que aplicaba unha política de graves violacións dos dereitos humanos".
PROPÓSITO
Pola súa banda, o responsable de comunicación dá CRMH dá Coruña, Rubén Afonso, explicou a Europa Press que o propósito da presentación destas denuncias é "que se saiba a verdade, que se faga xustiza ás vítimas do franquismo". Ademais, criticou que "non é de recibo que España sexa o único país en democracia no que non se fixo depuración tras unha ditadura".
Finalmente, Afonso sinalou que a asociación non ten "unha especial inquina" contra estas persoas, senón que queren, "simplemente, que se diga o que fixeron e xúlgueselles". "Por moi vellos que sexan teñen que pagar", finalizou.
(EuropaPress)
Nenhum comentário:
Postar um comentário