Traducción Estación Atlántica
Pontevedra, 21 jun 14 (EFE).- O recordo da represión trala Guerra Civil no cuartel pontevedrés de Figueirido será obxecto mañá dun acto en Postemirón (Vilaboa), dentro a campaña da asociación local pola memoria histórica para o emprazamento que ocupa hoxe a Brigada de Infantería Lixeira Aerotransportable (Brilat).
Memoria Histórica de Vilaboa busca que unha placa na base recoñeza a represión aos máis de mil prisioneiros do bando perdedor que foron recluídos no cuartel en condicións de salubridad moi deficientes.
"Queremos dar voz a ese silencio, porque sobre isto nunca se falou", sinala a EFE Tareixa Carro, portavoz da asociación, que repasa algúns dos temas que se tratarán no encontro.
Entre eles, o das familias dos soldados galegos, asturianos e cántabros que estiveron no bando perdedor da contenda, e que nalgúns casos trasladáronse para estar preto dos seus familiares e axudarlles a soportar, na medida do posible, os padecimientos que sufriron durante a súa reclusión.
"Non eran asasinados, pero morrían polas malas condicións; enfermidades, falta de comida e unha higiene lamentable", sinala Carro, que apunta a que as familias trataban de facer chegar alimentos aos seus parentes encarcelados.
"Nas actas constan moitas mortes por accidente", repara a portavoz da asociación, que equipara a situación da prisión á dun campo de concentración "como Auschwitz".
Memoria Histórica Vilaboa cre que a prisión, que foi a actual base militar, é o outro gran símbolo da represión franquista na zona, xunto ao lazareto da illa de San Simón, na ría de Vigo.
A represión trala guerra mestúrase no caso do cuartel, situado en terreos que se dividen entre Salcedo e Figueirido en Pontevedra e Postemirón en Vilaboa, coa situación da propiedade histórica do monte, arrebatado durante case un século da propiedade comunal para pasar a engrosar os bens do Estado.
Isto permaneceu invariable ata que varias sentenzas xudiciais da última década, xurdidas tralos preitos que se suscitaron polos enfrontamentos entre militares e veciños polo uso do monte, recoñeceron ás comunidades como donas.
Desde entón a situación hase encauzado e a relación entre comuneros e Exército mellorou ata o punto de que un convenio de cesión dos terreos durante 75 anos está a piques de entrar en vigor, tras varios meses de negociacións.
Pero nos días da posguerra os veciños debían convivir co horror da represión, como recordaba o lugareño Luís Estévez no documental "Comuneros. Cen anos de vida e loita polo monte de Salcedo", producido en 2011 pola Sociedade Antropológica Galega.
Esta testemuña describía que o fame era común entre os que vivían dentro e fóra do recinto, e que os primeiros, obrigados a recoller patacas polas súas captores, escondían de cando en vez algunha para os veciños.
O acto de mañá contará coa presenza do historiador e xornalista Enrique Acuña, autor de libros sobre a resistencia antifranquista en Galicia e a represión do réxime.
Memoria Histórica de Vilaboa busca que unha placa na base recoñeza a represión aos máis de mil prisioneiros do bando perdedor que foron recluídos no cuartel en condicións de salubridad moi deficientes.
"Queremos dar voz a ese silencio, porque sobre isto nunca se falou", sinala a EFE Tareixa Carro, portavoz da asociación, que repasa algúns dos temas que se tratarán no encontro.
Entre eles, o das familias dos soldados galegos, asturianos e cántabros que estiveron no bando perdedor da contenda, e que nalgúns casos trasladáronse para estar preto dos seus familiares e axudarlles a soportar, na medida do posible, os padecimientos que sufriron durante a súa reclusión.
"Non eran asasinados, pero morrían polas malas condicións; enfermidades, falta de comida e unha higiene lamentable", sinala Carro, que apunta a que as familias trataban de facer chegar alimentos aos seus parentes encarcelados.
"Nas actas constan moitas mortes por accidente", repara a portavoz da asociación, que equipara a situación da prisión á dun campo de concentración "como Auschwitz".
Memoria Histórica Vilaboa cre que a prisión, que foi a actual base militar, é o outro gran símbolo da represión franquista na zona, xunto ao lazareto da illa de San Simón, na ría de Vigo.
A represión trala guerra mestúrase no caso do cuartel, situado en terreos que se dividen entre Salcedo e Figueirido en Pontevedra e Postemirón en Vilaboa, coa situación da propiedade histórica do monte, arrebatado durante case un século da propiedade comunal para pasar a engrosar os bens do Estado.
Isto permaneceu invariable ata que varias sentenzas xudiciais da última década, xurdidas tralos preitos que se suscitaron polos enfrontamentos entre militares e veciños polo uso do monte, recoñeceron ás comunidades como donas.
Desde entón a situación hase encauzado e a relación entre comuneros e Exército mellorou ata o punto de que un convenio de cesión dos terreos durante 75 anos está a piques de entrar en vigor, tras varios meses de negociacións.
Pero nos días da posguerra os veciños debían convivir co horror da represión, como recordaba o lugareño Luís Estévez no documental "Comuneros. Cen anos de vida e loita polo monte de Salcedo", producido en 2011 pola Sociedade Antropológica Galega.
Esta testemuña describía que o fame era común entre os que vivían dentro e fóra do recinto, e que os primeiros, obrigados a recoller patacas polas súas captores, escondían de cando en vez algunha para os veciños.
O acto de mañá contará coa presenza do historiador e xornalista Enrique Acuña, autor de libros sobre a resistencia antifranquista en Galicia e a represión do réxime.
Nenhum comentário:
Postar um comentário