 |
| Retirada do burro no cabalo en Ferrol ano 2002 |
Traducción do castelá ao galego Estación Atlántica
Jean Ortiz, 13 de agosto 2015
Humanite.fr - O blog de Jean Ortiz.
Defranquisation: le "Ferrol" n'est plus du "Caudillo"
A cidade de nacemento de Franco é en adiante dirixida por un alcalde vermello. ¡Histórico!
De 1938 ata 1982, a cidade portuaria galega do «Ferrol» chamouse «O Ferrol do Caudillo» ("caudillo": dictador militar) porque deu a luz, na rúa da virxe María, a un dos tiranos máis crueis, intolerantes e ridículo do século XX. A cidade era supuestamente máis franquista que o cabalo de Franco e que levaba esta carga como unha cruz, fronte a un océano da que vive como exiliados ...ata tal punto que en Cuba todo español é chamado «galego»... é de Galicia que embarcou para atopar fortuna en Cuba o pai dos Castro, Ramón.
Pero «O Ferrol» tamén tiña unha clase obreira combativa, a dos astilleros hoxe afectados pola crise, «reconvertidos» con salsa europea. Folgas duras marcaron a «reconversión industrial» (eufemismo por non falar de «desmantelamento») decretada polo goberno «socialista» de Felipe González, do ex PSOE, convertido en PE. O PE. Ao PSOE que perdeu desde fai moito tempo a «S» de socialista e a «O» de obreiro, non lle queda senón pouco: o PE, un partido demócrata de estilo norteamericano... Felipe González, o pai dos GAL, Grupos antiterroristas de liberación (paramilitares perseguindo en territorio francés aos militantes vascos) puxo as súas funcións e as súas competencias de avogado ao servizo dos seus, da oposición demócrata venezolana, mentres en España centenares de militantes son perseguidos debido á « lei mordaza » que criminaliza o movemento sindical, social...
Volvamos ao noso « Ferrol » (¡ transición collida polos pelos!). O conflito social dos astilleros durou case unha década. Á fin e ao cabo, os astilleiros tiveron que reducir a súa actividade, a cidade se empobreció, a industria metalúrxica en subcontratación foi afectada pola crise.
De 1938 ata 1982, a cidade portuaria galega do «Ferrol» chamouse «O Ferrol do Caudillo» ("caudillo": dictador militar) porque deu a luz, na rúa da virxe María, a un dos tiranos máis crueis, intolerantes e ridículo do século XX. A cidade era supuestamente máis franquista que o cabalo de Franco e que levaba esta carga como unha cruz, fronte a un océano da que vive como exiliados ...ata tal punto que en Cuba todo español é chamado «galego»... é de Galicia que embarcou para atopar fortuna en Cuba o pai dos Castro, Ramón.
Pero «O Ferrol» tamén tiña unha clase obreira combativa, a dos astilleros hoxe afectados pola crise, «reconvertidos» con salsa europea. Folgas duras marcaron a «reconversión industrial» (eufemismo por non falar de «desmantelamento») decretada polo goberno «socialista» de Felipe González, do ex PSOE, convertido en PE. O PE. Ao PSOE que perdeu desde fai moito tempo a «S» de socialista e a «O» de obreiro, non lle queda senón pouco: o PE, un partido demócrata de estilo norteamericano... Felipe González, o pai dos GAL, Grupos antiterroristas de liberación (paramilitares perseguindo en territorio francés aos militantes vascos) puxo as súas funcións e as súas competencias de avogado ao servizo dos seus, da oposición demócrata venezolana, mentres en España centenares de militantes son perseguidos debido á « lei mordaza » que criminaliza o movemento sindical, social...
Volvamos ao noso « Ferrol » (¡ transición collida polos pelos!). O conflito social dos astilleros durou case unha década. Á fin e ao cabo, os astilleiros tiveron que reducir a súa actividade, a cidade se empobreció, a industria metalúrxica en subcontratación foi afectada pola crise.
« O Ferrol » viu nacer no entanto ao fundador do socialismo español : Pablo Igrexas... ao Pablo Igrexas sen coleta.
Nas recentes eleccións municipais, Galicia dotouse de listas e de candidaturas de unión, as « Mareas »... as « Mareas », compostas de militantes de Esquerda Unida, de Podemos e de Anova (nacionalistas galegos de esquerdas), disidentes do BNG.
Sostidas por un océano social, as mareas sacaron vantaxe ao PSOE e aos « galeguistas » do BRG, obrigados a renunciar en favor desa nova esquerda, por non elexir alcaldes neo-franquistas. O partido popular non se partiu de risa xa que foi vencido na maioría das cidades galegas.
En diante un alcalde « vermello » dirixirá « O Ferrol ». Formidable símbolo !!! Extraordinario cambio !!! A lista « Ferrol en común », construída desde abaixo, na que ninguén se ha autoproclamado candidato, elaborou e « pactou » o seu programa co movemento social. O novo alcalde, de Esquerda Unida, Jorge Suárez, asegura que está disposto a apelar á insumisión... e que a democracia non consiste só en votar cada catro anos... Franco asinaría a súa condena a matar despois do café, como adoitaba... A lista elixida comprometeuse a devolver ao sector público os servizos privatizados, a promover o emprego... un programa para facer relinchar ao dictador, o cabalo do «caudillo pola graza de Deus » e todos os seus incondicionales Rajoyistas e Aznarianos.
(Tradución ao castelán: Rose-Marie Serrano)
Nenhum comentário:
Postar um comentário