O único español (e galego) que morreu no desembarco de Normandía recibe unha homenaxe no 70.º aniversario do Día D
Na madrugada do 6 de xuño de 1944 as forzas aliadas desembarcaron nas praias de Normandía nunha operación militar que suporía o comezo do fin para o dominio nazi en Europa. No areal de Omaha perderon a vida miles de soldados americanos, entre os que se atopaba un único español. Manuel Otero Martínez naceu o 27 de abril de 1916 no lugar de Catasueiro, no municipio de Outes, e faleceu hai hoxe setenta anos baixo o lume do exército nazi.
A historia do «soldado Ryan galego» foi investigada polo vicepresidente da asociación The Royal Green Jackets, Antonio Osende Barallobre, despois de que Manuel Arenas lle puxese tras a pista, hai agora un ano, do único español que participou no desembarco o propio Día-D. As pescudas foron complicadas, pero se atopou a súa ficha de alistamiento, datada o 19 de marzo de 1943 en Nova York, na que aparece Hawai como lugar de residencia e remárcase que non se trata dun cidadán americano. Precisamente, opina o historiador, ese foi o motivo que levou a Otero a alistarse: conseguir a cidadanía estadounidense.
A existencia deste soldado queda probada, a pesar da escasa documentación que se conserva sobre el, polo monumento erixido no pobo normando de Colleville en honra aos caídos da 1.ª División á que pertencía o 16.º Rexemento de Infantería, onde serviu Otero. Alí figura a relación de todos os falecidos desta unidade en Omaha, e entre os nomes aparece o de Manuel Otero.
Doutra banda, a sobriña neta de Manuel Otero, Gemma Martínez, conserva a caixa na que enviaron os restos mortais desde o cemiterio de San Lorenzo en Normandía, ademais dunha carta acompañada dunha foto do cemiterio francés, na que se explica a temporalidade do mesmo, xa que di que o camposanto será conservado ata que, co consentimento dos familiares dos alí enterrados, trasládense todos os restos a Estados Unidos. Entre a escasa documentación conservada sobre o soldado Otero está tamén un escrito encabezado polo escudo dos EE.?UU. polo cal se lle concede a distinción do Corazón Púrpura, condecoración que o exército norteamericano outorga aos feridos ou falecidos en combate.
De Outes a Nova York
Como chegou un mozo de Outes a servir ao Tío Sam é un misterio. Si se sabe que pouco antes de comezar a Guerra Civil embarcouse no vapor Inocencio Figaredo, pero dous días antes do alzamento pérdese a pista de Otero. A información solicitada por Osende Barallobre indica que loitou na batalla de Brunete, onde foi ferido de bala nun pulmón e nun brazo; e que o fin da guerra atopoulle en Barcelona, como prisioneiro de guerra, pero que grazas á intercesión dalgúns amigos ben relacionados puido conseguir a súa liberdade. Regresou entón a Catasueiro, aínda que non tardou en embarcarse de novo, nesta ocasión con destino a Estados Unidos, onde terminaría alistándose e conseguindo como destino a 1.ª División de Infantería, unha unidade de veteranos que combateran no norte de África e Italia, á que accedeu posiblemente pola súa experiencia bélica en España.
Por mor destas revelacións The Royal Green Jackets organizou para hoxe, cando se celebra o 70.º aniversario do Día D, un acto de homenaxe a Manuel Otero, que terá lugar no cemiterio de San Xoán do Freixo de Sabardes (Outes), onde descansan os seus restos mortais. Alí descubrirase unha placa conmemorativa. Ademais, visitarán a casa natal do soldado, que se rehabilitará coa intención de albergar o Hotel Normandía, dedicado a Otero Martínez.
Nenhum comentário:
Postar um comentário