Traducción Estación Atlántica
Víctor Santidrián Doutor en Historia pola Universidade de Santiago
"Case todo o exilio republicano tiña un toque de anticomunismo porque era propio da época. Estabamos na guerra fría e eles eran os inimigos"
"Case todo o exilio republicano tiña un toque de anticomunismo porque era propio da época. Estabamos na guerra fría e eles eran os inimigos"
La Opinión A Coruña - Manolo Rodríguez - A Coruña 14.11.2014
O Consello dá Cultura en Santiago acolle hoxe e mañá un seminario sobre Os exilios ibéricos en clave comparada. O profesor Víctor Santidrián será o encargado de ofrecer unha das conferencias. O título é O caso galego dentro do exilio comunista internacional. Pese a que non foi un grupo numeroso, os exiliados comunistas contan coas súas propias particularidades.
-Os exiliados comunistas galegos coa chegada de Franco son moitos?
-O exilio galego, en comparación con outros de España, é numéricamente minoritario. E os comunistas que se exilian tamén son minoritarios ou non é a maioría dentro do grupo de galegos exiliados e non o é, en primeiro lugar, porque non era unha forza maioritaria e, en segundo, porque os que se exilian son, en gran parte, os que non estaban en Galicia o 18 de xullo de 1936. Por iso son poucos.
-Ten cifras?
-Houbo uns 1.200 exiliados galegos, que representan menos do 3% do exilio republicano español. E o exilio galego comunista é moi minoritario: unhas 200 persoas. Aínda que dentro dos 1.200 non é unha cifra despreciable, pero dentro do conxunto español é unha minoría moi minoritaria.
-E a onde se exilian?
-Están expandidos por todos os territorios onde hai exiliados galegos. O primeiro paso vai ser Francia porque unha vez que o exército republicano é derrotado van atravesar a fronteira. O destino natural dos galegos vai ser América Latina polas relacións coa emigración: Cuba, Arxentina, Chile, Venezuela, Estados Unidos? Outros se van a quedar en Francia durante toda a guerra mundial e o franquismo. E a peculiaridade do exilio comunista galego é que hai uns cantos que se van á Unión Soviética.
-Que tipo de lazos manteñen entre eles?
-Os galegos non se exilian por ser galegos, senón por ser comunistas. E no exilio, aínda que en determinados momentos si que manteñen as súas propias organizacións como galegos, os comunistas van pertencer a unha organización xa non só española senón internacional, que naquel momento era a Internacional Comunista. É un partido de ámbito mundial. O seu carácter galego téñeno, pero o que hai que destacar é que pertencen a un partido de ámbito internacional.
-Hai diferenzas entre os comunistas galegos no exilio e outras formacións como os socialistas ou os anarquistas?
-É un exilio profundamente dividido, moi dividido. En España e en Galicia. O republicanismo galego está moi dividido non só por loitas entre partidos, senón que os propios partidos están enfrontados entre si. Os comunistas dan a imaxe de ser máis monolíticos, porque, sencillamente, o que se movía non saía na foto. É un partido que purga aos seus disidentes e o núcleo forte mantense máis cohesionado por disciplina. É unha característica propia do exilio comunista galego e, en xeral, do exilio comunista. E aínda que ten as súas divisións, e moi gordas, fronte a outras formacións dan esa imaxe de monolitismo.
-E como son as relacións entre os diversos partidos no exilio?
-Son sempre moi complicadas. E non hai que esquecer que case todo o exilio republicano ten sempre un toque de anticomunismo porque é propio da época. Estamos na época da guerra fría e os comunistas son os inimigos.
-O exilio galego foi perdendo forza co paso do tempo. Cales foron as causas?
-O destino natural dos galegos foi América Latina e a dirección do republicanismo e tamén do comunismo deixa de estar en América Latina segundo pasan os anos 40 e céntrase en Francia. E os galegos non van estar presentes en Francia e van perder comba. Cando crece un novo galleguismo nos anos sesenta xa non ten lazos con América Latina porque xa é outra xeración e rompéronse prácticamente todos os lazos.
O Consello dá Cultura en Santiago acolle hoxe e mañá un seminario sobre Os exilios ibéricos en clave comparada. O profesor Víctor Santidrián será o encargado de ofrecer unha das conferencias. O título é O caso galego dentro do exilio comunista internacional. Pese a que non foi un grupo numeroso, os exiliados comunistas contan coas súas propias particularidades.
-Os exiliados comunistas galegos coa chegada de Franco son moitos?
-O exilio galego, en comparación con outros de España, é numéricamente minoritario. E os comunistas que se exilian tamén son minoritarios ou non é a maioría dentro do grupo de galegos exiliados e non o é, en primeiro lugar, porque non era unha forza maioritaria e, en segundo, porque os que se exilian son, en gran parte, os que non estaban en Galicia o 18 de xullo de 1936. Por iso son poucos.
-Ten cifras?
-Houbo uns 1.200 exiliados galegos, que representan menos do 3% do exilio republicano español. E o exilio galego comunista é moi minoritario: unhas 200 persoas. Aínda que dentro dos 1.200 non é unha cifra despreciable, pero dentro do conxunto español é unha minoría moi minoritaria.
-E a onde se exilian?
-Están expandidos por todos os territorios onde hai exiliados galegos. O primeiro paso vai ser Francia porque unha vez que o exército republicano é derrotado van atravesar a fronteira. O destino natural dos galegos vai ser América Latina polas relacións coa emigración: Cuba, Arxentina, Chile, Venezuela, Estados Unidos? Outros se van a quedar en Francia durante toda a guerra mundial e o franquismo. E a peculiaridade do exilio comunista galego é que hai uns cantos que se van á Unión Soviética.
-Que tipo de lazos manteñen entre eles?
-Os galegos non se exilian por ser galegos, senón por ser comunistas. E no exilio, aínda que en determinados momentos si que manteñen as súas propias organizacións como galegos, os comunistas van pertencer a unha organización xa non só española senón internacional, que naquel momento era a Internacional Comunista. É un partido de ámbito mundial. O seu carácter galego téñeno, pero o que hai que destacar é que pertencen a un partido de ámbito internacional.
-Hai diferenzas entre os comunistas galegos no exilio e outras formacións como os socialistas ou os anarquistas?
-É un exilio profundamente dividido, moi dividido. En España e en Galicia. O republicanismo galego está moi dividido non só por loitas entre partidos, senón que os propios partidos están enfrontados entre si. Os comunistas dan a imaxe de ser máis monolíticos, porque, sencillamente, o que se movía non saía na foto. É un partido que purga aos seus disidentes e o núcleo forte mantense máis cohesionado por disciplina. É unha característica propia do exilio comunista galego e, en xeral, do exilio comunista. E aínda que ten as súas divisións, e moi gordas, fronte a outras formacións dan esa imaxe de monolitismo.
-E como son as relacións entre os diversos partidos no exilio?
-Son sempre moi complicadas. E non hai que esquecer que case todo o exilio republicano ten sempre un toque de anticomunismo porque é propio da época. Estamos na época da guerra fría e os comunistas son os inimigos.
-O exilio galego foi perdendo forza co paso do tempo. Cales foron as causas?
-O destino natural dos galegos foi América Latina e a dirección do republicanismo e tamén do comunismo deixa de estar en América Latina segundo pasan os anos 40 e céntrase en Francia. E os galegos non van estar presentes en Francia e van perder comba. Cando crece un novo galleguismo nos anos sesenta xa non ten lazos con América Latina porque xa é outra xeración e rompéronse prácticamente todos os lazos.
Nenhum comentário:
Postar um comentário